Amaç: Bu çalışma donmuş çözülmüş embriyo transferi için endometriyal hazırlık yapılan hastalarda doğal ve yapay siklusların gebelik sonuçlarını karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif kohort çalışması Eylül 2016 ile Aralık 2020 arasında özel bir infertilite kliniğinde yürütülmüştür. Toplamda 1696 siklus gözden geçirildi. Bu sikluslardan, endometriyal hazırlık protokolleri doğal siklus (grup 1) ve yapay siklus (grup 2) olarak gerçekleştirilenler bu çalışmada incelenmiştir. Sonuç ölçütleri canlı doğum oranları, klinik gebelik oranları, implantasyon oranları ve düşük oranlarıydı. Bulgular: Grup 2’de progesteron takviyesi öncesi ortalama serum estradiol seviyesi anlamlı olarak yüksek iken, progesteron takviyesi öncesi endometriyal kalınlık grup 1’de daha yüksekti (p<0,05). Gruplar arasında ortalama transfer edilen embriyo sayısı ve klivaj ve blastosist evreleri ile ilgili embriyo kalite skor oranları benzerdi. İmplantasyon ve düşük oranları gruplar arasında farklı değildi (p>0,05). Ayrıca, klinik gebelik ve canlı doğum oranları grup 1(%39,2 ve %32,8) ve grup 2 (%37,3 ve %28,5) arasında benzerdi (sırasıyla, p=0,517, p=0,134). Çok değişkenli lojistik regresyon analizleri, embriyo dondurma zamanındaki kadın yaşının ve transfer edilen embriyo sayısının canlı doğumun predikte edilebilir değişkenleri olduğunu ortaya çıkardı [risk oranı (OR): 0,970, güven aralığı (GA): 0,948-0,991, p<0,05 ve OR: 1,359, GA: 1,038-1,780, p<0,05, sırasıyla]. Sonuç: Başarılı gebelik oranlarını elde edebilmek için uygun endometriyumun hazırlanması mutlak gerekli olsa da, donmuş çözülmüş sikluslarda doğal veya yapay siklus protokolleri arasında bir üstünlük görülmemektedir. Bu protokollerden biri adet düzenine ve klinik deneyime bağlı olarak uygulanabilir.