Petrol arama ve üretim faaliyetlerinin çevreye olan etkisi, Reyhanlı-2 sondaj kuyusundan, Kuzey Osmancık üretim sahasından ve BOTAŞ-Dörtyol terminalinden alınan su ve toprak numunelerinde yapılan kimyasal ve fiziksel ölçümlerin sonuçlarına göre incelenmiştir. üretim sahalarında 20-30 yıl gibi bir tesis ömrünün olması, üretilen formasyon sulannın miktarı ve kimyasal kompozisyonları nedeniyle doğrudan çevreye atılmalarının sakıncalı olduğunu ortaya koymaktadır. Atık suyun bir prosesten geçirilerek yönetmeliklerde belirlenen sınırlar içine getirilmesi veya yer altına basılması gerektiği ortaya çıkmaktadır. BOTAŞ-Dörtyol teminalinde bulunan atık su arıtma tesislerinin mevcudiyeti nedeniyle denize atılan suyun kirletici bir etkisi olmadığı alınan numunelerle sınırlı olarak varılan bir sonuç olmuştur. Sondaj kuyularında operasyonun kısa süreli olması ve kullanılan kimyasalların miktarının az olacağı tartışılsada, kullanılan maddelerin toksik olmalan ve sondaj sırasında yüzeye taşınan kırıntıların radyoaktif mineraller ve ağır metalleri içerebileceği düşünülerek gerek tanm alanlannı gerekse yeraltı veya yerüstü sularını kirletici etkilerinin muhakkak incelenmesi ve gereken önlemlerin alınması gerekliliği ortaya konulmaktadır. Bu sonuçlar, petrol şirketlerinin sondaj ve üretim sahalarında Çevre Etki Değerlendirme (ÇED) Yönetmeliğine uygun olarak, faaliyetleri sonucu çevre sorunlarına yol açabilecek tüm etkileri belirlemeleri, olumsuz etkilerin önlenmesi ve alternatiflerin değerlendirilmesi amacıyla faaliyetlerinin başlangıcında ve takip eden dönemlerde ÇED sürecini uygulamaya koymaları gerektiğini bir kez daha ortaya çıkarmaktadır.