Diş çürüğü; biyolojik, davranışsal ve sosyoekonomik faktörlerle ilişkili toplumsal bir hastalık olarak tanımlanmaktadır. Çocukluk döneminin en yaygın enfeksiyöz hastalığı olan diş çürüğünün bakteriyel kaynaklı bir hastalık olması gerçeği hastalığa bakış açısını değiştirmiştir.Güncel çalışmalar bakteriyel enfeksiyonun bireyden bireye taşınmasının engellenmesi, bireyindiyet alışkanlığının değiştirilmesi ve ağız hijyeninin iyileştirilmesi ile diş çürüğünün önlenebileceğini vurgulamaktadır. Doğumdan önce, annenin kötü ağız sağlığına sahip olması medikalrisklere yol açmasının yanında, erken dönemde bebeklerde diş çürüğü gelişim riskini de artırmaktadır. Annelerin yenidoğan ve bebeklere çürük enfeksiyonunun geçişi için ilk kaynak olduğuve bakteriyel geçişin 1,5-3 yaş arasında olduğu düşünülmektedir. "Enfektivite penceresi" olarakadlandırılan bu dönemde aynı zamanda yenidoğanların annelerinden ya da bakıcılarından enfekte olma riski de artmaktadır. Çürükten sorumlu başlıca bakteri grubu olan Streptococcus mutans (S. mutans)’ların annelerden edinildiği öne sürülmekte ve annede yüksek seviyedekaryojenik flora bulunması, S. mutans’ların anneden bebeğe geçiş riskini artırmaktadır. Diş yüzeyine kolonize olabilme yeteneğinin bir sonucu olarak, S. mutans’lar şeker varlığında ağızpH’sında belirgin bir düşüşe neden olmakta ve diş sert dokularının demineralize olmasına yol açmaktadır. Annelere uygulanacak koruyucu müdahalelerle bebeklere S. mutans’ın geçişi engellenebilmekte, bu sayede toplumda orta ve uzun vadede diş çürüğü prevalansı azaltılabilmektedir.Bu çalışmada; diş çürüğünün etiyolojisinden yola çıkılarak anneden bebeğe bakteri geçişinin,uygulanabilecek önlemlerin sunulması ve bu amaçla yürütülen koruyucu programların öneminin tartışılması amaçlanmıştır.