Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri

Aydın, Aydan; GÜVEN, YILDIZ

Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri

Yıldız GÜVEN, (Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, Özel Eğitim Bölümü, İstanbul, Türkiye)

Aydan AYDIN (Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, Özel Eğitim Bölümü, İstanbul, Türkiye)

Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

15 4

Yıl: 2007 Cilt: 7 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 415 - 432 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri

Öz:

Araştırmanın temel amacı ilköğretim öğretmenlerin akran öğretimine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma grubunu İstanbul ilindeki 6 ilköğretim okulunda çalışan 39’u erkek, 58’i kadın toplam 97 öğretmen oluşturmuştur. Araştırmada öğretmenlerin akranların özel gereksinimli öğrencilere akademik ve sosyal alanlarda ki yardımına ilişkin görüşlerinin yanı sıra, okul idaresinin ve normal gelişim gösteren çocukların ailelerinin yaklaşımları konusundaki görüşleri de alınmış ve bu görüşlerin öğretmenlerin demografik özellikleri ile ilişkisi olup olmadığına bakılmıştır. Araştırma sonucunda; erkek öğretmenlerin sınıflarındaki öğrencilerinin engelli çocuklara akademik alanlarda yardımcı olabileceklerine kadın öğretmenlerden daha fazla inandıkları görülmüştür. Kadın öğretmenler ise akranların sosyal alanlarda yardımcı olabileceklerine erkek öğretmenlerden daha fazla inanmaktadırlar. Yakın çevresinde engelli birey olmayan öğretmenler, olan öğretmenlerden daha çok akranların sosyal alanlarda engelli çocuklara yardımcı olabileceklerine inanmaktadırlar. Ayrıca, okullarında özel eğitim sınıfı açılmasını isteyen öğretmenler istemeyen öğretmenlerden daha fazla akranların engelli çocuklara akademik alanlarda yardımcı olabileceklerine inanmaktadırlar. Kadın öğretmenler, akran yardımı konusunda idarenin hiç yardımcı olmayacağını ve normal gelişen çocukların anne-babalarının da görüşlerinin kesinlikle olumsuz olacağını, erkek öğretmenlere kıyasla daha fazla düşünmektedirler.

Anahtar Kelime:

Primary Teachers' Opinions About Peer Tutoring for Children with Special Needs

Öz:

The aim of the study was to reveal the teachers’ opinions about peer tutoring for children with special needs. The sample of the study consisted of 97 (39 male, 58 female) primary school teachers from Istanbul. This study evaluated teachers’ opinions about peer-tutoring on academic and social subjects and also approaches of the administration and the parents of children with normal development. The correlations among the teachers’ opinions and their demographic features were also analyzed. The results of the study indicated that male teachers believed much more strongly to the contribution of peers on academic subjects to special needs children than female teachers where more female teachers believed that peers can contribute to special needs children on social subjects than male teachers. Also there was a significant correlation between teachers’ having a person with disability around and believing peer contribution on social subjects. The teachers not having a person with disability around believed much more strongly to peer contribution on social subjects than the teachers having a disabled person around. Also the teachers willing to have a special class in their schools believed peer contribution on academic subjects more strongly than the teachers who did not. Much more female teachers than male teachers believed that administration would not help to them regarding peer tutoring and also parents of children without disability would have negative approaches when peer tutoring is implemented.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Barfield,J.P., Hannigan-Downs, S., & Lieberman, L. J. (1998). Implementing peer tutor strategies for practitioners. Physical Educator, 55 (4), 211-220.
Batu, S. (2000). Özürlü Öğrencilerin Kaynaştırıldığı Bir Kız Meslek Lisesindeki Öğretmenlerin Kaynaştırmaya İlişkin Görüş ve Önerileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Batu, S., & Kırcaali iftar,G. (2005). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık
Calhoon,M.B., & Fuchs, L. (2003). The effects of peer-assisted learning strategies and curriculum-based measurement on the mathematics performance of secondary students with disabilities. Remadial & Special Education, 24 (4), 235-245.
Carpenter, C. D., Bloom, L.A. & Boat, M B. (1999). Guidelines for special educators: Achieving socially valid outcome. Intervention in School and Clinic, 34 (3), 143-149.
Duann, D.W., & O’ Brien, S. (1998). Peer–mediated social-skills training and generalization in group homes. Behavior Intervention. 13, 235-247.
Elbaum, B.,Vaughn, S., Hughes, M., & Moody, S.W. (1999). Grouping practices and reading outcomes for students with disabilities. Exceptional Children, 65(39), 399-415.
Enç, M.,Çağlar, D., & Özsoy, Y. (1987). Özel Eğitime Giriş. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Yayınları. No.156.
Fuchs, L.S., Fuchs, D., & Kazdan, S. (1999). Effects of peer-assisted learning strategies on high school students with serious reading problems. Remedial and Special Education, 20 (5), 309-318
Fuchs, D., & Fuchs, L.S. (1994). Inclusive schools movement and radicalization or special education reform. Exceptional Children, 60 (4), 294-309.
Fuchs, D., & Fuchs, L.S. (2005). Peer-assisted. learning strategies: promoting world recognition, fluency, and reading comprehension in young children. The Journal of Special Education, 39 (1), 34-43.
Fuchs, D., Fuchs, L.S, Mathes, P., & Simons, D. (1997). Peer-assisted learning strategies: Making classrooms more responsive to diversity. American Educational Research Journal, 34 (1).174-206.
Gartner, A., & Riessman, F. (1993). Peer-tutoring: Toward a new model. ERIC Digest.ERIC “Clearinghouse on Teaching and Teacher Education. Washington DC. ED362506 .(Erişim tarihi 12 Ağustos 2005)www.ericfacility.net/databases /ERIC_Digests/ed362506.html.
Gilberts, G.H., Agran, M., Hughes, C., & Wehmeyer, M. (2001). The effects of peer delivered self-monitoring strategies on the participation of students with severe disabilities in general education classrooms. JASH, 26 (1) 25-36.
Gumpel, T. P., & Frank, R. (1999). An expansion of the peer-tutoring paradigm: Crossage peer tutoring of social skills among socially rejected boys. Journal of Applied Behavior Analysis, 32 (1), 115-118.
Hedin,D. (1987). Students as teachers: A Tool for improving school. Social Policy, 17 (3),42-47.
Hendricson, J.M., & Frank, A. R. (1993). In Gable , R.A. ve Warren, S.F. (Eds.) Strategies For Teaching Students with Mild to Severe Mental Retardation. Baltimore:Paul Brookers Publishing.
Hornberger, B. (2002). Follow-up of online instruction: Effectiveness of peer coaching seminar course. EC 349542. www.msuprism.org. Erişim tarihi: 12.08.2005
Howard, C., & Kleiniert H. (2004). Summary Report: Special Education Teacher Survey 2002 Peer-Tutoring Conference. Interdisciplinary Human Development Institute. University of Kentucky. (Erişim tarihi 3 Ekim 2005). www.kypeertutoring.org/teachers urveyreport.pdf.
Houston-Wilson, C., Liberman, L., Kasser, S., & Horton, M. (1997). Peer-tutoring: A plan for instructing students of all abilities. The Journal of Physical Education. 68 (6), 39.
Hook, C.L., & DuPaul, G.J. (1999). Parent Tutoring for students with attention- deficit/hyperactivity disorder: Effects on reading performance at home and school. School Psychology Review, 28 (1), 60-75.
Kalkowski, P. (2001). Peer and cross-age tutoring. www.nwrel.org/scpd/sirs/9/c018. html. Erişim tarihi 13.12.2005
Karatepe, H. (1996). Özürlü Çocukların Kaynaştırma Yoluyla Eğitimi. Karatepe Yayınları.
McKellar, N. A. (1986). Behaviors used in peer-tutoring. Journal of Experimental Education, 54 (3), 163-167.
McNeil, M. (1995). Creating powerful partnerships through partner learning. J. S. Thousand (Ed).Creativity and Collaborative Learning. Baltimore: Paul Brookers Publishing.
Miller,L., Kohler, F.W., Kohler, H.E., Hoel, K., & Strain, P.S. (1993). Winning with peer-tutoring: A teacher’s guide. Preventing School Failure, 37 (3), 14-18.
Öncül, N. (2003). Kaynaştırma Uygulaması Yapılan İlköğretime Devam Eden Zihin Özürlü Öğrencinin Bulunduğu Sınıfta Normal Çocuk Ailelerinin Kaynaştırma Uygulamasına İlişkin Görüşleri Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksel Lisans Tezi.
Özbaba, N. (2000). Okul Öncesi Eğitimcilerin ve Ailelerin Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar İle Normal Çocukların Entegrasyonuna (Kaynaştırılmasına) Karşı Tutumları. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Okul Öncesi Eğitim Ana Bilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Peck, C. A., Carlson, P., & Helmstetter, E. (1992). Parent and teacher perception of outcomes for typically developing children enrolled in integrated early childhood programs: A statewide survey. Journal of Early Intervention, 16 (1), 53-63.
Peck, C. A., Donaldson, J., & Pezzoli, M. (1990). Some benefits nonhandicapped adolescents perceivefor themselves from their social relationship with peers who have severe handicaps. Journal of the Association for Persons with Severe Handicaps, 15 (4), 241-249.
Perko, S., & McLaughlin, T.F. (2002). Autism: Characteristics, causes and some educational interventions. International Journal of Special Education, 17 (2), 65.
Riessman, F. (1990). Peer-Tutoring.( Erişim tarihi 28 Ağustos 2005) www.ncrel.org/sdrs/areas/issues/students/atrisk/at61k20.htm.
Roswal, G. M., Mims, A., & Aquilla, A. (1995). Effect of Collaborative Peer-Tutoring on Urban Seventh Graders. Journal of Educational Research, 002220671, 88 (5), 275-279.
Ringlaben, R.P. & Price, J.R. (1981). Regular classroom teacher’s perceptions of mainstreamingeffects. Exceptional Children, 47 (4), 302-304.
Shafer, M.S., Egel,A.L., & Neef, N.A. (1984). Training mildly handicapped peers to facilitate changes in the social interaction skills of autistic children. Journal of Applied Behavior Analysis, 17, 461-476.
Staub,D., Peck, C.A., Gallucci, C. & Schwartz, I. (2000). Peer relationships. In E.M. Snell, & F. Brown (Eds). Instruction of Students with Severe Disabilities. Prentice Hall, Inc.
Sucuoğlu, B., Kargın, T. (2006).İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları: Yaklaşımlar, yöntemler,teknikler. İstanbul: Morpa kültür Yayınları
Tekin-İftar, E. (2003). Effectiveness of Peer Delivered Simultaneous Prompting on Teaching Community Signs to Students with Developmental Disabilities. Education and Training in Developmental Disabilities, 38 (1), 77-94.
Uysal, A.(1995). Öğretmen ve Okul Yöneticilerinin Zihin Engelli Çocukların Kaynaştırılmasında Karşılaşılan Sorunlara İlişkin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Yıldırım, S., & Tekin-İftar, E. (2002). Akranların sunduğu sabit bekleme süreli öğretim gelişimsel geriliği olan öğrencilere tanıtıcı levhaların öğretiminde etkili midir? Özel Eğitim Dergisi, 3 (2), 67-84.
Whitaker, P. (2004). Fostering communication and shared play between mainstream peers and childrenwith autism: Approaches, outcomes and experiences. British Journal of Special Education, 31 (4), 215
Westervelt, V.D., & Mc Kinney, J.D. (1980). Effects of a film on nonhandicapped children’s attitudes toward the handicapped. Exceptional Children, 46 (4), 294-296.

APA	GÜVEN Y, Aydın A (2007). Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. , 415 - 432.
Chicago	GÜVEN YILDIZ,Aydın Aydan Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. (2007): 415 - 432.
MLA	GÜVEN YILDIZ,Aydın Aydan Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. , 2007, ss.415 - 432.
AMA	GÜVEN Y,Aydın A Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. . 2007; 415 - 432.
Vancouver	GÜVEN Y,Aydın A Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. . 2007; 415 - 432.
IEEE	GÜVEN Y,Aydın A "Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri." , ss.415 - 432, 2007.
ISNAD	GÜVEN, YILDIZ - Aydın, Aydan. "Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri". (2007), 415-432.

APA	GÜVEN Y, Aydın A (2007). Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 415 - 432.
Chicago	GÜVEN YILDIZ,Aydın Aydan Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 7, no.1 (2007): 415 - 432.
MLA	GÜVEN YILDIZ,Aydın Aydan Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol.7, no.1, 2007, ss.415 - 432.
AMA	GÜVEN Y,Aydın A Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2007; 7(1): 415 - 432.
Vancouver	GÜVEN Y,Aydın A Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2007; 7(1): 415 - 432.
IEEE	GÜVEN Y,Aydın A "Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri." Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, ss.415 - 432, 2007.
ISNAD	GÜVEN, YILDIZ - Aydın, Aydan. "Özel Gereksinimli Çocuklar İçin Akran Öğretimine İlişkin İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşleri". Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 7/1 (2007), 415-432.