Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *

Kemal BAYTEMİR (Amasya Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Amasya, Türkiye)
Eğitim ve Bilim
24 5
Yıl: 2016 Cilt: 41 Sayı: 186 Sayfa Aralığı: 69 - 91 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *

Öz:
Araştırmanın temel amacı ergenlerde ebeveyn ve akrana bağlanma ile öznel iyi oluş arasında kişilerarası yeterliğin aracı rolünü incelemektir. Ayrıca modelde yer alan gizil değişkenler arasındaki ilişkilerin cinsiyete göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Orta Karadeniz'deki bir il merkezinde yer alan beş farklı liseye devam eden 14-18 yaşları arasında ( X = 15,85, S = 2,1) 229 erkek ve 233 kız olmak üzere toplam 462 öğrenci oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında AnneBaba ve Akrana Bağlanması Envanteri, Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği, araştırmacı tarafından uyarlanan Kişilerarası Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre aracılığı test edilen değişken olan kişilerarası yeterliğin beş boyutundan kendini açma ve duygusal destek sağlama dışındaki ilişki başlatma, gücünü ortaya koyma ve çatışma çözme boyutlarının ebeveyne ve akrana bağlanma ile öznel iyi oluş arasında kısmi aracılık ettiği bulunmuştur. Ayrıca gizil değişkenler arasındaki ilişkilere bakıldığında ebeveyn ve akrana bağlanma ile kişilerarası yeterlik arasındaki ilişkinin cinsiyete göre farklılaşmadığı, ebeveyn ve akrana bağlanma ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin cinsiyete göre farklılaşmadığı görülmüştür. Gizil değişkenler arasındaki ilişkinin cinsiyet açısından sadece kişilerarası yeterlik ve öznel iyi oluş arasında farklılaştığı görülmüştür. Erkekler için kişilerarası yeterlikten öznel iyi oluşa giden yol anlamlı iken kızlarda bu ilişkinin anlamlı olmadığı ortaya çıkmıştır. Araştırma bulguları ilgili alan yazın bağlamında tartışılmış ve araştırmacılar ile psikolojik danışma ve rehberlik alanında çalışanlara yönelik öneriler sunulmuştur.
Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Ainsworth, M. S. (1989). Attachments beyond infancy. American Psychologist, 44(4), 709-716.
  • Akhtar, Z. (2012). Attachment styles of adolescents: Characteristics and contributing factors. Academic Research International, 2(2), 613-621.
  • Allen, J. P., Marsh, P., McFarland, C., McElhaney, K. B., Land, D. J., Jodl, K. M. ve Peck, S. (2002). Attachment and autonomy as predictors of the development of social skills and delinquency during midadolescence. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 70(1), 56-66.
  • Anders, S.L. ve Tucker, J. S. (2000). Adult attachment style, interpersonal communication competence, and social support. Personal Relationships, 7(4), 379-389.
  • Anderson, J. C. ve Gerbing, D. W. (1988). Structural equation modeling in practice: A review and recommended two-step approach. Psychological Bulletin, 103(3), 411-423.
  • Armsden, G. C. ve Greenberg, M. T. (1987). The inventory of parent and peer attachment: individual differences and their relationship to psychological well-being in adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 16(5), 427-454.
  • Baron, R. M. ve Kenny, D. A. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
  • Bayraktar, F., Sayıl, M. ve Kumru, A. (2009). Liseli ergenler ve üniversiteli gençlerde benlik saygısı: Ebeveyn ve akrana bağlanma, empati ve psikolojik uyum değişkenlerinin rolü. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 48-63.
  • Baytemir, K. (2014). Ergenlikte ebeveyn ve akrana bağlanma ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkide kişilerarası yeterliğin aracılığı (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Ben Ari, R. ve Hirshberg, I. (2009). Attachment styles, conflict perception, and adolescents' strategies of coping with interpersonal conflict. Negotiation Journal January, 25(1), 59-82.
  • Berndt, T. J. (1992). Friendship and friends' influence in adolescence. Current Directions in Psychological Science, 1(5), 156-159.
  • Bowlby, J. (1973). Separation: Anxiety and anger. New York: Basic Books.
  • Bowlby, J. (2012a). Bağlanma: Bağlanma ve kaybetme 1 (T.V. Soylu, Çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
  • Bowlby, J. (2012b). Güvenli bir dayanak: Ebeveyn-çocuk bağlanması ve sağlıklı insan gelişimi (S. Güneri, Çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
  • Bretherton, I. (1992). The origins of attachment theory: John Bowlby and Mary Ainsworth. Developmental Psychology, 28(5), 759-775.
  • Buhrmester, D. (1990). Intimacy of friendship, interpersonal competence, and adjustment during preadolescence and adolescence. Child Development, 61(4), 1101-1111.
  • Buhrmester, D., Furman, W., Wittenberg, M. T. ve Reis, H. T. (1988). Five domains of interpersonal competence in peer relationships. Journal of Personality and Social Psychology, 55(6), 991-1008.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Civitci, N., Civitci, A. ve Fiyakali, N. C. (2009). Loneliness and life satisfaction in adolescents with divorced and non-divorced parents. Educational Sciences: Theory and Practice, 9(2), 513-525.
  • Collins, N. L. ve Miller, L. C. (1994). Self-disclosure and liking: A meta-analytic review. Psychological Bulletin, 116(3), 457-475.
  • Cooley, E. L., Buren, A. ve Cole, S. P. (2010). Attachment styles, social skills, and depression in college women. Journal of College Counseling, 13(1), 50-62.
  • Cross, S. E. ve Madson, L. (1997). Models of the self: Self-construals and gender. Psychological Bulletin, 122(1), 5-37.
  • Cummins, R. A. (2000). Personal income and subjective well-being: A review. Journal of Happiness Studies, 1(2), 133-158.
  • Çetinkaya, B. ve Akbaba, S. (2011). Üniversite öğrencilerinin kendini açma davranışları ile bağlanma stilleri arasındaki ilişki. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 3(3), 1-18.
  • Demir, M., Jaafar, B., Bilyk, N. ve Ariff, M. R. M. (2012). Social skills, friendship and happiness: A cross- cultural investigation. The Journal of Social Psychology, 152(3), 379-385.
  • Derlaga, V. J. ve Berg, J. H. (Ed.). (1987). Self-disclosure: Theory, research and therapy. New York: Springer.
  • Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95(3), 542-575.
  • Diener, E. ve Seligman, M. E. P. (2004). Beyond money toward an economy of well-being. Psychologıcal Science in the Public Interest, 5(1). 1-31.
  • Diener, E., Oishi, S. ve Lucas, R. E. (2003). Personality, culture, and subjective well-being: Emotional and cognitive evaluations of life. Annual Review of Psychology, 54(1), 403-425.
  • DiTommaso, E., Brannen McNulty, C., Ross, L. ve Burgess, M. (2003). Attachment styles, social skills and loneliness in young adults. Personality and Individual Differences, 35(2), 303-312.
  • Doğan, T., Karaman, N. G., Çoban, A. E. ve Çok, F. (2012). Ergenlerde arkadaşlık ilişkilerinin yordayıcısı olarak cinsiyet ve aileye ilişkin değişkenler. İlköğretim Online, 11(4), 1010-1020.
  • Eken, A. (2010). Ergenlerin anne-babaya bağlanma biçimleri öznel iyi oluş durumlarının sosyal yetkinlik beklentileriyle ilişkileri (Yüksek lisans tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.
  • Engels, R. C., Dekovic, M. ve Meeus, W. (2002). Parenting practices, social skills and peer relationships in adolescence. Social Behavior and Personality: An International Journal, 30(1), 3-17.
  • Eryılmaz, A. (2009). Ergen öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(4), 975- 989.
  • Eryılmaz, A. (2012). Pozitif psikoterapi bağlamında geliştirilen ergenler için amaçları genişletme grup rehberliği programının etkililiğinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37(164), 3-19.
  • Farber, B. A. (2006). Self-disclosure in psychotherapy. New York: Guilford Press.
  • Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (8. bs.). New York: McGram-Hill Companies.
  • Freeman, H. ve Brown, B. B. (2001). Primary attachment to parents and peers during adolescence: Differences by attachment style. Journal of Youth and Adolescence, 30(6), 653-674.
  • Furman, W. ve Buhrmester, D. (1985). Children's perceptions of the personal relationships in their social networks. Developmental Psychology, 21(6), 1016-1024.
  • González Gutiérrez, J. L., Jiménez, B. M., Hernández, E. G. ve Puente, C. P. (2005). Personality and subjective well-being: Big five correlates and demographic variables. Personality and Individual Differences, 38(7), 1561-1569.
  • Gorska, M. (2011). Psychometric properties of the Polish version of the Interpersonal Competence Questionnaire (ICQ-R). European Journal of Psychological Assessment, 27(3), 186-192.
  • Gudleski, G. D. ve Shean, G. D. (2000). Depressed and nondepressed students: Differences in interpersonal perceptions. The Journal of Psychology, 134(1), 56-62.
  • Guerrero, L. K. ve Jones, S. M. (2005). Differences in conversational skills as a function of attachment style: A follow-up study. Communication Quarterly, 53(3), 305-321.
  • Gündoğdu, R. ve Yavuzer, Y. (2012). Öğretmen adaylarının öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 115-131.
  • Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. ve Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7. bs.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
  • Haring, M. J., Stock, W. A. ve Okun, M. A. (1984). A research synthesis of gender and social class as correlates of subjective well-being. Human Relations, 37(8), 645-657.
  • Hay, I. ve Ashman, A. F. (2003). The development of adolescents' emotional stability and general self- concept: The interplay of parents, peers, and gender. International Journal of Disability, Development and Education, 50(1), 77-91.
  • Hazan, C. ve Shaver, P. R. (1994). Attachment as an organizational framework for research on close relationships [Bağlanma: Yakın ilişkilerle ilgili araştırmalar için bir çerçeve]. Psychological Inquiry, 5(1), 1-22. doi:10.1501/Egifak_0000000242
  • Hills, P. ve Argyle, M. (2001). Emotional stability as a major dimension of happiness. Personality and Individual Differences, 31(8), 1357-1364.
  • İlhan, T. (2009). Üniversite öğrencilerinin benlik uyumu modeli: yaşam amaçları, temel psikolojik ihtiyaçlar ve öznel iyi oluş (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • İlhan, T. (2012). Üniversite öğrencilerinde yalnızlık: cinsiyet rolleri ve bağlanma stillerinin yalnızlığı yordama güçleri. Educational Sciences: Theory & Practice, 12(4), 2377-2396.
  • Kağıtçıbaşı, Ç. (2012). Benlik, aile ve insan gelişimi: Kültürel psikoloji. İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
  • Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Keyes, C. L., Shmotkin, D. ve Ryff, C. D. (2002). Optimizing well-being: The empirical encounter of two traditions. Journal of Personality and Social Psychology, 82(6), 1007-1022.
  • Kısaç, İ. (1999). Erkeklik rolü normları. Mesleki Egitim Dergisi, 1(2), 83-93.
  • Kocayörük, E. (2009). Anne-baba ve akran bağlanmasının ergenlerin uyum düzeylerini yordama gücü. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 8(15), 103-118.
  • Kocayörük, E. (2010a). Pathways to emotional well-being and adjustment in adolescence: The role of parent attachment and competence. International Online Journal of Educational Sciences, 2(3), 719-737.
  • Kocayörük, E. (2010b). A Turkish adaptation of the inventory of parent and peer attachment: The reliability and validity study. Eğitim Araştırmaları-Eurasian Journal of Educational Research, 40, 133- 151.
  • Laible, D. (2007). Attachment with parents and peers in late adolescence: Links with emotional competence and social behavior. Personality and Individual Differences, 43(5), 1185-1197.
  • Laible, D. J., Carlo, G. ve Raffaelli, M. (2000). The differential relations of parent and peer attachment to adolescent adjustment. Journal of Youth and Adolescence, 29(1), 45-59.
  • Laible, D. J., Carlo, G. ve Roesch, S. C. (2004). Pathways to self-esteem in late adolescence: The role of parent and peer attachment, empathy, and social behaviours. Journal of Adolescence, 27(6), 703-716.
  • Lent, R. W. (2004). Toward a unifying theoretical and practical perspective on well-being and psychosocial adjustment. Journal of Counseling Psychology, 51(4), 482-509.
  • Little, K.C. (2003). Attachment, close friendship, and popularity in adolescence (Yayımlanmamış lisans tezi). University of Virginia, Charlottesville, VA, ABD.
  • Ma, C. Q. ve Huebner, E. S. (2008). Attachment relationships and adolescents' life satisfaction: Some relationships matter more to girls than boys. Psychology in the Schools, 45(2), 177-190.
  • Markus, H. R. ve Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation. Psychological Review, 98(2), 224-253.
  • Mikulincer, M. ve Nachshon, O. (1991). Attachment styles and patterns of self-disclosure. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 321-331.
  • Moretti, M. M. ve Peled, M. (2004). Adolescent-parent attachment: Bonds that support healthy development. Paediatrics & Child Health, 9(8), 551-555.
  • Myers, D. G. (1999). Close relationships and quality of life. D. Kahneman, E. Diener ve N. Schwartz (Ed.). Well-being: The foundations of hedonic psychology içinde (s. 374-391). New York: Russell Sage Foundation.
  • Myers, D. G. ve Diener, E. (1995). Who is happy?. Psychological Science, 6(1), 10-19.
  • Nickerson, A. B. ve Nagle, R. J. (2005). Parent and peer attachment in late childhood and early adolescence. The Journal of Early Adolescence, 25(2), 223-249.
  • Onur, N. (2006). Lise öğrencilerinin bağlanma stilleri ile atılganlık düzeyleri arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Özbay, Y., Terzi, Ş., Erkan, S. ve Cihangir Çankaya, Z. (2011). Üniversite öğrencilerinin profesyonel yardım arama tutumları, cinsiyet rolleri ve kendini saklama düzeyleri. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(4), 59-71.
  • Özdemir, Y. (2012). Ergenlerin öznel iyi oluşunun demografik değişkenler, ana-baba kontrolü ve ana- baba kabul/ilgisi açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37(165), 20-33.
  • Paulk, A. L. (2008). Romantic relationship attachment and identity style as predictors of adolescent ınterpersonal competence: a mediation model (Doktora tezi). Auburn University, USA.
  • Raja, S. N., McGee, R. ve Stanton, W. R. (1992). Perceived attachments to parents and peers and psychological well-being in adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 21(4), 471-485.
  • Rice, K. G., Cunningham, T. J. ve Young, M. B. (1997). Attachment to parents, social competence, and emotional well-being: A comparison of black and white late adolescents. Journal of Counseling Psychology, 44(1), 89-101.
  • Ross, J. ve Fuertes, J. (2010). Parental attachment, interparental conflict, and young adults' emotional adjustment. The Counseling Psychologist, 38(8), 1050-1077.
  • Ryan, R. M. ve Deci, E. L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being. Annual Review of Psychology, 52(1), 141-166.
  • Saföz Güven, İ. G. (2008). Fen ve genel lise öğrencilerinin cinsiyet ve sosyometrik statülerine göre öznel iyi oluş düzeyleri, genel sağlık örüntüleri ve psikolojik belirti türleri (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
  • Schneider, B. H., Atkinson, L. ve Tardif, C. (2001). Child-parent attachment and children's peer relations: A quantative review. Developmental Psychology, 37(1), 86-100.
  • Seligman, M. E. P. (2007). Gerçek mutluluk (S. Kunt, Çev.). Ankara: HYB Yayınları.
  • Seligman, M. E. ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology an introduction. American Psychologist, 55(1), 5- 14.
  • Segrin, C. ve Taylor, M. (2007). Positive interpersonal relationships mediate the association between social skills and psychological well-being. Personality and Individual Differences, 43(4), 637-646.
  • Shomaker, L. B. ve Furman, W. (2009). Parent-adolescent relationship qualities, internal working models, and attachment styles as predictors of adolescents' interactions with friends. Journal of Social and Personal Relationships, 26(5), 579-603.
  • Sroufe, L. A. (2005). Attachment and development: A prospective, longitudinal study from birth to adulthood. Attachment & Human Development, 7(4), 349-367.
  • Şahin, G. N. (2011). Üniversite öğrencilerinin kendini açma, öznel iyi oluş ve algıladıkları sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics. Newyork: Pearson
  • Terzi, Ş. ve Cihangir Çankaya, Z. (2009). Bağlanma stillerinin öznel iyi olmayı ve stresle başa çıkma tutumlarını yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(31), 1-11.
  • Totan, T., Doğan, T. ve Sapmaz, F. (2013). Emotional self-efficacy, emotional empathy and emotional approach coping as sources of happiness. Cypriot Journal of Educational Sciences, 8(2), 247-256.
  • Tucker, C. J., McHale, S. M. ve Crouter, A. C. (2003). Conflict resolution links with adolescents' family relationships and individual well-being. Journal of Family Issues, 24(6), 715-736.
  • Tuzgöl Dost, M. (2007). Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunun bazı değişkenlere göre incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 132-142.
  • Uchida, Y., Kitayama, S., Mesquita, B., Reyes, J. A. S. ve Morling, B. (2008). Is perceived emotional support beneficial? Well-being and health in independent and interdependent cultures. Personality and Social Psychology Bulletin, 34(6), 741-754.
  • Yarnell, L. M. ve Neff, K. D. (2013). Self-compassion, interpersonal conflict resolutions, and well-being. Self and Identity, 12(2), 146-159.
  • Wei, M., Liao, K. Y. H., Ku, T. Y. ve Shaffer, P. A. (2011). Attachment, self-compassion, empathy, and subjective well-being among college students and community adults. Journal of Personality, 79(1), 191-221.
  • Wei, M., Russell, D. W. ve Zakalik, R. A. (2005). Adult attachment, social self-efficacy, self-disclosure, loneliness, and subsequent depression for freshman college students: A longitudinal study. Journal of Counseling Psychology, 52(4), 602-614.
  • Wilkinson, R. B. ve Walford, W. A. (2001). Attachment and personality in the psychological health of adolescents. Personality and Individual Differences, 31(4), 473-484.
  • Wood, W., Rhodes, N. ve Whelan, M. (1989). Sex differences in positive well-being: A consideration of emotional style and marital status. Psychological Bulletin, 106(2), 249-264.
APA BAYTEMİR K (2016). Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. , 69 - 91.
Chicago BAYTEMİR KEMAL Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. (2016): 69 - 91.
MLA BAYTEMİR KEMAL Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. , 2016, ss.69 - 91.
AMA BAYTEMİR K Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. . 2016; 69 - 91.
Vancouver BAYTEMİR K Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. . 2016; 69 - 91.
IEEE BAYTEMİR K "Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *." , ss.69 - 91, 2016.
ISNAD BAYTEMİR, KEMAL. "Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *". (2016), 69-91.
APA BAYTEMİR K (2016). Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. Eğitim ve Bilim, 41(186), 69 - 91.
Chicago BAYTEMİR KEMAL Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. Eğitim ve Bilim 41, no.186 (2016): 69 - 91.
MLA BAYTEMİR KEMAL Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. Eğitim ve Bilim, vol.41, no.186, 2016, ss.69 - 91.
AMA BAYTEMİR K Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. Eğitim ve Bilim. 2016; 41(186): 69 - 91.
Vancouver BAYTEMİR K Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *. Eğitim ve Bilim. 2016; 41(186): 69 - 91.
IEEE BAYTEMİR K "Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *." Eğitim ve Bilim, 41, ss.69 - 91, 2016.
ISNAD BAYTEMİR, KEMAL. "Ergenlikte Ebeveyn ve Akrana Bağlanma ile Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkide Kişilerarası Yeterliğin Aracılığı *". Eğitim ve Bilim 41/186 (2016), 69-91.
Sayfa Oluşturulma Tarihi
23-04-2024 1:2

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları