Manila; oldukça elverişsiz çevre şartlarında enformal-kayıt dışı ticari işlerde çalışarak geçinmeye çalışan yüzbinlerce insanın bir arada yaşadığı eski bir sömürge başkentidir. Ülkenin siyasal, ekonomik ve kültürel hayatın odağını oluşturan Manila, özellikle farklı bölgelerden aldığı göçlerle mekânsal ve demografik yönden büyümeye devam etmektedir. Manila’da bir dönem boş olan araziler bugün büyük ölçüde farklı şehirsel arazi kullanışlarına sahne olmuştur. Bu kullanışların başında ise ağırlıklı olarak konut ve enformal ticari işlerin bir arada yürütüldüğü slum alanları gelmektedir. İnsan yerleşimi için elverişsiz ve sağlıksız olarak sınıflandırılan bu slum alanları ise yönetim boşluklarına dayanan çeşitli politik ve ekonomik güçlerin desteklenmesiyle ortaya çıkmıştır. Filipinler hükümeti ise kontrolsüz olarak ortaya çıkan şehirsel sorunlarla başa çıkmakta çoğu zaman yetersiz kalmaktadır. Güneydoğu Asya’nın başlıca metropollerinden biri olan Manila’daki slum alanlarına odaklanan bu çalışmanın amacı Manila’da slum semtlerinin ortaya çıkışı ve bunların yakın zamanlarda kaldırılmasında etkili olan dinamikleri ortaya koymaktır. Etnografik yöntemin kullanıldığı çalışmanın başlıca veri toplama araçlarını ise katılımcı gözlem, etnografik görüşmeler ve dokümanlar oluşturmaktadır. Çalışmanın sonuçları göstermektedir ki kırsal alanlardan Manila’ya yönelik gerçekleşen göçler ve Manila’da kentsel dönüşüm projelerinden kaynaklanan iç göçler ile Manila’nın hızlı nüfus artışı ve mekânsal büyümesi arasında önemli bir ilişki bulunmaktadır. 2000’lerden itibaren toplumun lüks yerleşim bölgelerine, alışveriş merkezlerine, eğlence mekanlarına, otellere ve iş merkezlerine olan talebi artmıştır. Bu durum, Manila’nın göçlerle yapılaşan alanların yeniden yapılandırma planlarının bir parçası olarak slum alanlarının ağırlıklı olarak “kentsel dönüşüm projeleriyle” kaldırılmasına zemin hazırlamıştır.