• ÖZ

Amaç: Şiddet, yaşamımızın gerçeklerinden biridir ve en önemli sosyal sorunların başında gelmektedir. Şiddet fiziksel, cinsel veya duygusal özellikte olabilmektedir. Şiddet, flört ilişkisinde tecavüz, darp, tehdit etme, cinsel taciz ve duygusal kötüye kullanma gibi farklı şekillerde gerçekleşebilir. Flört şiddeti de üzerinde yeterince araştırılma yapılmamış bir alandır. Bu çalışmada Tıp Fakültesi 5. ve 6. sınıf öğrencileri arasında flört şiddetinin sıklığı ve türünün belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı kesitsel özellikteki bu araştırmada; Mayıs-Haziran 2014 tarihleri arasında Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi‘nde öğrenim gören 105 dönem 5 ve 6 sınıf öğrencisinden çalışmaya katılmayı kabul eden 88(83,8%) kişide yapılmıştır. Araştırmacılar tarafından hazırlanan anket formuyla öğrencilerin sosyodemografik özellikleri, flört içinde şiddet uygulama ve maruz kalma durumları sorgulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 88 kişinin yaş ortancası 24 yıldır ve katılımcıların 33(%37,5)‘ü erkektir. Katılımcıların 69 (%78,4)‘unun daha önce veya şimdi flört ilişkisi olmuştur. İlk flört yaş ortancası 17 (min:10, max:24)‘dir. Daha önce flört yaşayanların 15(%22)‘i flört şiddetine maruz kalmamış ve uygulamamıştır. Şiddete maruz kalanların 10 (%14,7)‘u fiziksel, 51 (%75,0)‘i duygusal, 9(%13,2)‘u cinseldir. Şiddet uygulayanların ise 16(%20,6)‘sı fiziksel, 45(%66,2)‘i duygusal, 5(%7,4)‘i cinsel şiddet uygulamıştır. En sık maruz kalınan (%33,0) ve uygulanan (%28,4) şiddet şekli ise sesini yükselterek konuşmadır. Sonuç: Bu çalışmada en sık uygulanan ve maruz kalınan şiddet şeklinin partnerine karşı sesini yükseltmek, en sık görülen şiddet tipinin duygusal şiddet olduğu belirlenmiştir.

• ÖZ

Giriş: Yaşlı hastalardaki bilişsel bozulma, işlevsel kayıp için bir risk faktörü olarak tanımlanmıştır. Bu işlevsel bozukluk; demans, depresyon, anksiyete veya medikal hastalıkların belirtisi olabilmektedir. Bu çalışma; hastanede yatan yaşlı hastalarda bilişsel bozukluk sıklığını saptamak ve hastaların bilişsel durumları ile sosyodemografik değişkenler, günlük yaşam aktiviteleri, anksiyete ve depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Kesitsel ve tanımlayıcı özellikteki bu çalışmanın örneklemi Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’nde yatarak tedavi gören 65 yaş ve üstü 243 hastadan oluşmaktadır. Hastaları değerlendirmek için Sosyodemografik veri formu, Standardize Mini Mental Test (SMMT), Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği, Lawton– Brody Enstrumental Günlük Aktiviteler Ölçeği, Geriatrik Depresyon Ölçeği (GDÖ) ve Beck Anksiyete ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Hastaların 106’sı (%43,6) kadın, 137’si (%56,4) erkektir. Hastalar, SMMT 23/24 kesme puanına göre iki gruba ayrılmıştır. Bilişsel işlev bozukluğu; ileri yaş, kadın cinsiyet, düşük eğitim ve sosyo-ekonomik düzey, kırsal kesimde yaşayan hastalarda istatistik olarak anlamlı olarak daha sık bulunmuştur. Bilişsel işlev bozukluğu olan grubun temel ve yardımcı günlük yaşam aktivitelerinde ve beslenmelerinde daha çok sorun olduğu, anksiyete ve depresyon puanlarının daha yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışmamızda, bilişsel yıkım ve GD֒ne göre olası depresyon sıklığı sırasıyla %56 ve %48 olmasına rağmen; hastaların sadece %10,5’inin daha önce psikiyatri doktoruna başvurduğu, %9.3’ünün psikiyatrik bir tedavi aldığı öğrenilmiştir. Sonuç: Bilişsel işlevler bozuldukça günlük yaşam aktiviteleri gerilemekte, beslenme bozulmakta ve bağımsız iş yapabilme kapasitesi olumsuz yönde etkilenmektedir. İleri yaş, kadın cinsiyet, düşük eğitim düzeyi ve sosyoekonomik düzey, kırsal kesimde yaşamak bilişsel işlevlerde gerileme ile yakından ilişkilidir. Yaşlılardaki bilişsel gerileme depresyon ve anksiyete ile de ilişkili olabilir. Çalışmamızın sonuçlarına göre; tıbbi hastalığı olan yaşlılardaki bilişsel sorunlar, depresyon ve diğer psikiyatrik sorunların fark edilmemesinin, yaşlı hastaların zihinsel sağlığını olumsuz etkileyebileceği kanaatindeyiz. Yaşlı hastalarla karşılaşan tüm hekimlerin tarama testlerini kullanarak bilişsel yıkım ve depresyonu taraması önemlidir.

• ÖZ

Amaç: Kronik hepatit C hastalarının hepatit B enfeksiyonu ile karşılaşmış ve aşılanmış olma oranlarının belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Ocak 2001-30 Haziran 2008 tarihleri arasında başvuran ve anti-HCV (Hepatit C virüs antikoru) pozitif 223 hastanın HBsAg (Hepatit B yüzey antijeni), anti-HBs (Hepatit B yüzey antikoru), anti-HBcIgG (Hepatit B kor IgG antikoru), anti-HBcIgM (Hepatit B kor IgM antikoru), HBV-DNA (Hepatit B virüs DNA) ve HCV-RNA (He- patit C virüs RNA) serolojik belirteçleri bilgisayar veri tabanından saptandı. Bulgular: HBsAg, anti-HBs ile birlikte anti-HBc IgG ve izole anti HBcIgG pozitiflikleri sırası ile %4, %14.9, %17 idi. Hepatit B enfeksiyonu ile karşılaşmış olma ve aşılanmış olma oranları sırası ile %31.9, %26.2 idi. Bölgemizdeki kronik hepatit C hastalarının hepatit B ile karşılaşma ihtimali yüksek, ancak aktif bağışıklanmış olma oranı düşük bulundu. Sonuç: Kronik hepatit C hastalarında; kronik karaciğer hastalığının ilerleyişini olumsuz yönde etkileyen ve aynı bulaş yollarını kullanan hepatit B virüsünün varlığı serolojik yöntemle mutlaka araştırılmalıdır. Bu hastalar ve aile hekimleri hepatit B aşısı ile aşılanmaları konusunda uyarılmalı ve yönlendirilmelidir.

• ÖZ

Amaç: Kauçuk fabrikası işçilerdeki mesleksel maruziyetin, solunum sistemine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Metod: Kauçuk fabrikasında çalışan 141 işçinin; anamnez ve fizik muayene sonrası solunum fonksiyon testleri (SFT) değerlendirildi. Bunların sonuçlarına göre astım düşünülen bireylere Peak Expiratory Flow (PEF) takibi ve cilt Prick Testi uygulandı. Bulgular:İşçilerin 116 (%82.3) erkek ve 25 (%17.7) kadındı. Maruziyetin yüksek ve daha az olduğu grup karşılaştırıldığında FEV1/FVC ve FEF2575(%)’deki düşüklük istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). İşçilerin 9(%6.3)’unda PEF takibinde değişkenliğin % 20’den fazla olduğu bulundu. Sonuç: Sonuç olarak, çalışmamızda kauçuk endüstrisinde toz ve dumanlara maruziyetin çalışmaya bağlı solunumsal semptomlar ve hastalık gelişimi ile ilişki olduğunu göstermektedir. Bu nedenle toz maruziyetinin azaltılması ve sigara bırakma önemli önlemlerdir.

• ÖZ

Amaç: Yaşamın ilk 30 yılında travmaya bağlı ölümlerin %20-25’ini göğüs travmaları oluşturmaktadır. Bu çalışmada, üç yıllık süre içinde merkezimizde izlenen toraks travmalı olgular değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya, 2003-2006 tarihleri arasında toraks travması nedeniyle merkezimizde tedavi edilen, 15 yaş üzerindeki 282 hasta (240 erkek, 42 kadın; ort. yaş 41±16; dağılım 16-98) alındı. Hastalar yaş, cinsiyet, travma etyolojisi, klinik bulgular, eşlik eden yaralanmalar, ameliyat endikasyonları, uygulanan cerrahi girişimler, gelişen komplikasyonlar ve mortalite açısından incelendi. Bulgular: Yaş ortalaması erkeklerde 43±17 (dağılım 16- 98), kadınlarda 33±10 (dağılım 16-61) bulundu (p<0.001). Travmaların erkeklerde görülmesi anlamlı derecede fazlaydı (p<0.001). Olguların 175’inde (%62.1) izole toraks travması, 107’sinde (%37.9) multipl travma vardı. Olguların 242’sinde (%85.8) künt, 40’ında (%14.2) penetran travma görüldü. Yaralanma nedeni 164 hastada (%58.2) trafik kazasıydı. Künt göğüs travması geçiren 101 olguda ek yaralanma görüldü. İki olguda büyükbaş hayvanların neden olduğu penetran yaralanma görüldü. Penetran travma geçiren sadece iki kadın hasta vardı. Tedavi sırasında künt toraks travması geçiren yedi hastada ventilatör desteği kullanıldı. Penetran göğüs travmalarının tümünde, künt göğüs travmalarının 150’sinde (%62) tüp torakostomi kullanıldı. Toplam 11 hastada torakotomi ve sternotomi uygulandı. Mortalite beş hastada görüldü; bunların hepsinde primer patoloji göğüs travması dışındaki nedenlerdi. Pnömotoraks ve akciğer kontüzyonları ulusal kaynaklarda bildirilen oranlardan daha yüksek bulundu. Hiçbir hastada kalp yaralanması gözlenmedi. Sonuç: Künt travma nedenleri arasında ilk sırayı motorlu taşıt kazaları almış olduğundan, ülkemiz genelinde olduğu gibi Zonguldak’ta da trafik kurallarına uyum konusunda halkın bilinçlendirilmesinin gerekli olduğu düşünüldü.