Nehirler tarafından taşınan ve Tirol tipi savakların ızgara aralıklarından geçmeye çalışan katı maddeler sadece ızgara aralıklarını tıkayarak sisteme istenilenden daha az su alınmasına neden olmayıp, aynı zamanda çökeltim havuzlarını da çok kısa sürede doldurarak sistemin uzunca bir süre devre dışı kalmasına sebep olmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı iki başlık altında ifade edilebilir: Birincisi, ana kanal içerisinden geçen debinin ve ızgara çubuk ara mesafelerinin fonksiyonu olarak su alma kapasitesi en yüksek olan Tirol tipi savağın eğimini bulmaktır. Literatürde, ızgara eğiminin Tirol tipi su alma yapılarının performansına etkisi üzerine yapılmış bazı çalışmalar bulunmaktadır( Yılmaz,2010; Şahiner, 2012). Adı geçen çalışmalarda denenmemiş ızgara eğimlerini araştırmak üzere; Orta Doğu Teknik Üniversitesi Hidromekanik Laboratuvarında daha önceden yapılmış olan bir Tirol tipi su alma yapısı modeli üzerinde 2 farklı ızgara eğiminde 3 farklı ızgara tipi üzerinde geniş bir debi aralığında bir dizi deney yapılmıştır. Bu deneylerin neticesinde eğimi 22 ? ? ? ? 25? aralığında bulunan ızgaraların, bu çalışma kapsamında test edilen 2 adet ızgara ve Yılmaz( 2010) ve Şahiner (2012) tarafından test edilenler arasında en iyi performansı verdiği görülmüştür. Aynı zamanda, konu ile ilgili önemli boyutsuz parametrelerin birbirleriyle değişimleride grafikler halinde sunulmuştur. , ki bunlar kullanılarak verilen bir ana kanal debisi ve ızgara tipi için gerekli olan ızgara boyu hesaplanabilir. İkincisi ise, en ideal eğime sahip Tirol tipi savağın ? su ve katı madde toplama kanalı? içinde yeni bir düzenleme yaparak, savağın içine giren katı maddeleri çökeltim havuzuna göndermeden tekrar savaktan nehrin mansap kısmına iletebilmektir. Bu durumda, sisteme büyük ölçekli bir çökeltim havuzunun yapılmasına gereksinim olmayacak ve enerji hattına içinde katı madde olmayan, sadece kabul edilebilir boyutlarda askı halinde az miktarda katı madde bulunan suyun türbinlere iletilmesi mümkün olacaktır. Yukarıda 1. Çalışma kapsamında kullanılmış olan Tirol tipi savak modeli üzerinde gerekli değişiklikler yapılarak, bu yeni modelin performansını tespit edebilmek için; önce sadece su ile ve daha sonra su ve katı madde ile bir dizi deney yapılmıştır. Test edilen her katı madde grubu farklı boyutlarda katı madde gruplarından oluşturulmuştur. Su ve katı madde toplama kanalında yapılmış olan 4 farklı değişimin her birisinde, farklı ?e? değerlerine sahip 4 adet ızgara tipi test edilmiştir. En ideal çalışma şartlarının elde edildiği duruma ait önemli boyutsuz parametrelerin değerleri tespit edilmiş ve bu şartlarda; toplama kanalı içerisine ızgaradan girerek gelen katı maddenin en az %70? inin sistemin çökeltme havuzuna gelmeden tekrar ana kanalın mansap kısmına yönlendirilebileceği belirlenmiştir. Burada belirlenen kriterlere göre projelendirilecek olan Tirol tipi savakların su alma verimleri de oldukça yüksek olacaktır.