SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE

kalaç, rıdvan

SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE

Rıdvan KALAÇ (Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi, Hadis Ana Bilim Dalı, Van, Türkiye)

İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi

86 7

Yıl: 2021 Cilt: 7 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 1 - 45 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 25-06-2021

SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE

Öz:

İslam’ın ana kaynakları niteliğinde olan hadisleri ihtiva eden eserler arasında Sahîh-i Müslim, Sahîhi Buhârî’den sonra en sahih ve muteber kaynak kabul edilmiş ve hatta bazı âlimler tarafındanBuhârî’nin Sahîh’ine takdim edilmiştir. Sahîh-i Müslim’in ümmetin teveccühüne, kabul telakkisinenail olduğu ve bu eserde yer alan rivâyetlerin tamamının ümmetin icması ile sahih olduğu şeklindebir yaklaşım sergilenmiştir. Bununla beraber bu yaklaşımı kabul etmeyip Müslim’in Sahîh’ininihtiva ettiği rivâyetlerden bazılarını tenkit edenler de bulunmaktadır. Bunlar arasında arasındaklasik hadis ulemasından Ebû Zur’a er-Râzî, Ebu’l-Fadl el-Herevî, ed-Dârekutnî, İbn Hazm veEbû Ali el-Ğassânî gibi âlimler bulunmaktadır. Söz konusu alimlerin tenkitlerinin genel olarakMüslim’in rivâyetlerinin isnadlarına yönelik oldukları görülmektedir. Müslim’in rivâyetlerini isnadaçısından eleştirenlerden birisi de çağdaş hadis âlimlerinden Nasıruddin el-Elbânî’dir. Ehl-i hadisgeleneğine bağlı kalıp günümüzde hadislerin tetkiki için yalnızca isnad tenkidiyle yetinilmesigerektiği şeklinde bir yaklaşım sergileyen Elbânî, çağımızın klasik dönem hadisçiliğinin sonörneklerindedir. Elbânî, çeşitli eserlerinde Müslim’in çok sayıda hadisini isnad tekniği açısındandeğerlendirmiş ve bunlardan yirmi yedi tanesi hakkında zayıf hükmü vermiştir. Bu çalışmadaElbânî’nin zayıf olduğunu iddia ettiği ilgili rivâyetler ele alınmış, bu rivâyetlere dair hadisâlimlerinin görüşlerine yer verilmiş ve neticede Elbânî’nin verdiği hükümler değerlendirilmiştir

Anahtar Kelime:

AN INVESTIGATION ON NARRATIONS ALLEGED TO BE WEAK IN SAHIH ALMUSLİM -SPECIFIC TO ALBANÎ

Öz:

Sahîh-i Muslim, Sahîh-i Bukhari were accepted as the most accurate and most valid among the works containing hadiths as the main sources of Islam; and even it was presented to Sahih of Bukhari by some scholars. An approach was exhibited in line with the fact that Sahîh-i Muslim attained the favour and acceptance of ummah, and that all of the narrations mentioned in this work were accurate with the common acceptance (ijma) of ummah. However, there were some scholars who did not accept this approach and criticized some of the narrations that Sahih of Muslim contained. Among them takes place classical hadith scholars such as Abû Zur’a al-Râzî, Abu’l-Fadl al-Herevî, ad-Dâraktunî, Ibn Hazm and Abu Ali al-Ghassânî. These criticisms generally stem from the isnads of Muslim’s narrations. One of the scholars who criticize Muslim’s narrations in terms of isnad is contemporary hadiths scholar Nasıruddin al-Albanî. Albanî, who depended on ahl-i hadith tradition and exhibited an approach as being satisfied with only isnad criticism to investigate the hadiths today, is one of the last representatives of classical period hadith science of this century. In his various works, Albanî evaluated and decreed that a lot of Muslim’s narrations were weak in terms of isnad method. In this study, the related narrations which Albanî said to be weak investigated and finally, the decrees that Albanî gave will be questioned.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Ahmed b. Hanbel. Müsnedü’l-İmâm Ahmed bin Hanbel. thk. Şuʻayb el-Arnaût vdğ. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1995-2001.
Aydınlı, Abdullah. Hadis Istılahları Sözlüğü. İstanbul: MÜİFAV Yay., 2012. Başaran, Selman. “İbn Hazm’ın Kütüb-i Sitte’ye Bakışı”. İslâmî Araştırmalar II/6 (1988), 7-21.
Beyhakî, Ahmed b. el-Hüseyn. Şuʻabu’l-Îmân. thk. Abdülalî Abdülhamîd Hâmid. Riyad: Mektebetü’r-Rüşd, 2003.
Beyhakî, Ebû Bekr Ahmed b. el-Huseyn. es-Sünenü’l-kübrâ. thk. Abdülkâdir Atâ. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2003.
Bezzâr, Ahmed b. İbrâhîm. Müsnedü’l-Bezzâr. thk. Mahfûzurrahmân Zeynullah-Âdil b. Sa‘d. Medine: Mektebetü’l-Ulûm ve’l-Hikem, 1988-2009.
Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmâʻîl. et-Târîhu’l-kebîr. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’lİlmiyye, ts. Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail. el-Camiu’s-Sahîh. thk. Mustafa Dîb el-Buğâ. Dımaşk-Beyrût: Dârü İbn Kesîr, 1993.
Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Ali b. Ömer. el-‘İlelü’l-vâride fi’l-ehâdîsi’n-nebeviyye. thk. Ahfûzurrahmân Zeynullah es-Selefî. Riyad: Dâru Taybe, 1985.
Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Ali b. Ömer. el-İlzâmât ve’t-Tetebbuʻ. thk. Ebû Abdurrahman Mukbil b. Hâdî el-Vâdiʻî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1985.
Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Ali b. Ömer. Sünenü’d-Dârekutnî. thk. Şuʻayb el-Arnavût vdğ. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 2004.
Dârimî, Abdullah b. Abdirrahmân. Sünen. thk. Huseyn Selîm Esed ed-Dârânî. Riyad: Dâru’l-Muğnî, 2000.
Ebû Avâne, Ya‘kûb b. İshâk el-İsferâyînî. Müsned. thk. Eymen b. Ârif ed-Dımaşkî. Beyrut: Dâru’l-Maʻrife, 1998.
Ebû Dâvud, Süleymân b. el-Eş‘as. Sünenü Ebî Dâvud. thk. Şu‘ayb el-Arnaût vdğ. Dımaşk: Dâru’r-Risâleti’l-Âlemiyye, 2009.
Ebu’l-Hasan, Muhammed b. Hasan eş-Şeyh. Teracu‘ Allâme el-Elbânî fima Nesse Aleyh Tashihen ve Tad‘ifen. Riyad: Mektebetü’l-Ma‘arif, 2002.
Ebû Mes’ud, Muhammed b. Abdullah. Kitabu’l-Ecvibe li’-Şeyh Ebû Mes’ud ʿammâ eşkelü’ş-Şeyh ed-Dârekutnî ‘alâ Sahîh-i Müslim b. Haccac. thk. İbrahim b. Ali, Dâru’l-Verrâk. Suud 1998.
Ebû Muaz, Tarık b. İvazillah b. Muhammed. Red‘u’l-Cânîyi’l-Mütaaddî ‘ale’l-Elbânî. Kâhire: y.y. 2001.
Ebû Yaʻlâ el-Mevsılî Ahmed b. Ali. Müsnedü Ebî Yaʻlâ el-Mevsılî. thk. Hüseyin Selîm Esed. Beyrut-Dımaşk: Dâru’l-Me’mûn li’t-Türâs - Dâru’s-Sekâfeti’l-Arabiyye, 1986-1992.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Adâbu’z-zifâf fi’s-sünneti’l-mutahhare. Ammân: elMektebetü’l-İslâmî, 1409.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Daîfu Sünen-î Ebî Dâvûd. Kuveyt: Dâru Ğuras, 2002.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Daîfu’l-camii’s-sağîr ve ziyadâtuh. Beyrut: el-Mektebetü’lİslâmî, 1988.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. İrvâü’l-ğalîl fî tahrîc-i ehâdîs-i Menâri’s-sebîl. Beyrut: elMektebetü’l-İslâmî, 1979.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Sahihu Sünen-i Ebî Davud. Riyad: Mektebetü’l-Ma’arif, 1998.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Sahihu’l-Camii’s-Sağir ve Ziyadatuh (el-Fethu’l-Kebîr). Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1988.
el-Bânî, Muhammed Nasıruddîn. Sahihu İbn Mâce. Riyad: Mektebetü’-Maârif, 1997.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Silsiletü’l-ehâdisi’s-sahîha ve şey’ün min fıkhiha ve fevâidiha. Riyad: Mektebetü’l-Maârif, 2002.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Silsiletü’l-ehâdîsi’z-zaʻîfe ve’l-mevzûʻa ve eseruhe’s-seyyiü fi’lümme. Riyad: Mektebetü’l-Meʻârif, 1992-2004.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Temamu’l-minne fi’t-ta’liki ala fıkhi’s-sünne. Riyad: Daru’rRâye, 1417.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Zaifu Edebi’l-Müfred. Suud: Mektebetü’d-Delîl, 1998.
el-Elbânî, Muhammed Nasıruddîn. Ğayetü’l-Merâm fî Tahricî Ehâdisi’l-Helâl ve’l-Haram. Dımaşk-Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1980.
el-Hâkim, Ebû Abdillah Muhammed b. Abdillah en-Nîsâbûrî. Ma‘rifetü ‘Ulûmi’l-Hadîs. thk. Ahmed b. Fâris es-Selûm. Riyad: Mektebetü’l-Maârif, 2010.
el-Münzirî, Abdulazîm b. Abdulkavî. et-Terğîb ve’t-terhîb. nşr. Meşhur b. Hasan, Riyad: Mektebetü’l-Maârif, 1424.
el-Münzirî, Zekiyuddîn Abdulazîm. Muhatasaru Sahîhi Müslim. thk. Muhammed Nasıruddin el-Elbânî. Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1987.
es-Sekkâf, Hasan b. Alî. Tenâkuzatü’l-Elbânî’l-Vâdıhât. Mekke: el-Mektebetü’t-Tahsisiyye, 2007.
Gassânî, Ebû Ali Huseyn b. Muhammed. Takyîdü’l-mühmel ve temyîzü’l-müşkil. nşr. Ali b. Muhammed el-İmrân-Muhammed Azîz Şems. Mekke: Dâru Âlemi’l-Fevâid, 2000.
İbn Adî, Ebû Ahmed Abdullah b. Adî. el-Kâmil fî duʻafâi’r-ricâl. thk. A. Ahmed Abdülmevcûd vdğ. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1997.
İbn Ebî Hâtim, Abdurrahmân b. Muhammed. el-Cerh ve’t-ta’dîl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’lİlmiyye, 1952.
İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekr Abdullah b. Muhammed. el-Musannef. thk. Muhammed Avvâme. Cidde-Dımaşk: Dâru’l-Kıble-Müessesetü Ulûmi’l-Kur’ân, 2006.
İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Fethu’l-bârî bi-şerhi Sahîhi’l-Buhârî. Beyrut: Dâru’lMa‘rife, 1960.
İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Takrîbü’t-Tehzîb. nşr. Muhammed Avvâme. Halep: Dâru’r-Reşîd, 1991.
İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Tehzîbü’t-Tehzîb. Haydarâbâd: Matbaʻatü Dâireti’lMeʻârifi’n-Nizâmiyye, 1325-1327.
İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Nüzhetü’n-Nazar fî Tavdîhi Nuhbeti’l-Fiker fî Mustalahi Ehli’l-Eser. thk. Abdullah b. Dayfullah er-Rehîlî. Riyad: Mektebetü’l-Melik Fahd el-Vataniyye, 2001.
İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Hedyü’s-sârî mukaddimeti fethu’l-bârî. nşr. Muhammed Fuad Abdulbaki, yy: el-Mektebetü’s-Selefiyye, ts. İbn Hacer el-Askalânî, Ahmed b. Ali. Tabakatü’l-müdellisîn. thk. Asım b. Abdullah. Amman: Mektebetü’l-Menâr, 1983.
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Hibbân. es-Sikât. Haydarâbâd: Meclisü Dâiretü’lMe‘ârif, 1973.
İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Hibbân. Sahîhu İbn Hibbân bi-tertîbi İbn Balabân. thk. Şuʻayb el-Arnaût. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1993.
İbn Ma‘în, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ. Târîhu ʻOsmân b. Saʻîd ed-Dârimî. thk. Ahmed Muhammed Nûrseyf. Dımaşk: Dâru’l-Me’mûn, 1400.
İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd. Sünen. thk. Şuʻayb el-Arnaût vdğ. Beyrut: Dâru’r-Risâleti’l-Âlemiyye, 2009.
İbn Salah, Ebû Amr Takıyuddin eş-Şehrazûrî. Siyanetu Sahîh-i Müslim mine’l-İhlâl ve’l-Galat ve Himayetuhu mine’l-İskât ve’s-Sakât. thk., Muvaffak Abdullah b. Abdulkadir. Beyrut: Dâru Garbi’l-İslâmi, 1984.
İbn Salâh, Ebû Amr Takıyyüddîn eş-Şehrazûrî. ‘Ulûmü’l-hadîs. thk. Nûreddîn ‘Itr, Dâru’lFikr. Dımaşk: 1986.
İbn Şâhîn, Ebû Hafs Ömer b. Ahmed. Târîhu esmâi’s-sikât. thk. Subhî es-Sâmerrâî. Kuveyt: ed-Dâru’s-Selefiyye, 1984.
İbnü’l-Kayyım el-Cevziyye, Muhammed b. Ebî Bekr. Hâdi’l-ervâh ilâ bilâdi’l-efrâh. nşr. Abdullah es-Seyyid Subh el-Medenî. Kahire: Matbaʻatü’l-Medenî, 1977.
Kâdî İyâz, İyâz b. Mûsâ. İkmâlü’l-Muʻlim bi-fevâidi Müslim. thk. Yahyâ İsmâʻîl. Mansûre: Dâru’l-Vefâ, 1998.
Kandemir, M. Yaşar. “Sahihayn”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 35/527-530. İstanbul: TDV Yay., 2008.
Kandemir, M. Yaşar. “el-Câmiu’s-Sahîh”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 7/124- 129. İstanbul: TDV Yay., 1993.
Kandemir, M. Yaşar. “Sahîhayn’e Yöneltilen Tenkidlerin Değeri”. Sünnetin Dindeki Yeri, İstanbul: Ensar Neşriyat, 2010, 377-420.
Karataş, Mustafa. “Astronomik Hesaplar Işığında Küsûf Hadisleri”. Diyanet İlmi Dergi 36/2 (2000), 77-84.
Gül, Recep Emin. “Hadis İlminde Cerh-Ta’dil Mertebeleri”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 43, (2015), 362-386.
Hatipoğlu, M. Sait. “Müslüman Âlimlerin Buhârî ve Müslim’e Yönelik Eleştirileri”. İslami Araştırmalar 10/1-2-3 (1997), 1-14.
Hatipoğlu, İbrahim. “Nâsıruddîn el-Elbânî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi., 32/403-405. İstanbul: TDV Yay., 2006.
Köktaş, Yavuz. "Müslim'in Sahîh'ine Yapılan En Eski Tenkid: Ebu'l- Fadl el-Herevî'nin İlelu'l-Ahâdîs Fî Kitâbi's-Sahîh Li-Müslim Adlı Eserinin Takdim Ve Tercümesi". Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi 5/3(2005), 29-56.
Mahmûd Saîd Memduh. Tenbihü'l-Müslim ila Teaddiyyi'l-Elbânî ala Sahîhi Müslim. Kahire: Mektebetü ve Matbaatü’l-Mücelledi’l-Arabî, 2011.
Mâlik b. Enes. Muvatta’ el-İmâm Mâlik. thk. Muhammed Mustafâ el-A‘zamî. Abudabi: Müessesetü Zâyed b. Sultân, 2004.
Mizzî, Ebü’l-Haccâc Yûsuf b. Abdirrahmân. Tehzîbü’l-Kemâl. thk. Beşşâr Avvâd Maʻrûf. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1983-1992.
Müslim, Ebü’l-Huseyn Müslim b. el-Haccâc. Sahîhu Müslim. nşr. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Kahire: Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye, 1991.
Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şu‘ayb. Sünenü’n-Nesâî. nşr. Mektebü Tahkîki’tTürâsi’l-İslâmî. Beyrut: Dâru’l-Ma‘rife, ts. Nesâî, Ebû Abdirrahman b. Ahmed. ed-Du‘afâ ve'l-metrûkîn. thk. Bûrân ed-Dannâvî - Kemal Yûsuf el-Hût. Beyrut: Müessesetu'l-Kütübi's-Sekâfiyye, 1985.
Nevevî, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Şeref. Sahîhu Müslim bi-şerhi’n-Nevevî. Mısır: el-Matba‘atü’lMısriyye, 1929-1930.
Nevevî, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ. İrşâdü Tullabi'l-Hakaik ila Marifeti Süneni Hayri'l-Halaik. Thk. Abdulbârî Abdullah es-Selefî. Medine: Mektebetü’l-İmân, 1987.
Özafşar, Mehmet Emin. “Rivâyet İlimlerinde Eser Karizması ve Müslim’in el-Camiu’sSahîh’i”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. XXXIX (1999), 287-356.
Özcan, Kemal, Müslim’e Yöneltilen Eleştiriler. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri, Doktora Tezi, 2014.
Özcan, Kemal. “Buhârî ve Müslim’in Sahihleri Hakkında Farklı Görüşler”. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi II/40 (2014), 215-244.
Sehâvî, Ebü’l-Hayr Muhammed b. Abdirrahmân. el-Mekâsıdü'l-hasene fî beyâni kesîrin mine'lehâdîsi'l-müştehire ‘ale'l-elsine. thk. Muhammed Osman el-Huşt. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1985.
Suyutî, Celâlüddîn Abdurrahmân b. Ebî Bekr, Esmau’l-Müdellisin. thk. Mahmud Muhammed Hasan. Beyrut: Dâru’l-Cîl, 1992.
Suyûtî, Celâlüddîn Abdurrahmân b. Ebî Bekr. Tedrîbü'r-Râvi fî Şerhi Takrîbi'n-Nevevî. Beyrut: Dâru İbn Hazm, 2009.
Şevkani, Muhammed b. Ali b. Muhammed. thk. Usameddin e-Sebabitî. Mısır: Daru’lHadis, 1993.
Taberânî, Süleymân b. Ahmed. el-Mu’cemü’l-evsat. thk. Târık b. Avdillah b. MuhammedAbdulmuhsin b. İbrâhîm el-Hüseynî. Kahire: Dâru’l-Harameyn, 1995.
Tekin, Dilek. “Müslim ve el-Câmiu’s-Sahîh’i Üzerine”. Bülent Ecevit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. II/1 (2015), 49-68.
Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ. Sünenü’t-Tirmizî. thk. Ahmed Muhammed Şâkir vdğ. Mısır: Şirketü Mektebeti ve Matba‘ati Mustafâ el-Bâbî, 1962-1977.
Uğur, Mücteba. Ansiklopedik Hadis Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDV Yay., 2018. Ukaylî, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Amr. ed-Duʻafâü’l-kebîr. thk. Abdülmu'tî Emîn Kal‘acî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1984.
Yıldırım, Enbiya. Hadis Problemleri. İstanbul: Rağbet Yay., 2013.
Zehebî, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed. el-Muğnî fi’d-duʻafâ. nşr. Nûreddîn Itr. Halep: Dâru’l-Meʻârif, 1971.
Zehebî, Ebû Abdullah Şemsuddin Muhammed. Mîzanu’l-İ’tidâl fî nakdi’r-ricâl. thk. Muhammed Rıdvan – Muhammed Berekât. Dımaşk: Müessesetü’r-Risâle, 2009.
Zehebî, Ebû Abdullah Şemsuddin Muhammed. el-Kâşif fi ma’rifeti men lehu rivâye fi’l Kütübi’ssitte. thk. Muhammed Avvâme. Cidde: Dârü'l-Kıble, 1992.
Zehebî, Ebû Abdullah Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed. Siyeru a‘lâmi’n-nübelâ. thk. Şu‘ayb el-Arnaût vdğ. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1982-1988.

APA	kalaç r (2021). SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. , 1 - 45.
Chicago	kalaç rıdvan SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. (2021): 1 - 45.
MLA	kalaç rıdvan SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. , 2021, ss.1 - 45.
AMA	kalaç r SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. . 2021; 1 - 45.
Vancouver	kalaç r SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. . 2021; 1 - 45.
IEEE	kalaç r "SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE." , ss.1 - 45, 2021.
ISNAD	kalaç, rıdvan. "SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE". (2021), 1-45.

APA	kalaç r (2021). SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi, 7(1), 1 - 45.
Chicago	kalaç rıdvan SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi 7, no.1 (2021): 1 - 45.
MLA	kalaç rıdvan SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi, vol.7, no.1, 2021, ss.1 - 45.
AMA	kalaç r SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi. 2021; 7(1): 1 - 45.
Vancouver	kalaç r SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE. İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi. 2021; 7(1): 1 - 45.
IEEE	kalaç r "SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE." İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi, 7, ss.1 - 45, 2021.
ISNAD	kalaç, rıdvan. "SAHÎH-İ MÜSLİM’DE ZAYIF OLDUĞU İDDİA EDİLEN RİVÂYETLER ÜZERİNE BİR İNCELEME –ELBÂNÎ ÖZELİNDE". İHYA Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi 7/1 (2021), 1-45.