Transfüzyon için depo edilen eritrositler 2-6 °C’de ve uygun şartlar altında 42 gün kadar depolanabilmektedir. Depolanan eritrositlerde, depolamanın ilk evresinden başlamak üzere morfolojik, biyokimyasal ve fonksiyonel birtakım değişiklikler meydana gelmekte ve bunların tümü "depo lezyonları" olarak isimlendirilmektedir. Bu depo lezyonlar, geçen zamana bağlı olarak eritrositlerin yaşam sürelerini ve verimliliklerini olumsuz yönde etkilemektedir. Eritrositlerin maksimum depolama süreleri ve etkinlikleri, depolandıkları ortam ve koruyucu solüsyonların içeriğine bağlıdır. Bu nedenle eritrositlerin depolama sürelerini daha uygun bir şekilde artırmak için yoğun çalışmalar yapılmaktadır. Bu amaca yönelik olarak yapılan çeşitli çalışmalarda, depo lezyonlarının en aza indirilmesi ve eritrositlerin yaşam sürelerinin uzatılması için çeşitli koruyucu solüsyonlar geliştirilmiş ve bu solüsyonlara vitamin E, vitamin C, melatonin gibi çeşitli antioksidanların ilavesinin olumlu koruyucu etkileri rapor edilmiştir. Yaptığımız bu çalışmada antioksidan özellikleri bilinen Rosmarinik ve Alfa Lipoik Asit’in depolanmış insan eritrositlerindeki zamana bağlı biyokimyasal depo lezyonlarına karşı koruyucu etkilerinin araştırılması amaçlandı. Bu amaçla sağlıklı 10 gönüllüden CPDA (sitrat-fosfat-dekstroz-adenin) içeren kan torbalarına birer ünite kan alınarak lökositleri uzaklaştırıldı ve SAGM (saline, adenin, glukoz, mannitol) içeren eritrosit torbalarında depolandı. Her vericinin eritrosit paketi üç eşit parçaya bölünerek transfer torbalara aktarıldı. Birinci gruptaki eritrositlere herhangi bir işlem yapıldı ve bu grup kontrol grubu olarak kabul edildi (n=10). İkinci grup eritrosit paketlerine 10 μg/mL Rosmarinik Asit, üçüncü grup eritrosit paketlerine 10 μg/mL Alfa Lipoik Asit ilave edildi (sırasıyla Rosmarinik Asit ve Lipoik Asit grubu). Her üç grupta da +4 °C’de bekletilen eritrosit paketlerinden başlangıç, 14, 28, 42 ve 56’ıncı günlerde numuneler alındı. Bu numunelerde eritrositlerin oksidasyona duyarlılığı, Total oksidan Seviye (TOS), Total Antioksidan Seviye (TAS) Ölçümü, Oksidatif Stres İndeksi (OSI) hesaplaması, ATP, 2,3-bifosfogliserat, katalaz (CAT), süperoksid dizmutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GSH-Px), redükte glutatyon (GSH), ortalama eritrosit sayısı ve hacmi belirlendi. Parametreler başlangıç günü ile karşılaştırıldığında MDA ve invitro oksidasyon duyarlılık düzeylerinin zamanla arttığı (p<0,05), katalaz ve GSHPx düzeylerinin 14. günde artmış olduğu, OSI'nin 28., 42. ve 56. günlerde yükseldiği (p<0,05) tespit edildi. SOD, ATP, 2,3BPG, MCV, HGB, MCH, MCHC düzeylerinde ise zamanla değişiklik olmadığı ölçüldü. Bu sonuçlar; rosmarinik asit ve lipoik asitin depo eritrositlerde kısmen ATP’yi koruyucu etkilerini gösterse de; ne oksidan-antioksidan statü ne de biyokimyasal depo lezyonlarını önleyerek eritrosit yaşam kalitesi üzerine kayda değer olumlu bir etkilerini göstermemiştir.