Halit Ziya Uşaklıgil, yazdığı yüz elliye yakın öyküsüyle, modern Türkçeöykünün önemli isimlerinden biri olmasına rağmen büyük ölçüde romanlarıile öne çıkarılan bir yazar olagelmiştir. Bu çalışmanın amacı Halit Ziyaöykülerinde ―modern birey olma hali‖nin ―yazma edimi‖ üzerinden nasıltemsil edildiği, özellikle ben-anlatıcının günlük, mektup ve anı defterlerinikullanarak iç dünyasını okura nasıl aktardığı, bu aktarmayı, temsili nasılsorunsallaştırdığı ve bütün bunların geleneksel hikâye anlatıcılığından nasılayrıştığını çözümlemektir. İncelenen öykülerde bazı anlatısal özellikler tekrareden bir yapıya sahiptir. Bu yapının şu üç temel özelliği mevcuttur: a) Birçoköykü, günlük-mektup ya da anı biçiminde ben-anlatıcı kullanılarakyazılmıştır, b) bu anlatıların genelinde çerçeve hikâye kullanılarak bir başkaben-anlatıcı anlatılanları nakletme işlevini yüklenir 3) anlatı içerisindeki çoğu―yazma edimi‖ eksik ve tamamlanmamış olmalarıyla dikkat çeker.İncelemede ortaya konan bu üç noktanın Halit Ziya yazınında gelenekselhikâye anlatıcısının dönüşüme uğratılmasına, anlatmanın, yazmanın vetemsilin sorunsallaştırılmasına karşılık geldiği öne sürülmektedir.