Orhan Seyfi Orhon Türk edebiyatında şiirleri ve gazete yazılarıyla tanınan ve heceninbeş şairinden biri olarak yerini koruyan önemli bir isimdir. Edebiyatın çeşitli türlerindeeserler veren Orhon’un şiirleri, mizah ve hiciv hikâyeleri, fıkraları ve biyografilerinin yanısıra Çocuk Adam (1941) adlı bir romanı da vardır. Orhon’un, edebiyat tarihçilerinin ve araştırmacıların ilgisinden mahrum kalan bu tek romanı, taşıdığı yoğun biyografik içerik vesanatçının hayatından manzaraları, hayat görüşünü ve sanat anlayışını sergilemesi bakımından önemlidir. Bunun yanında, Orhon’un, romanın adının da çağrıştırdığı çocukluk,çocuk kalmak, büyümek üzerine düşüncelerine yer verdiği roman, derin nostalji duygusuyla dikkati çeker. Şiirlerindeki canlı lirizm etkisiyle tanınan şairin bu eserinde roman sanatının elverdiği içerik ve teknik unsurlardan faydalandığı görülür. Romanının içerikselmalzemesini oluşturan geçmişi, canlı, devam eden ve bugünle bağlantısı olan bir cevherolarak değerlendirir. Nostaljik yanılsamanın etkisiyle hafıza, çocukluk, ev, kaybedilen masumiyete özlem gibi temaları işlerken geçmişi ve romanının otobiyografik malzemesini yeniden kurgular. Ancak daha ilgi çekici biçimde Orhon, 1965’te yapılan ikinci baskısındaromanının üçüncü bölümünü tümüyle değiştirir. Bu makalede, Orhon’un başta bir rüyaâlemi olarak çocukluğu sonradan kötülük tohumlarının atıldığı bir çağ olarak hatırlamasının yanı sıra, onu romanının en çarpıcı sahnelerini içeren üçüncü bölümü yeniden yazmayaiten muhtemel kurgusal, psikolojik nedenler ve toplumsal şartlar tartışılmıştır.