Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi
Yıl: 2020 Cilt: 14 Sayı: 31 Sayfa Aralığı: 462 - 480 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.29329/mjer.2020.234.22 İndeks Tarihi: 20-05-2021
Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi
Öz: Bu çalışmanın amacı “Öğretmen-Veli İletişim Ölçeği (ÖVİÖ)”ni öğretmen, öğrenci ve veliye yönelik olarak geliştirmek; geçerlik ve güvenirliğini ortaya koymaktır. ÖVİÖ, öğretmen veli iletişimini öğretmen, öğrenci ve veliye göre ölçme amacıyla geliştirilmiştir. Öğretmen, öğrenci ve veliye göre aynı maddeler üzerinden düzenleme yapılarak öğretmen, öğrenci ve veli olmak üzere üç farklı ölçek olarak tasarlanmıştır. Çalışma gruplarını belirlemek amacıyla uygun örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Taslak ölçek 2018-2019 eğitim öğretim yılında Tokat ve Kahramanmaraş illerindeki öğretmen, öğrenci ve velilere uygulanmıştır. Öğretmenlere Yönelik ÖVİÖ 273 öğretmene, Öğrencilere Yönelik ÖVİÖ 448 Öğrenciye ve Velilere Yönelik ÖVİÖ 416 veliye uygulanmıştır. Açımlayıcı faktör analizi sonucu, ölçeklerin tek faktörlü bir yapıda oldukları kabul edilmiştir. Madde toplam korelasyonu hesaplandığında, ölçeklerde .30’un altında madde bulunmamaktadır. Her üç ölçek için de %27’lik alt ve üst gruplar arasında istatiksel açıdan anlamlı fark olduğu belirlenmiştir. Ayrıca üst %27 ve alt %27 ortalama puanları arasındaki farklar her bir madde için de incelenmiştir. T-testi sonuçlarından, her bir maddenin üst %27 ve alt %27 ortalama puanları arasında anlamlı farkların olduğu (p<0,001) görülmüştür. Doğrulayıcı faktöranalizine göre uyum indeksleri incelendiğinde ölçeklere ilişkin tek faktörlü yapının kabul edilebilir uyum düzeyine sahip olduğu bulunmuştur. Tek faktörlü 46 maddeden oluşan her bir ölçeğin iç tutarlılık güvenirlik katsayısı incelendiğinde Öğretmenlere Yönelik ÖVİÖ’nin .97, Öğrencilere Yönelik ÖVİÖ’nin .96 ve Velilere Yönelik ÖVİÖ’nin .98 olduğu bulunmuştur. Her üç ölçeğe dair yapılan geçerlik ve güvenirlik çalışmalarından elde edilen bulgular, geçerli ve güvenilir sonuçlara ulaşılabilecek tek boyutlu ve 46 maddelik üç ölçme aracı geliştirildiğini göstermektedir.
Anahtar Kelime: The Development of Teacher-Parent Communication Scale
Öz: Abstract:The aim of this study is to develop the “Teacher-Parent Communication Scale (TPCS) for teachers, students and parents; to prove validity and reliability. TPCS was developed to measure teacher-parent communication according to teacher, student, and parent. Three different scales were designed and implemented as teachers, students and parents by making arrangements on the same items according to teachers, students and parents. Convenience sampling method was used to determine the study groups. The draft scale was applied to teachers, students and parents in Tokat and Kahramanmaraş provinces in 2018-2019 academic year. The TPCS intended for teachers was applied to 273 teachers, the TPCS intended for students was applied to 448 and the TPCS intended for parents was applied to 416 parents. As a result of exploratory factor analysis, it was accepted that the scales had a single-factor structure. When total item correlation was calculated, it was found that there were no items below .30. The total scores of the scales were determined and as a result of item analysis over 27% sub group and 27% upper group, a statistically significant difference was found between 27% sub and upper groups for all three scales. In addition, the differences between the upper 27% and sub 27% of mean scores were examined for each item. T-test results showed that there are significant differences between the upper 27% and sub 27% mean scores of each item (p<0.001). When the goodness of fit index was analyzed according to the confirmatory factor analysis, it was found that single-factor structure of the scales had an acceptable goodness of fit index. When the internal consistency reliability coefficient of each scale consisting of 46 items with a single-factor was examined, it was found that the TPCS intended for teachers was .97, the TPCS intended for students was .96 and the TPCS intended for parents was .98. The results obtained from the validity and reliability studies of all three scales indicate that three one-factor and 46-item measurement instruments have been developed to be able to obtain valid and reliable results.
Anahtar Kelime: Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
- Akbaba, S. ve Samancı, O. (2004). İlköğretimde veli-öğretmen görüşmelerinin değerlendirilmesi, XII. Eğitim Bilimleri Kongresi, Bildiriler. Ankara, 1, 1435-1440.
- Akbaşlı, S.ve Kavak, Y. (2008). Ortaöğretim okullarındaki okul aile birliklerinin görevlerini gerçekleştirme düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 1-22.
- Albayrak, F. (2004). İlköğretim Okullarının Yönetiminde Okul Aile Birliklerinin Okul Yönetimine Katkısı.(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Aydın, A. (2008) Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.Balcı, A. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma (4. Baskı). Ankara: Pegem Pegem A Yayıncılık.
- Biller, K. (1997). Sosyal felsefeci olarak 21. yüzyılın öğretmenleri. Uluslararası dünya Öğretmen Eğitimi Konferansı, Ankara. Milli Eğitim Basımevi.
- Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (14.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Calderhead, J. (1997). Öğretmenlerin uzmanlığının tanınması ve geliştirilmesi. Uluslararası Dünya Öğretmen Eğitimi Konferansı, Ankara: Millî Eğitim Basımevi,
- Çalık, C. (2007). Okul-çevre ilişkisinin okul geliştirmedeki rolü: kavramsal bir çözümleme. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, (3) 123-139. Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: okul aile dayanışması. İlköğretim-Online, 2(2), 28-34. http://ilkogretim-online.org.tr/index.php/io/article/view/2046adresinden 17.06.2019 tarihinde erişim sağlanmıştır.
- Çelik. V. (2009). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.Dam, H. (2008). Öğrencinin okul başarısında aile faktörü. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(14), 75-99.
- Doğan, E. (1995). Ankara Merkez İlçelerindeki İlköğretim Okullarında Okul-Aile İletişiminin Engelleri.(Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Doğru. Ç. T. (2005). Okul–Öğretmen–Aile İş Birliğinin Sınıf Yönetime Etkisinin Sınıf Yönetimine Etkisi.(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kara Elmas Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Zonguldak.
- Erdem, A.R. ve Şimşek, N. (2009). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim öğretime katkı sağlamada öğrenci velilerini okula çekme başarısı. İlköğretim Online, 8(2), 357-378. http://ilkogretim-online.org.tr/index.php/io/article/view/1627 adresinden 17.06.2019tarihinde erişim sağlanmıştır.
- Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(3), 399-431.
- Erkan, S. (1996). Geleceğin eğitim sisteminde sınıf öğretmenliği. Modern Öğretmen Yetiştirmede Gelişme ve İlerlemeler Sempozyumu (30 Eylül-4 Ekim), Ankara.
- Glasser, W. (1999). Başarısızlığın Olmadığı Okul. (Çev.: Kıvılcım Teksöz), İstanbul: Beyaz.
- Gökçe, E. (2000). İlköğretimde okul aile iş birliğinin geliştirilmesi. IV. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu (15-16 Ekim 1998), Pamukkale Üniversitesi,Denizli.
- Gülcan, M. G., Taner, N. (2011). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretimde ev ziyaretinin okul başarısına etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(22), 129-144.
- Ho, R. (2006). Handbook Of Univariate and Multivariate DataAnalysis and Interpretation with SPSS. Florida: Chapman & Hall/CRC Press.
- Karasar, N. (2004). Bilimsel Araştırma Yöntemi (13. Baskı).Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Kasatura, İ. (1991). Okul Başarısından Hayat Başarısına. İstanbul: Altın Kitaplar.
- Kaşıkçı,M. (1996). İlköğretimde Velilerle İş Birliği Kurmada Öğretmenlerin Kendi Yeterlikleriyle İlgili Görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Kıncal, R. Y. (1991). Okul Aile İş Birliğinin Fonksiyonlarını Gerçekleştirme Düzeyi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
- Kline, R. B. (2015). Principles and Practice of Structural Equation Modeling(4th Edition). New York: Guilford Publications.
- Küçükahmet, L. (2001). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.MEB (2004). İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. 25620 Sayılı Resmi Gazete.
- Özbaş, M. ve Badavan, Y. (2009). İlköğretim okulu yöneticilerinin okul-aile ilişkileri konusunda yapmaları gereken veyapmakta oldukları işler. Eğitim ve Bilim, 34(154), 69-81
- Slocum-Gori, S. L., & Zumbo, B. D. (2011). Assessing the unidimensionality of psychological scales: Using multiple criteria from factor analysis. Social Indicators Research, 102(3), 443-461. https://doi.org/10.1007/s11205-010-9682-8
- Şahin, F. T., Ünver, N. (2005). Okul öncesi eğitim programlarına aile katılımı. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 23-30.
- Türkiye İstatistik Yıllığı (2004). Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
- Ünal, A., Yıldırım, A. ve Çelik, M. (2010). İlköğretim okulu müdür ve öğretmenlerinin velilere ilişkin algılarının analizi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 261-272.
- Viechnicki, K. (1997). Öğrenci dosyalarının değerlendirilmesinin öğretmenin sınıf içi etkinliklerine olan etkisi. (Çev: Gökçe, E.) A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 28(2), 351-365.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. Baskı).Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yılmaz. A. (2006). İlköğretim Okullarında Etkililik Sağlanması İçin Öğretmenlerin Ailelerden Beklentileri.(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya
| APA | YAR YILDIRIM V, İŞERİ E (2020). Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. , 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| Chicago | YAR YILDIRIM VEDA,İŞERİ Emel TÜZEL Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. (2020): 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| MLA | YAR YILDIRIM VEDA,İŞERİ Emel TÜZEL Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. , 2020, ss.462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| AMA | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. . 2020; 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| Vancouver | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. . 2020; 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| IEEE | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E "Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi." , ss.462 - 480, 2020. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| ISNAD | YAR YILDIRIM, VEDA - İŞERİ, Emel TÜZEL. "Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi". (2020), 462-480. https://doi.org/10.29329/mjer.2020.234.22 |
| APA | YAR YILDIRIM V, İŞERİ E (2020). Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(31), 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| Chicago | YAR YILDIRIM VEDA,İŞERİ Emel TÜZEL Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 14, no.31 (2020): 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| MLA | YAR YILDIRIM VEDA,İŞERİ Emel TÜZEL Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, vol.14, no.31, 2020, ss.462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| AMA | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi. 2020; 14(31): 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| Vancouver | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi. 2020; 14(31): 462 - 480. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| IEEE | YAR YILDIRIM V,İŞERİ E "Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi." Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14, ss.462 - 480, 2020. 10.29329/mjer.2020.234.22 |
| ISNAD | YAR YILDIRIM, VEDA - İŞERİ, Emel TÜZEL. "Öğretmen - Veli İletişim Ölçeğinin Geliştirilmesi". Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi 14/31 (2020), 462-480. https://doi.org/10.29329/mjer.2020.234.22 |
