Öjenik hareket, uygulamalarını nesli ıslah etmek amacıyla biyolojik ve genetik temellere dayandırarak, iyi ırkın çoğalmasını, kötü ırkın çoğalmasının engellenmesini ve bu şekilde ıslah edilmiş ari bir ırk oluşturulması fikrini savunmaktadır. Nesli ıslah etmek için de engelliler, hastalar, suçlular gibi grupların toplumdan tecrit edilmesi, kısırlaştırılması ve hatta yok edilmesi gerektiği savunulmaktadır. Bu fikir, ulus devletlerinin oluşmasıyla bazı devletler tarafından da desteklenmiştir. Ancak öjenik hareketin, ileri sürdüğü fikirlerin sınırlarının oldukça geniş olması sebebiyle ırkçılıkla bütünleşerek, tehlikeli boyutlara ulaşması kaçınılmaz olmuştur. Bu çalışmada ise bir yandan iyi bir nesil oluşturma gibi pozitif bir fikri öne süren, diğer yandan insanların temel haklarının yok sayılmasına kadar giden uygulamaları savunan öjeni hareketinin hukuki, genetik ve psikolojik açıdan değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada, öncelikle öjenik hareketin görünüş biçimlerinin evrensel hukukta nasıl yorumlandığı ve yerel mevzuatta nasıl bir düzenlemeyle karşılaşıldığı incelenmiştir. Bunun yanında, modern hukuk açısından öjenik çalışmalara ilişkin düzenlemelerin ne yönde evirildiğine değinilmiştir. Öjeni hareketinin motivasyon kaynağında, “patolojik narsizm” ve “antisosyal yapı”ya işaret eden, “amaçtaki mükemmele ulaşmak ve bunun için de saldırganlığa başvurmayı hak görme”nin olduğu düşünülmektedir. Bu bağlamda çalışmanın psikolojik boyutunda, öjenizmin motivasyonunu anlamak için antisosyal yapı ve narsistik yapının incelenmesi düşünülmüştür. Öjenik hareketlerin genetik sürecine bakıldığında, nesli ıslah etme ve kusurlu sayılan genlerin taşınmasını önleme amacıyla yapılan müdahaleler görülmüş ve bunlar negatif öjeniye dâhil edilmiştir. Öte yandan, genetik araştırmaların ilerlemesiyle beraber pozitif öjeni kapsamında, genetik bilginin insan üremesi bağlamında nasıl kullanılabileceğine de değinilmiştir.