Paranın mutluluğu satın alamayacağı bilinen bir klişe olsa da, ekonomik büyümeningerçekleştiği bir ülkede daha yüksek yaşam standartlarının sağlanacağı yadsınamaz birgerçektir. Türkiye’de ortalama yaşam beklentisi 1960 yılında 50,5 yıl olarak saptanmış,günümüze gelinirken bu beklenti sürekli olarak artma eğiliminde olmuş ve 1990 yılındaortalama yaşam beklentisi 66’yı bulurken, 2015 yılına gelindiğinde bu değer 75’eulaşmıştır. Bu artışta ekonomik büyüme, yaşam standartlarının iyileşmesi, sağlıksektörüne yapılan yatırımlar ve bu yapılan yatırımların sadece büyük şehirlere değil aynızamanda diğer illere de giderek daha eşit bir biçimde dağıtılması etkili olmuştur. Buçalışmada sağlık ekonomisi için önemli bir gösterge olan hastane yatak sayılarının illeredağılımındaki eşitsizlik, il bazında Sağlık Bakanlığı’na bağlı kuruluşlardaki hastaneyatak sayıları, il bazında bakanlık dışı kuruluşlardaki hastane yatak sayıları ve il bazındatoplam hastane yatak sayıları veri seti aracılığıyla, eşitsizlik göstergesi olarak GiniEndeksi, Theil T Endeksi, Theil L Endeksi, Atkinson Endeksi ve Hoover Endeksikullanılarak 1977-2014 yıl aralığı için hesaplanmış ve yorumlanmıştır. Her üç verisetinde de hastane yatak sayılarının illere dağılımındaki eşitsizlik 1970’den 2014’egelinirken bazı istisnai yıllar dışında azalmış ve bu da yapılan yatırımların genel olaraksadece metropollere değil aynı zamanda diğer illere de yapıldığını gözler önünesermiştir.