Bu çalışmanın amacı diz osteoartriti olan hastalardaki düşme riskini komputerize bir teknikle değerlendirmek ve bu hastalarda düşme riski için potansiyel risk faktörlerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, diz osteoartritli hastalar ve kontrol vakaları kesitsel olarak değerlendirildi. Katılımcıların cinsiyet, yaş ve beden kütle indeksi değerleri kaydedildi. Ağrı görsel analog skala ile, kısıtlılık "The Western Ontario and Mc Master Universities Osteoarthritis Index" ile, düşme etkisi ise "Falls Efficacy Scale International" ile değerlendirildi. Kellgren- Lawrence sınıflandırması kullanılarak diz radyografileri değerlendirildi. Düşme riski analizi ise "Tetrax Interactive Balance System" kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Diz osteoartritli 100 hasta ve 30 kontrol vakası incelemeye alındı. Yaş, cinsiyet ve beden kütle indeksi değerleri gruplar arasında benzerdi. "Falls Efficacy Scale International" değerleri diz osteoartritli hastalarda kontrol grubundan anlamlı şekilde yüksekti (p<0.000). Kullanılan komputerize sistemle, diz osteoartiti olan hastalarda kontrollere göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek düşme riski (p<0.000) ve düşük, orta ve yüksek düşme riski dağılımı kaydedildi (p<0.000). Düşme riski hastaların "The Western Ontario and Mc Master Universities Osteoarthritis Index" skorları, yaş ve ağrıları ile belirgin derecede ilişkiliydi. Sonuç: Çalışmamız, düşme riskinin diz osteoartritli hastalarda sağlıklı bireylerden daha yüksek olduğunu ortaya koymaktadır. Bu yüksek riskin yaş, ağrı ve disfonksiyon ile ilişkili şekilde hastalığın erken radyografik döneminde bile var olduğu gösterilmiştir. Postural kontrol üzerine etkili faktörlerin anlaşılması bu hastalarda düşmenin başarılı bir şekilde önlenmesinde önemli rol oynayacaktır.
|
ŞEBNEM ATAMAN , İsmihan SUNAR, Gürkan YILMAZ,
HATİCE BODUR ,
KEMAL NAS , Fikriye Figen AYHAN,
ÖZGÜR AKGÜL ,
AYŞEN AKINCI ,
ZÜHAL ALTAY ,
MURAT BİRTANE , Derya SOY BUĞDAYCI, Erhan ÇAPKIN,
REMZİ ÇEVİK , Yeşim Garip ÇİMEN, M. Tuncay DURUÖZ,
ATİLLA HALİL ELHAN ,
GÜLCAN GÜRER ,
CAHİT KAÇAR ,
AYHAN KAMANLI , Ece KAPTANOĞLU, Taciser KAYA, Hilal KOCABAŞ,
ÖMER KURU ,
MELTEM ALKAN MELİKOĞLU , Sumru ÖZEL,
AYLİN REZVANİ ,
İLHAN SEZER , Fatma GÜL YURDAKUL
Objectives: This study aims to report the assessment of the Turkish League Against Rheumatism (TLAR) expert panel on the compliance and adaptation of the European League Against Rheumatism (EULAR) 2016 recommendations for the management of rheumatoid arthritis (RA) in Turkey. Patients and methods: The EULAR 2016 recommendations for the treatment of RA were voted by 27 specialists experienced in this field with regard to participation rate for each recommendation and significance of items. Afterwards, each recommendation was brought forward for discussion and any alteration gaining ≥70% approval was accepted. Also, Turkish version of each item was rearranged. Last version of the recommendations was then revoted to determine the level of agreement. Levels of agreement of the two voting rounds were compared with Wilcoxon signed-rank test. In case of significant difference, the item with higher level of agreement was accepted. In case of no difference, the changed item was selected.Results: Four overarching principles and 12 recommendations were assessed among which three overarching principles and one recommendation were changed. The changed overarching principles emphasized the importance of physical medicine and rehabilitation specialists as well as rheumatologists for the care of RA patients in Turkey. An alteration was made in the eighth recommendation on treatment of active RA patients with unfavorable prognostic indicators after failure of three conventional disease modifying anti-rheumatic drugs. Remaining principles were accepted as the same although some alterations were suggested but could not find adequate support to reach significance. Conclusion: Expert opinion of the TLAR for the treatment of RA was composed for practices in Turkish rheumatology and/or physical medicine and rehabilitation clinics.
|
HATİCE BODUR , Fatma GÜL YURDAKUL,
ŞEBNEM ATAMAN , Yeşim GARİP,
KEMAL NAS , Fikriye Figen AYHAN,
ÖZGÜR AKGÜL ,
AYŞEN AKINCI ,
ZÜHAL ALTAY ,
MURAT BİRTANE , Derya SOY BUĞDAYCI, Erhan ÇAPKIN,
REMZİ ÇEVİK ,
MEHMET TUNCAY DURUÖZ ,
GÜLCAN GÜRER ,
CAHİT KAÇAR ,
AYHAN KAMANLI , Taciser KAYA, Hilal KOCABAŞ,
ÖMER KURU , Ece KAPTANOĞLU,
MELTEM ALKAN MELİKOĞLU , Erhan ÖZDEMİREL, Sumru ÖZEL,
AYLİN REZVANİ ,
İLHAN SEZER , İsmihan SUNAR,
TUFAN GÜRKAN YILMAZ
Objectives: This study aims to update 2011 Turkish League Against Rheumatism SpondyloArthritis Recommendations, and to compose a national expert opinion on management of axial spondyloarthritis under guidance of current guidelines, and implantation and dissemination of these international guidelines into our clinical practice. Materials and methods: A scientific committee of 28 experts consisting of 14 rheumatologists and 14 physical medicine and rehabilitation specialists (one of them also has an immunology PhD) was formed. The recommendations, systematic reviews, and meta-analyses including pharmacologic and non-pharmacologic treatment were scrutinized paying special attention with convenient key words. The draft of Turkish League Against Rheumatism opinion whose roof consisted of international treatment recommendations, particularly the Assessment of SpondyloArthritis International Society/European League Against Rheumatism recommendations was composed. Assessment of level of agreement with opinions by task force members was established through the Delphi technique. Voting using a numerical rating scale assessed the strength of each recommendation. Results: Panel compromised on five basic principles and 13 recommendations including pharmacological and nonpharmacological methods. All of the recommendations had adequate strength. Conclusion: Turkish League Against Rheumatism expert opinion for the management of axial spondyloArthritis was developed based on scientific evidence. These recommendations will be updated regularly in accordance with current developments.
|
Amaç: Bu çalışmanın amacı nöropatik ağrı (NA) tanısı alan hastalarda uyku kalitesini değerlendirmek uyku kalitesindeki bozulma ile NA'nın özellikleri arasındaki olası ilişkileri incelemekti. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya NA'lı hastalar ve sağlıklı kontroller dahil edildi. Yaş, cinsiyet, NA süresi, NA nedeni (santral, periferik veya mikst) ve ağrı yoğunluğu (görsel analof skala ve Likert tipi skala ile) kaydedildi. NA (Douleur Neuropathique4 (DN4) anketi ile, uyku kalitesi ise Pittsburg uyku kalitesi indeksi (PUKİ) ile değerlendirildi. Mann-Whitney U testi ve regresyon analizi uygulandı. Bulgular: Bu çalışmaya NA'lı 70 hasta (54 kadın, 16 erkek) ile yaş ve cinsiyet olarak benzer 30 kontrol dahil edildi. Hastaların ve kontrollerin ortalama yaşları sırasıyla 45,04±10,21 ve 39,00±19,23 yıl idi. Hastalarda semptom süresi 24,8±18,2 olarak kaydedildi. NA'lı hastalarda sağlıklılara göre PUKİ bileşenlerinden uykuya geç geçiş (p=0,002), uyku süresi (p=0,003), uyku etkinliği (p=0,002), uyku disturbansı (p<0,000), gündüz disfonksiyonu (p=0,04) ve total PUKİ skoru (p<0,000) anlamlı şekilde daha yüksek tespit edildi. Ayrıca NA'lı hastaların %80'inin ve kontrollerin %37'sinin kötü uyku kalitesine sahip oldukları kaydedildi (p<,000). NA'lı hastalarda kadın cinsiyet, ağrı yoğunluğu ve semptom süresi kötü uyku kalitesi ile ilişkili faktörler olarak tespit edildi (p=0,026, p=0,006 ve p<0,000). Sonuç: Çalışmamızda NA'lı hastaların %80'inin NA'nın sebebinden bağımsız şekilde kötü uyku kalitesi sergilediği gözlendi. Kadın cinsiyet, ağrı yoğunluğu ve ağrı süresi kötü uyku kalitesi ile ilişkili faktörler olarak tespit edildi. NA'lı hastaların tedavi stratejisinde daha iyi bir uyku kalitesinin de hedeflenmesi tedavinin başarısına katkıda bulunacaktır.
|
Objectives: This cross-sectional pilot study aims to investigate presarcopenia in female patients with rheumatoid arthritis (RA) and to evaluate its relationship to the disability assessment.Patients and methods: Forty female patients with RA (mean age 48.3±8.3; range 31 to 66 years) and 40 healthy controls (mean age 46.2±6.9; range 31 to 58 years) matched for age, sex, and body mass index were included. Pain, morning stiffness duration, disease activity score, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, and Health Assessment Questionnaire (HAQ) were evaluated. Body compositions were assessed with whole body dual energy X-ray absorptiometry. The appendicular skeletal muscle mass and skeletal muscle mass index (SMI) of RA patients were compared to the controls and possible correlations between SMI, disease characteristics, and HAQ score were investigated.Results: The body mass index values and percentages of obese, overweight, and healthy weight subjects were similar in the patient and control groups. However, appendicular skeletal muscle mass and SMI calculations were significantly lower, and the percentage of presarcopenia was significantly higher in patients with RA (20%) than controls (7%) (p<0.05). Although there was no significant correlation between SMI and other parameters, a significant negative correlation was determined between SMI and HAQ score in patients with RA (p<0.05).Conclusion: We demonstrated lower SMI values and higher presarcopenia ratios in patients with RA than healthy controls. Independent from other disease characteristics, the inverse correlation between SMI and HAQ scores may contribute to understanding of the impact of the process on patient disability.
|
Objectives: This study aims to determine the fall risk in systemic lupus erythematosus (SLE) patients with an objective computerized technique and to evaluate the potential related risk factors for falls in these patients.Patients and methods: A total of 48 female patients (mean age 37.8±12.6 years; range 18 to 65 years) with SLE and 30 female controls (mean age 39.1±15.7 years; range 19 to 66 years) were included. Age, disease duration, anamnesis of falls, fear of falling, and drugs used were recorded. Disease activity (measured with SLE disease activity index Safety of Estrogens in Lupus Erythematosus National Assessment modification) and damage (measured with Systemic Lupus International Collaborating Clinics/American College of Rheumatology Damage Index) were evaluated. For the evaluation of fall efficacy, we used the Falls Efficacy Scale International. Fall risk analysis was performed by using a computerized posturography device.Results: Seven patients (15%) had anamnesis of falls during the last 12 months, whereas only one control (3%) had this anamnesis (p=0.042). Fear of falling was reported by 40% of the patients and 30% of the controls (p=0.042). Falls Efficacy Scale International scores were found to be higher in patients than in controls (p=0.042). With the computerized system used, higher fall risk results were recorded in patients than in controls (59.3±29.5 and 35.8±26.9, respectively; p<0.001). Low, moderate, and high fall risks were recorded as 31%, 15%, and 54% in the patients, respectively, and as 53%, 23%, and 23% in the controls, respectively. Low, moderate and high fall risk distribution was also worse in patients than in the controls (p=0.030). No significant correlation was found between fall risk and the other factors evaluated, except Falls Efficacy Scale International, which was significantly correlated with both fall risk assessment and fall risk category in the patients (r=0.311, p=0.031).Conclusion: Fall risk was found to be higher in SLE patients than in controls. The higher fall risk in these patients seems to be affected by the disease itself rather than its other characteristics. Future studies investigating the possible coexisting balance problems in SLE may contribute to the management of the disease.
|
Dermatomiyozit (DM) kas biopsisinde spesifik inflamatuar lezyonlarla karakterize bir kollajen doku hastalığıdır. Dermatomiyozitli hastalarda altta yatan artmış bir malignensi riski bulunmaktadır. DM ile ilişkili yaygın kanserler over, akciğer, pankreas maligniteleri, melanoma, kolon kanseri, non-Hodgkin lenfoma, mide ve meme kanserleridir. Meme kanseri ve DM arasındaki ilişki yeterince değerlendirilmemiştir. Biz 58 yaşında DM ve meme kanseri olan bir olguyu sunmayı amaçladık. Literatürün gözden geçirilmesi DM ve meme kanseri ilişkisinin nadir olduğunu ve kötü prognoz sergilediğini göstermektedir.
|
Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) tekrarlayıcı ateş atakları, peritonit, plörit, artrit ve erizipel benzeri cilt lezyonları ile karakterize otozomal resesif bir hastalıktır. AAA artriti atakların en sık görülen özelliklerinden biridir ve diğer tipik klinik tutulumların görülmesinden önce hastalığın ilk bulgusu olarak ortaya çıkabilir. Cilt bulgularının polimorfizmine karşın, AAA’da en karakteristik cilt bulgusu erizipel benzeri ritemdir. AAA’lı hastalarda gebelik sürecinin farklı olduğu rapor edilmekte ve gebeliğin hastalıkta atakları tetikleyen bir faktör olabileceği bildirilmektedir. Hastalığın en önemli komplikasyonu olan amiloidoza ek olarak, bu olgularda peritonit gebelikte olası abortus ve erken doğuma neden olabilir. Mevcut veriler AAA’lı hastalarda gebelik boyunca kolşisine devam edilmesini desteklemektedir. Burada hastalığın ilk manifestasyonu olarak gebelikte akut monoartrit tablosunu tipik cilt lezyonlarının takip ettiği bir olgumuzla AAA’da gebeliğe dikkat çekmek istedik.
|
Poliartrit ve pannikülit pankreatitin ilk belirtileri olabilir. Bu triadınerken tanısı kritiktir çünkü tanı geciktiğinde pankreas hastalığının ölüm oranı yüksektir.Bu birliktelik hayatın her döneminde görülebilse de beşinci dekadda görülme oranı daha fazladır. Biz bu vakayı nadir görülmesi ve tanının gecikmesi halinde mortalite ve morbidite oranının yüksek olması nedeni ile sunduk
|
Romatoid artrit (RA) ve ankilozan spondilit (AS) multifaktöriyel etyolojiye sahip poliartritik hastalıklardır, Hepatit B virüsünün de (HBV) poliartritlerle ilişkili olabileceği rapor edilmiştir. Bu ilişkiyi belirlemek için, RA'li 20 hasta, AS'li 26 hasta ve 56 sağlıklı kontrol bu çalışmaya dahil edildi. HBV'nin serolojik markerleri (Hbs Ag, Anti-Hbs, Anti-Hbc Mal, Antl-Hbc IgM, Hbe Ag ve Anti-Hbe) tüm vakalarda değerlendirildi. Hbs Ag ve Anti-Hbs pozitifliği açısından her üç grup arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı (p> 0.05). HBV ile karşılaşma oranı RA grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (RA grubunda % 45, kontrol grubunda % 21.4) (p< 0.05). Sonuç olarak, HBV'nin RA etyolojisinde rol oynayabileceği kanısına varıldı.
|
