Çatışma, bir ya da birden çok sayıda kişinin bir konu üzerindeyaşadığı anlaşmazlık ya da gerginlik durumu olup insan yaşamınınkaçınılmaz, doğal bir parçasıdır. Çatışmaların yapıcı bir yolla çözülmesiergenlerin kişilik gelişimine ve sosyal gelişimine katkıda bulunarakonların bütün hayatını olumlu yönde etkileyecek beceriler kazanmasınısağlamaktadır. Son yıllarda, okullarda şiddete ve çatışmaya ilişkin korkugiderek artış gösteren bir olgudur. Ergenlik döneminde öfke, kızgınlık gibiçatışma sonrası ortaya çıkması muhtemel duygular daha çok el, kolhareketleri ve bağırma gibi davranışlarla ortaya koyulmaktadır ve budurum çatışma yaşandığında sözel ve fiziksel şiddete başvurma sıklığınıarttırmaktadır. Çatışma durumlarında kullanılan yapıcı olmayançatışma ve problem çözme yolları okul iklimini de ciddi şekildeetkilemektedir. Bu araştırmada, İzmir’de kültürel açıdan çeşitliliği olangöç almış düşük sosyoekonomik düzeydeki ve akran arabuluculukmodelinin 2006-2017 yılları arasında uygulandığı bir lisede, yapılan tümarabuluculuk sözleşmelerinin doküman analizi ile incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda yapılan tüm müzakere ve akranarabuluculuk sözleşmeleri yıllar bazında; yetişen arabulucu sayısı,yapılan arabuluculuk sayısı, anlaşmazlık yaşayan tarafların sayıları,anlaşmazlık türleri, ulaşılan anlaşma türleri, çatışmaların yapıcı çözümeulaşma sayısı açısından incelenmiştir. Sonuç olarak, 11 yıllık süreçiçerisinde birikimli olarak 838 akran arabulucu öğrenci yetiştirildiği,2278 anlaşmazlık yaşandığı, arabuluculuk görüşmelerinin başarıoranının %91.6 olduğu, yapıcı çatışma çözme uygulamalarının seçildiğitespit edilmiştir.