Bir eğitim kurumunun niteliğini ortaya koymada, o kurumlarda uygulanan öğretim programları başta olmak üzere diğer yönetsel düzenlemelerin önemi büyüktür. 2006-2007 Öğretim yılında uygulanmaya başlanan yeni ilköğretim beden eğitimi programının, öğrencilerin yaparak-yaşayarak öğrenme etkinliklerine katılımlarını sağlayacak şekilde yapılandırmacı yaklaşım anlayışıyla hazırlanmış olması yeni tartışmaları gündeme getirmiştir. Yapılandırmacı yaklaşım bize ülkemizin eğitim tarihi sürecinde eğitimimizin aydınlık yüzü olarak nitelendirilen ve yetiştirdiği aydın insanlar ile ülkeye büyük katkılar sağlayan Köy Enstitüleri’nin öğretim program yaklaşımını çağrıştırmıştır. Bu nedenle bu iki program yaklaşımlarının beden eğitimi dersi açısından değerlendirilmesi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır.Betimsel yöntemin kullanıldığı bu çalışmada literatür taranarak elde edilen bilgiler doğrultusunda bir değerlendirme yapılmıştır. Cumhuriyetimizin ilk yıllarında kullanılmaya başlayan öğretim programları 1950’li yıllardan itibaren çok hızlı şekilde değişen ve gelişen dünyamızda işlevselliğini yitirmeye başlamıştır. Bu durum karşısında geleneksel eğitim anlayışı Milli Eğitim sisteminde ciddi anlamda sorgulanmaya başlamıştır. Bu sorgulanma, ülkemizde yeni programa benzer deneyimler ki; bu eğitim tarihimizde “Köy Enstitüleri” deneyimidir, onlardan yararlanmamız gerekliliğini ortaya koyar.Günümüze kadar ülkemizde uygulanan öğretim programlarında davranışçı yaklaşım temel alınmıştır. Davranışçı yaklaşımın sonunda elde edilen veriler, çağımızdaki sorunlara yanıt oluşturamadığını ortaya koymuştur. Diğer alternatif öğretim yaklaşımlarının programlarda denenmesi gerekmektedir. Yeni bir yaklaşım olarak yaparak-yaşayarak yapılandırmacı yaklaşımın gündeme gelmesi olumlu bir yaklaşım olmakla birlikte yapılandırmacı yaklaşımın programlarda uygulanarak verime dönüşmesi için önümüzde olumlu sonuçları olan ve benzer bir anlayışla yapılandırılan “Köy Enstitüleri” deneyiminden yararlanılmasının gerekli olduğunu söyleyebiliriz.