Türkiye’nin Suriye’de YPG’ye karşı başlattığı Barış Pınarı Operasyonu’yla beraber “Türkler” ve “Kürtler,” Batı medyası ve siyasi çevreler tarafından yaygın bir şekilde ve söylemsel olarak iki karşıt grup olarak tasvir edildi. Amerikan Başkanı Donald Trump, “Türkler” ve “Kürtlerin” yüzyıllardır birbirleriyle savaştığını ve bundan dolayı “doğal düşmanlar” olduklarını bile iddia etti. Ancak milliyetçilik çağı öncesinde gevşek bağlarla bağlı birer sosyal bütünsellik olan “Türkler” ve “Kürtlerin” karmaşık tarihsel ilişkileri bu tarz temelsiz ve zayıf iddiaları çürütmektedir. Bu çalışma Türk/Türkmen toplum ve siyasi teşekküllerin Kürt toplulukları ile modern millet ve milliyetçiliğin doğuşuna kadar olan dönemdeki karşılıklı ilişkilerini kimlik temelli bir perspektiften tarihsel olarak incelemektedir. Böylece bu makale, Türk hükümetinin Türkiye’nin içerisindeki ve dışarısındaki Kürtler ile olan ilişkilerini besleyen fikri ve söylemsel bağlamı ortaya koymaktadır. Güncel basın ve akademik literatürdeki büyük problem, ilgili aktörlerin birbirlerini algılama biçimleri ile mevcut siyasi tercihlerini besleyen tarihsel arka plan bilgisinin göz ardı edilmesidir. “Çözüm süreci,” “koruculuk sistemi” ya da farklı Kürt grupların İran ve Türkiye arasında konumlanması gibi bugünün olgu ve olayları bazen tarihte daha önce gerçekleşmiş olaylara benzemektedir. Bu çalışma bahsedilen boşluğu doldurmaya bütüncül bir katkı için karşılıklı ilişkilerin tarihsel bir hülasasını ortaya koyacaktır.