Yıl: 2020 Cilt: 0 Sayı: 84 Sayfa Aralığı: 21 - 37 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 13-10-2021

ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI

Öz:
Bu çalışmanın amacı alan yazında özel eğitimde aile eğitimine ilişkin çalışmalarışığında aile eğitimine yönelik genel bir çerçeve sunmaktır. Bu amaçla aile eğitimine,özel eğitime ihtiyacı olan çocukların ailelerine, özel gereksinimli çocukların ailelerininverdiği tepkilere, ailelerin ihtiyaçlarına, ailelerin desteklenmesine, özel eğitime ihtiyacıolan çocukların kardeşlerine, aile eğitim programlarına, özel gereksinimli çocuklardaaile katılım çalışmalarına ve ailelere yönelik rehberlik ve psikolojik danışma hizmetlerine değinilecektir. Özel gereksinimli çocuklar gelişimsel özellikleri bakımından normalçocuklardan farklılık göstermektedir. Görme yetersizlikleri, işitme yetersizlikleri, dil vekonuşma bozuklukları, zihinsel yetersizlikler, bedensel yetersizlikler, öğrenme güçlükleri,uyum güçlükleri, down sendromu, üstün zekâlı ve üstün yetenekli çocuklar özel eğitimeihtiyaç duymaktadırlar. Özel gereksinimli çocuk sahibi olmak aileler için kolay bir durumdeğildir. Aileler bazı duygusal tepkiler yaşarlar ve anlaşılmak isterler. Aileler şok-inkâr,öfke-kızgınlık, pazarlık yapma, depresyon ve kabul aşamalarından geçerler. Özel gereksinimli çocuk sahibi aileler duygusal desteğe, maddi desteğe ve bilgi desteğine ihtiyaç duymaktadır. Özel gereksinimli çocukların aileleri özel eğitim sürecine mutlaka etkin olarakkatılmalıdır. Özel gereksinimli çocuk sahibi ailelere yönelik aile eğitiminin amacı; farklıyönleriyle anne babalık ile ilgili bilgilendirmek, bilinçlendirmek ve beceri kazandırmaktır. Özel gereksinimli çocukların aileleri için eğitim programları gruba, eve ve ev-kurumadayalı olmak üzere üçe ayrılır. Uzmanlar ailelerle etkili iletişim kurmak için onlara saygıduymalı, etkin dinlemeli ve sorular sormalı, anne babayı kabul etmeli, cesaretlendirmelive güven duygusunu geliştirmelidir. Aileler çocuklar ile evde farklı gelişim alanlarını destekleyici etkinlikler yapmalıdır. Yapılan bu çalışma ile özel eğitimde aile eğitimi üzerineyapılacak araştırmalara ışık tutacağı hedeflenmektedir
Anahtar Kelime:

A Compilation Study on Family Education in Special Education

Öz:
The aim of this study is to present a general framework for family education in the light of studies on family education in special education. For this purpose, the family with children in need of special education, the responses of the family, the needs of the families, the support of the families, the siblings of the children in need of special education, family education programs, family participation activities in families with children in need of special education and guidance activities for families will be mentioned. Children with special needs differ from normal children in terms of their developmental characteristics. Visual impairments, hearing impairments, language and speech disorders, mental disabilities, physical disabilities, learning difficulties, adaptation difficulties, down syndrome, gifted and talented children need special education. Having a child with special needs is not an easy situation for families. Families experience some emotional reactions and want to be understood. Families go through the stages of shock-denial, anger-anger, bargaining, depression, and acceptance. Families with children with special needs need emotional support, financial support and information support. Families of children with special needs must participate actively in the special education process. The purpose of family education for families with children with special needs; to inform, raise awareness and gain skills about parenting in different aspects. Education programs for families of children with special needs are divided into three groups, home and home-institutionbased. İn order to communicate effectively with families, professionals must respect them, listen effectively and ask questions, accept parents, encourage them and develop a sense of trust. Families should organize activities that support different development areas with children at home. With this study, it is aimed that it will shed light on researches on family education in special education.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Derleme Erişim Türü: Erişime Açık
  • Akkök, F. (2003). Farklı özelliğe sahip çocuk aileleri ve ailelerle yapılan çalışmalar. A. Ataman (Ed.). Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. Ankara: Gündüz Eğitim Yayıncılık, 121-142’deki makale.
  • Akkök, F. (2006). Farklı özelliğe sahip çocuk aileleri ve ailelerle yapılan çalışmalar. A. Ataman (Ed.). Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. Dördüncü Baskı. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, s. 119- 137’deki makale.
  • Aral, N. ve Gürsoy, F. (2007). Özel eğitim gerektiren çocuklar ve özel eğitime giriş. (1.Baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Ataman, A. (2009). Özel Eğitim Alanı. Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş, 13-87.
  • Baran, G. ve Yurteri Tiryaki, A. (2016). Aile yaşam döngüsü. G. Ba­ran. (Ed.). Aile Yaşam Dinamiği. Ankara: Pelikan Yayınları, s.1-24’deki makale.
  • Baykoç, N. (2011). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. N. Baykoç (Ed.). Özel Gereksinimli Çocuklar Ve Özel Eğitim. Ankara: Eğiten Kitap, s.15-29’deki makale.
  • Bayraktar, V., Güven, G. ve Temel, F. Z. (2016). Okul öncesi kurumlarda görev yapan öğretmenlerin aile katılım çalışmalarına yönelik tutumlarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(2), 755-770.
  • Birkan, B. (2002). Erken özel eğitim hizmetleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 3(02), 99-109.
  • Cavkaytar, A. (1999). Zihin engellilere öz bakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Özel Eğitim Dergisi, 2, 40-50.
  • Cavkaytar, A. ve Diken, İ. H. (2006). Özel eğitime giriş. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Clark, M. (2007). A practical quide to quality interaction with children who have a bearing loss. San Diego, CA: Plural.
  • Curtiss, S. L., Pearson, J. N., Akamoglu, Y., Fisher, K. W., Snodgrass, M. R., Meyer, L. E. ve Halle, J. W. (2016). Bringing instructional strategies home: Reaching families online. Teaching Exceptional Children, 48(3), 159-167.
  • Czapanskiy, K. S. (2013). Special kids, special parents, special education. U. Mich. JL Reform. 47, 733.
  • Çağdaş, A.ve Seçer, Z. (2004). Anne-baba eğitimi. Konya: Eğitim Kitabevi.
  • Çitil, M. (2016). Engelli çocuğu olan ailelerin toplumsal yapısı ve eğitsel sorunları (Ankara ili örneği). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Diler Sönmez, N. (2008). Eve dayalı gündüz tuvalet kontrolü aile eğitimi programının annelerin kuruluk kaydı tutma ile gündüz tuvalet kontrolü kazandırma becerisini ve çocukların gündüz tuvalet kontrolünü kazanmasındaki etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Erdoğan, Ç. ve Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 16(3), 399-431.
  • Feuser, G. (1998). Integration eine Frage der Didaktik einer Allgemeinen Pädagogik. Behinderte in Familie, Schule und Gesellschaft. Schule ohne Grenzen Kongresi. Hannover: Fachverbandes für Behindertenpädagogik, s. 144-158.
  • Güler, T. (2010). Ailenin tanımı, tarihsel gelişimi ve aile çeşitleri. Anne Baba Eğitimi, 1-14.
  • Gündüz, M. veAkın,A. (2014). Türkiye’de devlet okullarındaki özel eğitimle ilgilisorunlar ve çözüm önerileri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 86-95.
  • Gürgür, H. (2013). İşbirliği süreci. İ. H. Diken (Ed.). İlköğretimde kaynaştırma. 2.Baskı. Ankara: Pegem Akademi, s. 232-247’deki makale.
  • Güzel, Ş. (2006). Dört altı yaş grubu çocuğa sahip annelerin aile eğitimine yönelik ihtiyaç duydukları konuların belirlenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Howard, V. F., Williams, B. ve Lepper, C. E. (2011). Özel gereksinimi olan küçük çocuklar: eğitimciler, aileler ve hizmet verenler için bir başlangıç. (Çev. G. Akoğlu). 4.Baskı, Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Jung, L. A (2010). Identifying families’ supports and other resources. R A McWilliam (Eds.). Working with families of young childrenwith special needs. Newyork: Guilford Press U.S.A., s. 9- 27’deki makale.
  • Kaner, S. (2015). Aile katılımı ve iş birliği. B. Sucuoğlu (Ed.), Zihin Engelliler Ve Eğitimleri, Ankara: Kök Yayıncılık, s. 355-402.
  • Karpat, D. (2011). Yaygın gelişimsel bozukluk tanısı alan çocukların ebeveynlerinin yaşadığı yas tepkilerinin, evlilik uyumlarının ve sosyal destek algılarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
  • Kirk, S. Gallagher, J. J.,Coleman, M.R. ve Anastasiow, N. (2012). Educating exceptional children(13.Edition). Belmont, C.A: Cengage Learning.
  • Koca, A. (2016). İşitme kayıplı çocuğu olan bir ailenin aile eğitimi sürecinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Koçak Uyaroğlu, A. ve Bodur, S. (2009). Anxiety of parents of mentally handicapped children and effects of informing on anxiety levels. TAF Prev Med Bull, 8(5), 405-412.
  • Kuloğlu, N. (2001). Bilgi verici psikolojik danışma ve didaktik bilgi verme programlarının down sendromlu bebeği olan anne-babaların umutsuzluk, gereksinim ve eş ilişkisi düzeylerine etkisi. Doktora Tezi Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • McLoughlin, J. A. ve Lewis, R. B. (2002). Özel gereksinimli öğrencilerin ölçümlenmesi. (Çev. F. Gencer). 4. Baskı. Ankara: Gündüz Yayınevi.
  • Meadan, H., Angell, M. E., Stoner, J. B. ve Daczewitz, M. E. (2014). Parentimplemented social-pragmatic communication intervention: A pilot study. Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 29(2), 1–16.
  • Metin, N. (2012). Özel gereksinimli çocuğun aileye katılımı. Metin, N. (Ed.), Özel Gereksinimli Çocuklar. Ankara: Maya Akademi, s. 11-28’deki makale.
  • Metin, N. (2018). Özel gereksinimli çocuğun aileye katılımı. N. Metin (Ed.), Özel Gereksinimli Çocuklar. 2.Baskı. Ankara: Anı yayıncılık, s.15-35’deki makale.
  • Öncül, N. (2012). Özel gereksinimli çocuk ailesini anlayalım. Cavkaytar, A. (Ed.). Özel Eğitimde Uygulamalı Aile Eğitimi. Ankara: Vize Yayıncılık, s.12-26’deki makale.
  • Özcan, N. (2004). Zihin özürlü çocuklara tuvalet becerisi öğretimine yönelik aile eğitimi programının etkililiği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Özdemir, O. (2010). Özel eğitimde aile eğitimi ve rehberliği. A. Cavkaytar (Ed.). Ailelere Sunulan Hizmetler. Ankara: Maya Akademi Yayınları, s.51-77’deki makale.
  • Özen, A. (1999). Gelişimsel yetersizliği olan çocukların annelerine eğitim uzmanlarıyla çalışırken gerekli olan etkili iletişim becerilerinin kazandırılması. Yayınlanmamış doktora tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Özen, A. (2013). Ailelerle işbirliği ve iletişim. A. Cavkaytar (Ed.), Özel Eğitim. (1.Baskı). Ankara: Vize Yayıncılık, s. 37-51’deki makale.
  • Özyürek, M. (2006). Engellilere yönelik tutumların değiştirilmesi. Ankara: Kök Yayıncılık, 11-23.
  • Sarı, O. T. (2010). Otizmli bireylere ev eğitim programı hazırlanırken dikkat edilmesi gereken noktalar. IV. İstanbul Otizm Günleri. İstanbul.
  • Schomaker, M. (2002). Die bedeutung der familie in katechetischen lernprozessen von kindern. Eine inhaltsanalytische untersuchung von konzepten zur hinführung der Kinder zu den sakramenten der beichte und der eucharistie. Münster: Lid Verlag.
  • Sucuoğlu, B. (1997). Erken çocukluk özel eğitim programları. Milli Eğitim Dergisi, 136, 53-54.
  • Şahin, F. T. ve Özbey, S. (2007). Aile eğitim programlarına niçin gereksinim duyulmuştur? Aile eğitim programları neden önemlidir? Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 12(12), 7-12.
  • Şahin, S., Işıtan, S. ve Gündüz, S. (2011). Özel gereksinimli çocukların aileleri ve öğretmenleri. N. Baykoç (Ed.). Özel Gereksinimli Çocuklar Ve Özel Eğitim. Ankara: Eğiten Kitap, s.105-157’deki makale.
  • Şeker, E. (2013). Özel gereksinimli çocuğa sahip ebeveynlere yönelik olarak düzenlenen aile eğitimi etkinliklerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Tezel Şahin, F. ve Özyürek A. (2010). Anne baba eğitimi ve okul öncesinde aile katılımı. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
  • Turan, Z. (2014). Teacher goals in an early intervention program for children with hearing loss. European Journal of Research on Education, 2(2), 146-153.
  • Turnbull, A. P. ve Turnbull, H. R. (1990). Families, professionals, and exceptionality: A special partnership. Merrill Publishing Company.
  • Ünal, F. (2013). Aile eğitiminde ebeveyn hakları ile ilgili yasalar ve etik kurallar. Aile Eğitimi ve Erken Çocukluk Eğitiminde Aile Katılım Çalışmaları. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Williams, T. T. ve Sánchez, B. (2011). Identifying and decreasing barriers to parent involvement for inner-city parents. Youth & Society, 45(1), 54-74.
  • Varol, N. (2005). Aile eğitimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Varol, N. (2006). Aile eğitimi. 2. Baskı. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Yakın, M. (2009). Aile eğitiminin annelerin doğal dil sağaltım tekniklerini kullanmalarında etkililiği. Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Yıkmış, A. ve Özbey, F. Y. (2009). Otistik çocuğa sahip annelerin çocuklarının devam ettiği rehabilitasyon merkezlerinden beklentilerinin ve önerilerinin belirlenmesi. İnternational Online Journal of Educational Sciences, 1, 124-153.
  • Yılmaz Bolat, E. (2017). Okul öncesi eğitimde aile eğitimi ve katılımı. Ankara: Eğiten Kitap.
APA ARSLAN A, ULAŞ A, KADİR m (2020). ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. , 21 - 37.
Chicago ARSLAN Adem,ULAŞ Abdulhak Halim,KADİR mehmet kadir ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. (2020): 21 - 37.
MLA ARSLAN Adem,ULAŞ Abdulhak Halim,KADİR mehmet kadir ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. , 2020, ss.21 - 37.
AMA ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. . 2020; 21 - 37.
Vancouver ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. . 2020; 21 - 37.
IEEE ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m "ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI." , ss.21 - 37, 2020.
ISNAD ARSLAN, Adem vd. "ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI". (2020), 21-37.
APA ARSLAN A, ULAŞ A, KADİR m (2020). ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. EKEV AKADEMİ DERGİSİ, 0(84), 21 - 37.
Chicago ARSLAN Adem,ULAŞ Abdulhak Halim,KADİR mehmet kadir ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. EKEV AKADEMİ DERGİSİ 0, no.84 (2020): 21 - 37.
MLA ARSLAN Adem,ULAŞ Abdulhak Halim,KADİR mehmet kadir ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. EKEV AKADEMİ DERGİSİ, vol.0, no.84, 2020, ss.21 - 37.
AMA ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. EKEV AKADEMİ DERGİSİ. 2020; 0(84): 21 - 37.
Vancouver ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI. EKEV AKADEMİ DERGİSİ. 2020; 0(84): 21 - 37.
IEEE ARSLAN A,ULAŞ A,KADİR m "ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI." EKEV AKADEMİ DERGİSİ, 0, ss.21 - 37, 2020.
ISNAD ARSLAN, Adem vd. "ÖZEL EĞİTİMDE AİLE EĞİTİMİNE YÖNELİK BİR DERLEME ÇALIŞMASI". EKEV AKADEMİ DERGİSİ 84 (2020), 21-37.