TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT

Çağlar EZİKOĞLU (Çankırı Karatekin Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü, Çankırı, Türkiye)
Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
3 1
Yıl: 2021 Cilt: 0 Sayı: 46 Sayfa Aralığı: 85 - 100 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.30794/pausbed.935626 İndeks Tarihi: 16-09-2021

TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT

Öz:
Bu çalışma temel olarak 28 Şubat askeri müdahalesinin nasıl bir siyasal beka aracına dönüştüğünü Milli Görüş hareketininbölünmesi ve Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) kuruluşu üzerinden açıklamayı hedeflemektedir. Literatürde Milli Görüşdönemine ve 28 Şubat’ın Türk siyasetine olan etkisine dair çok sayıda çalışma mevcut iken, özellikle 28 Şubat’ın Milli Görüş’üniç dinamiklerinde yarattığı etkinin siyasal beka kavramı üzerinden açıklandığı herhangi bir çalışmaya rastlanılmamıştır. 28 Şubataskeri müdahalesinden sonra Milli Görüş içerisinde ayyuka çıkan Yenilikçiler ve Gelenekçiler çatışması esasında YenilikçilerinGelenekçilere yönelik tepkisi ve eleştirisini içermekle birlikte, bu eleştirilerin başında 28 Şubat sürecindeki Erbakan ve ekibininizlediği politikalar yatıyordu. Bu doğrultuda Yenilikçiler tarafından kurulacak olan AKP, bu süreçten kendince dersler çıkararaksiyasal bekasını sağlamlaştırmak adına 28 Şubat’ı önemli bir araç haline getirdiği bu çalışmada ileri sürülmektedir.
Anahtar Kelime:

FEBRUARY 28 AS A POLITICAL SURVIVAL CASE IN TURKISH POLITICS

Öz:
This study basically aims to explain how the military intervention of February 28 turned into a tool of political survival through the division of the National View movement and the establishment of the Justice and Development Party (AKP). While there are many studies in the literature regarding the National View period and the impact of February 28 on Turkish politics, no study especially on the impact of February 28 on the internal conflicts of the National View. The clash between Reformists (Yenilikçiler) and Traditionalists (Gelenekçiler) that emerged within the National View after the military intervention on February 28 included the reaction and criticism of the Yenilikçiler towards the Gelenekçiler. The policies followed by Erbakan and his colleagues during the February 28 period were the main criticisms. In this direction, the AKP, which will be established by Yenilikçiler, has made February 28 an important tool in order to strengthen its political survival by drawing lessons from this process.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Açikgöz, S. K. (2014). “Kemalism and Post-Kemalism: Turkish State in Search of Palatable Citizen Forever.” Turkish Journal of Politics, Cilt 5, Sayı 2, s.33.
  • Akdogcm, N. S. (2009). “Secularism and Islamism in Turkey Understanding the 2007 Elections.” Interpreting Islamic Political Parties. Palgrave Macmillan, New York, ss. 207-230.
  • AKP, (2002). Seçim Rehberi (Guide to Elections), AK Parti Yayınları, Ankara.
  • AKP, (2002). AK Parti Kalkınma ve Demokratikleşme Programı (The AKP Development and Democratization Program), AK Parti Yayınları, Ankara.
  • Aral, B. (2005). “An Inquiry into the D-8 Experiment: An Incipient Model of an Islamic Common Market?.” Alternatives: Turkish Journal of International Relations Cilt 4, Sayı 1-2.
  • Atacan, F. (2005). “Explaining religious politics at the crossroad: AKP‐SP.” Turkish Studies Cilt 6, Sayı 2, s.187-199.
  • Atasoy, Y. (2009). Islam’s Marriage with Neoliberalism. Palgrave Macmillan, London.
  • Başlevent, C., Kirmanoğlu H., ve Şenatalar B. (2005). “Empirical investigation of party preferences and economic voting in Turkey.” European Journal of Political Research Cilt 44, Sayı 4, s.547-562.
  • Bayramoğlu, A. (2001). Türkiye’de İslami hareket: sosyolojik bir bakış (1994-2000). Patika Yayıncılık.
  • Beamer, G. (2002). ‘Elite interviews and state politics research’. State Politics & Policy Quarterly Cilt 2, Sayı 1, s. 86-96.
  • Bogdani, M. (2011). Turkey and the dilemma of EU accession: when religion meets politics. Vol. 16. IB Tauris. Bora, T. (1996). “İslamcılıktaki Milliyetçilik ve Refah Partisi”, Birikim, Sayı 91.
  • Boyraz, C. (2011). “The Justice and Development Party in Turkish politics: Islam, democracy and state.” Turkish Studies, Cilt 12, Sayı 1, s.149-164.
  • Bozarslan, H. (1996). “Turkey’s Elections and the Kurds.” Middle East Report, s.16-19.
  • Cinar, M. (2006). “Turkey’s Transformation under the AKP Rule.” Muslim World, Cilt 96, Sayı 3, s.469-486.
  • Cizre U. ve Cinar. M. (2003). “Turkey 2002: Kemalism, Islamism, and politics in the light of the February 28 process.” The South Atlantic Quarterly Cilt 10, Sayı 2, s.309-332.
  • Coşar, S. ve Özman. A. (2004). “Centre-right politics in Turkey after the November 2002 general election: neoliberalism with a Muslim face.” Contemporary Politics, Cilt 10, Sayı 1, s.57-74.
  • Dagi, I. (2006). “The justice and development party: Identity, politics, and discourse of human rights in the search for security and legitimacy.” The emergence of a new Turkey: democracy and the AK Parti, s. 88-106.
  • Dagi, I. (1993). “Turkey in the 1990s: Foreign Policy, Human Rights and the Search for a New Identity.” Mediterranean Quarterly Cilt 4, Sayı 4, s.60-77.
  • Davutoğlu, A. (1997). “Medeniyetlerin ben-idraki.” Dîvân: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, Sayı 3, s. 1-53.
  • De Mesquita, B.B. et al. (2005) The logic of political survival. MIT press.
  • De Mesquita, B.B. ve Smith, A. (2009). ‘Political survival and endogenous institutional change’. Comparative Political Studies, Cilt 42, Sayı 2, s. 167-197.
  • De Mesquita, B.B. ve Smith, A. (2011). The Dictator’s Handbook: why bad behaviour is almost always good politics. Public Affairs, New York.
  • Duke, K. (2002). ‘Getting beyond the ‘official line’: Reflections on dilemmas of access, knowledge and power in researching policy networks’. 2002. Journal of Social Policy, Cilt 31, Sayı 1, s. 39-59.
  • Ezikoğlu, Ç. (2021). The Logic of Political Survival in Turkey: The Case of Akp. Lexington Books, Maryland.
  • George, Alexander L. ve Bennett, G. (2005).Case studies and theory development in the social sciences. Mit Press.
  • Gulalp, H. (2001). “Globalization and political Islam: The social bases of Turkey’s Welfare Party.” International Journal of Middle East Studies Cilt 33, Sayı 3, s.433-448.
  • Gumuscu, S. (2010). “Class, status, and party: The changing face of political Islam in Turkey and Egypt.” Comparative Political Studies, Cilt 43, Sayı 7, s.835-861.
  • Heper, M. ve Toktaş, Ş. (2003). “Islam, modernity, and democracy in contemporary Turkey: The case of Recep Tayyip Erdoğan.” The Muslim World, Cilt 93, Sayı 2, s.157-185.
  • Hertz, R. ve Jonathan B. Imber, eds. (1995). Studying elites using qualitative methods. Vol. 175. Sage Publications.
  • Howe, M. (1998). “TALKING TURKEY: The Islamist Agenda in Turkey; Democracy.” The Washington Report on Middle East Affairs Cilt 17, Sayı 7, s.18.
  • Gül, A. (2007). Yeni yüzyılda Türk dış politikasının ufukları [Horizons of Turkish foreign policy in the new century]. Ankara: Dışişleri Bakanlığı Yayınları.
  • İçener, E. ve Çağlıyan‐İçener, Z. (2011). The Justice and Development Party’s identity and its role in the EU’s decision to open accession negotiations with Turkey. Southeast European and Black Sea Studies, Cilt 11, Sayı 1, s. 19-34.
  • İnsel, A. (1996). “RP ve Kemalism”, Birikim, Sayı 91.
  • Keyman, F. 2010. ‘Modernization, Globalization and Democratization in Turkey: The AKP Experience and its Limits’, Constellations , Cilt 17, Sayı 2, s. 312-327.
  • Kuru, A. (2006). ‘Reinterpretation of Secularism in Turkey: The Case of the Justice and Development Party’, The Emergence of a New Turkey: Islam, Democracy, and the AK Parti (ed: M.Hakan Yavuz), Utah University Press, s. 136-160.
  • Lukes, Timothy J. 2001. ‘Lionizing Machiavelli’. American Political Science Review, Cilt 95, Sayı 3, s. 561-575.
  • Mardin, S. (2006). Religion, society, and modernity in Turkey. Syracuse University Press.
  • Matravers. D. Pike, J. ve Warburton N. (2000). Reading political philosophy: Machiavelli to Mill. Psychology Press.
  • Mikecz, R. (2012). ‘Interviewing elites: Addressing methodological issues’. Qualitative inquiry, Cilt: 18, Sayı 6, s. 482-493.
  • Morgenthau, Hans .J. 1985. Politics Among Nations: the Struggle for Power and Peace, N.Y., Knopf.
  • Morris, Zoë S. (2009). ‘The truth about interviewing elites’. Politics, Cilt 29, Sayı 3, s. 209-217.
  • Neal, S. ve Eugene M. (2009). ‘Researching up: interviews, emotionality and policy making elites’. Journal of Social Policy, Cilt 38, Sayı 4, s. 689-707.
  • Narli, N. (1999). “The rise of the Islamist movement in Turkey.” Middle East, Cilt 3, Sayı 3, s.39.
  • Onis, Z. (1997). “The political economy of Islamic resurgence in Turkey: The rise of the Welfare Party in perspective.” Third World Quarterly, Cilt 18, Sayı 4, s. 743-766.
  • Özbudun, E. (2006). “From political Islam to conservative democracy: the case of the Justice and Development Party in Turkey.” South European Society & Politics, Cilt 11, Sayı 3-4, s. 543-557.
  • Rabasa, A. ve Larrabee, F.S. (2008). The rise of political Islam in Turkey, Vol. 726. Rand Corporation. Refah Partisi. (1995). Refah Partisi Seçim Beyannamesi, TBMM Kütüphanesi.
  • Richards, D. (1996). “Elite interviewing: Approaches and pitfalls.” Politics, Cilt 16, Sayı 3, s. 199-204. Roy, O. (1994). The failure of political Islam, Harvard University Press.
  • Rubin, B. ve Çarkoglu, A. (2006). Religion and politics in Turkey, Routledge, London.
  • Saadet Partisi, (2002) ‘Acil onarım ve atılım programı: Saadet Partisi seçim beyannamesi’ (Saadet Party’s 2002 Election Guide).
  • Selim, Y. (2001). Yol Ayrımı: Milli Görüş Hareketindeki Ayrışmanın Perde Arkası, Hiler Yayınları, İstanbul.
  • Somer, M. (2007). “Moderate Islam and secularist opposition in Turkey: Implications for the world, Muslims and secular democracy.” Third World Quarterly Cilt 28, Sayı 7, s.1271-1289.
  • Tansey, O. (2007). “Process tracing and elite interviewing: a case for non-probability sampling.” PS: Political Science and Politics Cilt 40, Sayı 4, s. 765-772.
  • Tepe, S. (2005). “Turkey’s AKP: a model” Muslim-Democratic” party?.” Journal of Democracy Cilt 16, Sayı 3 s. 69-82.
  • Tezcür, G. M. (2010). “The moderation theory revisited: The case of Islamic political actors.” Party Politics, Cilt 16, Sayı 1, s. 69-88
  • Tombuş, H. E. (2013). “Reluctant democratization: The case of the Justice and Development Party in Turkey.” Constellations, Cilt 20, Sayı 2, s. 312-327.
  • Vielhaber, D. (2012). “The Milli Görüs of Germany.” Hudson Institute: The current Trends in Islamist İdeology, Sayı 13.
  • Yavuz, M. H. (1997). “Political Islam and the welfare (Refah) party in Turkey.” Comparative Politics, s. 63-82.
  • Yavuz, M. H. (2003). Islamic political identity in Turkey. Oxford University Press, Oxford.
  • Yeşilada, B. A. (2002) “The virtue party.” Turkish Studies, Cilt 3, Sayı 1, s.62-81.
  • Yilmaz, M. E. (2012). “The rise of political Islam in Turkey: the Case of the Welfare Party.” Turkish Studies, Cilt 13, Sayı 3, s. 363-378.
  • Zürcher, J. E. (2003). Turkey: A Modern History, I.B.Tauris, New York.
APA Ezikoğlu Ç (2021). TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. , 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
Chicago Ezikoğlu Çağlar TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. (2021): 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
MLA Ezikoğlu Çağlar TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. , 2021, ss.85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
AMA Ezikoğlu Ç TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. . 2021; 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
Vancouver Ezikoğlu Ç TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. . 2021; 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
IEEE Ezikoğlu Ç "TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT." , ss.85 - 100, 2021. 10.30794/pausbed.935626
ISNAD Ezikoğlu, Çağlar. "TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT". (2021), 85-100. https://doi.org/10.30794/pausbed.935626
APA Ezikoğlu Ç (2021). TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0(46), 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
Chicago Ezikoğlu Çağlar TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 0, no.46 (2021): 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
MLA Ezikoğlu Çağlar TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, vol.0, no.46, 2021, ss.85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
AMA Ezikoğlu Ç TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2021; 0(46): 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
Vancouver Ezikoğlu Ç TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2021; 0(46): 85 - 100. 10.30794/pausbed.935626
IEEE Ezikoğlu Ç "TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT." Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0, ss.85 - 100, 2021. 10.30794/pausbed.935626
ISNAD Ezikoğlu, Çağlar. "TÜRKİYE SİYASETİNDE BİR SİYASAL BEKA ARACI OLARAK 28 ŞUBAT". Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 46 (2021), 85-100. https://doi.org/10.30794/pausbed.935626
Sayfa Oluşturulma Tarihi
23-04-2024 19:16

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları