Kızılırmak nehri üzerindeki küçük bir alanda yaşayan su samuru başlıca üç nedene bağlı habitat daralmasına maruz kalmıştır; araştırma bölgesinin üst kısmındaki baraj yapılanması, alt kısmındaki petrol rafineri atıklarından dolayı kirlenme ve bu iki bölge arasında yerleşim ve balıkçılık gibi faaliyetleri içeren insan aktiviteleri. Su samurunun dışkı aktivitesi, su samurunun bu bölgedeki habitat kullanım özelliğini tespit etmek üzere ölçülmüştür ve dışkı aktivitesi istasyonlar arasında farklılıklar göstermiştir. Su kalite biyotik indeksi (BMWP), biyoçeşitlilik indeksleri (Simpson's ve Shannon) ve doğal kıyı vejetasyonu indeksinin de (QBR) işaret ettiği üzere, daha düşük habitat kalitesi gösteren baraj seti çıkışındaki istasyon l'de (istasyon II ile karşılaştırıldığında) daha yüksek dışkı aktivitesi tespit edilmiştir. Bunun nedeni, baraj seti altında kalan bu bölgede yıl boyunca su samuruna yeterli besin bulunmasını sağlayacak daha sabit bir durgun su kütlesinin bulunmasıdır. Nehrin daha alt bölgesinde kalan istasyon (ist. II), daha yüksek nehir su kalitesi ve doğal nehir kıyı vejetasyonu kalitesine sahip olmasına rağmen, baraj suyunun salınması uygulamalarının neden olduğu akış değişiklikleri, yılın değişik zamanlarında daha az uygun olan besin şartlarının oluşumuna yol aşmıştır. Bu iki istasyondan toplanan dışkı örneklerindeki besin artıkları, su samurunun istasyon l'de daha fazla balıkla beslendiğini ortaya koymuştur. Çalışma bölgesinin en alt kısmına rastlayan petrol rafinerisi atıklarının bulunduğu bölgedeki istasyon lll'de dışkıya rastlanmamıştır. Bu çalışmada, habitat kalite indeksleri, su samurunun habitat kullanımına dair aktivitesiyle ilişkilendirilmeye çalışılmıştır. Bu indeksler, su samuru için yönetim stratejilerinin geliştirilmesinde kullanılabilecek araçlar olarak gözükmektedir.