Pirazinamid (PZA), tüberküloz (TB) tedavisinde kullanılan birinci seçenek anti-TB ilaçlardandır. PZA’nın
persistan haldeki basilleri ortadan kaldırarak tedavi süresini 9-12 aydan altı aya kısaltabilme yeteneği göz
önüne alındığında, tedavi rejiminin önemli bir taşını oluşturduğu görülmüştür. PZA direncine neden olan
temel mekanizma %70-97 oranında pncA mutasyonları iken, rpsA ve panD mutasyonlarının da dirence
neden olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada, PZA dirençli Mycobacterium tuberculosis izolatlarında dirençle
ilişkilendirilen pncA, rpsA ve panD gen mutasyonlarını, PZA direncini belirlemede pirazinamidaz (PZAz)
enzim testinin etkinliğini, antitüberküloz ilaç duyarlılığını ve spoligotipleme yöntemi ile izolatların ait oldukları aileleri belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmaya PZA dirençli 46 M.tuberculosis izolatı dahil edilmiştir.
PZA direnci ile ilişkilendirilen pncA, rpsA, panD mutasyonları in-house polimeraz zincir reaksiyonu (PCR)
yöntemini takiben uygulanan DNA dizilemeyle araştırılmıştır. İzolatların ilaç duyarlılıkları Bactec MGIT 960
(Becton Dickinson, ABD) sistemiyle, PZAz varlığı kolorimetrik PZAz enzim testiyle ve ailelerin belirlenmesi
spoligotiplendirme yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. PZA dirençli 46 izolatın 24 (%52.2)’ü PZA’e tek başına dirençli, 11 (%23.9)’i çok ilaca dirençli (ÇİD)-TB ve 11 (%23.9)’i de birden çok ilaca dirençli (BÇİD)-TB
olarak tespit edilmiştir. PZA dirençli M.tuberculosis izolatlarının %73.9 (34)’unda direnç ile ilişki gen mutasyonları saptanmıştır. İzolatların %71.7(33)’sinde pncA, %28.2 (13)’sinde rpsA ve %4.3 (n= 2)’ünde panD
mutasyonları tespit edilmiştir. Mutasyon saptanan 12 izolatta pncA/rpsA gen mutasyonları ve iki izolatta
pncA/panD gen mutasyonları birlikteliği belirlenmiştir. Kolorimetrik PZAz testi ile enzim varlığı tespit edilen
9 (%19.6) izolatın 3 (%33.3)’ünde pncA gen mutasyonları gözlenmiştir. pncA geninde A226C (%27.3),
A152C (%24.2), C169G (%21.2) A422C (%9.1), G145A (%6.1), A29G (%6.1), A424G (%3) ve T464G
(%3) olmak üzere “missense” mutasyon şeklinde sekiz farklı nokta mutasyonu tespit edilmiştir. rpsA geninde en sık A636C (%42.9) sessiz mutasyonlar ve G1318A (%42.9) “missense” mutasyonlar; panD geninde
ise C66G (%50) “nonsense” ve A145G (%50) “missense” mutasyonlar saptanmıştır. PZA dirençli izolatların genotiplendirilmesi sonucunda en sık karşılaşılan genotiplerin 17 (%36.9) izolat ile T1 kümesinde yer
aldığı; bunu sırası ile 7 (%15.2) izolat ile Beijing, 6 (%13) izolat ile H3, 5 (%10.9) izolat ile TUR ve 4 (%8.7)
izolat ile LAM 9 ailelerinin takip ettiği belirlenmiştir. Ayrıca ORPHAN ailesine ait 2 (%4.3) izolat; LAM TUR,
LAM 2, LAM 7, T2, T5-RUS1 ailelerine ait birer izolat tespit edilmiştir. Çalışmamız, Türkiye’de PZA direncine
neden olduğu tespit edilmiş pncA, rpsA ve panD gen mutasyonlarının tamamının araştırıldığı ilk çalışmadır.
PZA direnci ile ilgili yapılan epidemiyolojik araştırmalar, direnç mekanizmasının aydınlatılmasına ve direncin saptanmasına yönelik hızlı tanı sağlayacak yöntemlerin geliştirilmesine önemli katkılar sağlayacaktır.
|
OBJECTIVE: This study aimed to determine the ratio of fluoroquinolone (FQ) exposure before the diagnosis of patients with a new case of active pulmonary tuberculosis (TB) and to investigate the correlation of this treatment with the emergence of FQ-resistant strains.MATERIAL AND METHODS: In this retrospective comparative case series study, a total of 132 patients, who had been diagnosed with adult, culture-positive, active pulmonary TB were reviewed. The FQ group had 30 patients who had had ≥1 time and ≥7 days of FQ exposure within 1 year before the diagnoses. The control group included an equal number of patients with TB with similar demographic characteristics (non-FQ group). Ofloxacin (OFX) and moxifloxacin (MFX) resistance were examined at 2 different concentrations (2 and 4 mg/L for OFX; 0.25 and 0.5 mg/L for MFX).RESULTS: Of the 132 patients, 30 (22%) had 7 days or longer of FQ monotherapy within 1 year of initiation of anti-TB treatment. FQ resistance was detected in 2 (3.3%) patients. In the FQ group, MFX resistance at 0.25 mg/L concentration was observed in 1 patient, whereas another patient had OFX and MFX resistance at 4 mg/L and 0.5 mg/L concentrations, respectively. In the non-FQ group, no FQ resistance was detected in any of the patients. No statistically significant difference in terms of development of FQ resistance was found between the ratios of FQ and non-FQ groups (p=0.492). Although there was no statistically significant difference, 2 patients, in whom resistance was detected, had FQ exposure before their diagnosis.CONCLUSION: The FQ exposure ratio before the diagnosis is high (22%) in this cohort that includes patients with new active pulmonary TB, and the presence of patients with FQ resistance (even if only a few) should be a noteworthy and cautionary result in terms of FQ exposure and resistance development.
|
