• ÖZ

Orthostatic hypotension (OH) is an important clinical issue that may adversely affect the rehabilitation process in patients with spinal cord injury (SCI). In some clinical situations where OH is nonresponsive to non-pharmacological approaches, it may be beneficial to use midodrine for the treatment of OH, which is a potent vasoconstrictive agent. A 62-year-old male patients with C4 AIS C chronic spinal cord injury, he have OH associated with spinal cord injury admitted to hospital for the long term rehabilitative care. Rehabilitation program couldn’t be maintained as a result of OH. Midodrine therapy was started to remove the OH. OH was completely improved with midodrine therapy and the patient was finally able to sit. During the treatment, rate of Autonomic Dysreflexia (AD) was increased, hence, the midodrin dosage was lowered to the level at which the AD was at least seen, and the treatment continued. The patient then was discharged from the hospital at a wheelchair-dependent level. The midodrine was observed to be effective for the treatment of OH in patients with SCI. AD, however, should be kept in mind that its frequency may increases as a side effect of midodrine therapy.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmada amaç karpal tünel sendromunda (KTS), median palmar kutanöz sinir etkilenimini araştırmaktı. Gereç ve Yöntemler: Elektrofizyolojik olarak KTS tanısı almış ellerde, median palmar kutanöz sinirin duysal ileti çalışmasının elektrofizyolojik olarak değerlendirilmesidir. Bulgular: Elektrodiagnostik olarak KTS tanısı almış 83 ekstremite ile 33 kontrol ekstremite incelendi. Karpal tünel sendromu olmayan ekstremitelerin hiçbirinde median palmar kutanöz sinir duysal ileti çalışmasına ait bir patolojiye rastlanmazken, KTS’si olan ekstremitelerin %62,7 (52)’sinde patolojiye rastlandı ve bu istatistiksel olarak anlamlı (p<0,05) idi. Hafif düzeyde KTS olan ekstremitelerin tümünde median palmar kutanöz sinir duysal yanıt potansiyeli elde edilirken, orta düzeyde KTS olan ekstremitelerin %20 (5/25)’ sinde, ağır düzeyde KTS olan ekstremitelerin ise %46,1 (6/13)’inde median palmar kutanöz sinir duysal yanıt potansiyeli elde edilemedi. KTS’nin şiddetine göre değerlendirildiğinde ise hafif düzeyde KTS olan ekstremitelerin %37,2 (16/43)’sinde palmar kutanöz sinirde elektrofizyolojik patolojiye rastlanırken, orta düzeyde KTS’si olan ekstremitelerin %92,6 (27/25)’sında ve ağır düzeyde KTS’si olan hastaların ise %84,6 (11/13)’sında patolojiye rastlandı. Sonuç: Median palmar kutanöz sinir KTS’sinde sıklıkla etkilenmekte ve bu yüzden KTS’nin elektrofizyolojik tanısında karşılaştırmalı sinir olarak kullanılması ideal değildir.

• ÖZ

Amaç: Bu çalışmada amaç plantar fleksör spastisitesi bulunan inmeli hastalarda plantar fleksör kaslarına uygulanan elektrik stimülasyonunun spastisite üzerindeki etkisinin klinik ve elektrofizyolojik olarak değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntemler: Alt ekstremitesinde spastisitesi bulunan 32 inmeli hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma grubundaki hastalara (n=19) konvansiyonel rehabilitasyon programına ek olarak spastik agonist kaslara (gastroknemius kasına) günde 20 dakika toplam 15 gün elektrik stimülasyonu, kontrol grubundaki hastalara (n=13) ise sadece konvansiyonel rehabilitasyon programı uygulandı. Hastalar tedavi öncesi ve tedaviden 24 ila 48 saat sonra olmak üzere iki kere klinik ve elektrofizyolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: Elektrik stimülasyon uygulanan grupta tedavi öncesi ile karşılaştırıldığında tedavi sonrası; Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütü (FBÖ) skorunda, ayak bileği dorsifleksiyon gücünde, pasif ayak bileği dorsifleksiyonu eklem hareket açıklığında anlamlı artış ve ayak bileği plantar fleksör tonusunda istatistiksel olarak anlamlı azalma bulundu. H refleks amplitüdünün bileşik kas aksiyon potansiyeli amplitüdüne oranı (H/M oranı) tedavi öncesi değerlendirmede hem kontrol hem de çalışma grubunda hemiplejik tarafta istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulunurken (p=0,005), kontrol ve çalışma gruplarında tedavi öncesine göre tedavi sonrasında elektrofizyolojik parametrelerde istatistiksel farklılık saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Elektrik stimülasyonu, spastisitenin tedavisinde konvansiyonel tedavi yöntemlerine ek kullanılarak, inmeli hastalarda daha iyi bir fonksiyonel performans sağlaması ve uygulanmasının kolay olması, hastanın evinde de yapılabilmesi, ucuz olması ve yan etkisinin az olması nedeniyle iyi bir seçenek olabilir

• ÖZ

Amaç: Subakut/ kronik inmelilerde fonksiyonel elektrik stimülasyonunun el bileği fonksiyonları ve spastisitesine etkisini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Randomize, kontrollü, prospektif çalışma. Yaş ortalaması 58,9±12,3 yıl, ortalama inme süresi 100±62 gün olan 28 hasta, rastgele fonksiyonel elektrik stimülasyonu veya kontrol grubuna alındı. Kontrol grubunda bulunan hastalara (n=14) standart rehabilitasyon programı, diğer grup hastalara (n=14) standart rehabilitasyon programına ek olarak el bileği ve parmak ekstansörlerine fonksiyonel elektrik stimülasyon uygulandı. Üst ekstremite fonksiyonları Motricity indeksi, spatisite Ashworth skalası ile tedavi öncesi ve 2 hafta sonrası değerlendirildi. El bileği fleksiyon ve ekstansiyonunda pasif direnç izokinetik dinamometre ile90 ve 120 derece/sn açısal hızlarda ölçüldü. Bulgular: Total üst ekstremite Motricity indeks skoru tedavi öncesi gruplar arasında benzerdi (p=0,142). Grup içi Motricity indeks analizlerinde, total Motricity indeks skoru fonksiyonel elektrik stimülasyonu grubunda düzelme gösterirken (n=14) (p=0,027), diğer parametrelerde anlamlı düzelme görülmedi (p>0,05). Fonksiyonel elektrik stimülasyon grubunda araştırılan diğer parametrelerde de düzelme görülmedi (p>0,05). Sonuç: İnme sonrası gelişen hemiplejide standart rehabilitasyon programına eklenen fonksiyonel elektrik stimülasyon üst ekstremite motor fonksiyonlarını olumlu yönde etkilemektedir. Türk Fiz T›p Re­ hab Derg 2013;59:97-102. 60,

• ÖZ

Amaç: Elli ml/dk hızda yapılan orta hızlı sürekli dolum sistometrisi dolum süresinin kısalığı ve yayınlanmış referans değerlerinin oluşu gibi avantajları nedeniyle yaygın olarak kullanılan bir metotdur. Bununla birlikte bu tip dolum bazen detrüsör kontraksiyonlarını provoke edebilir ve mesane kapasitesini saptamada hatalara neden olabilir. Bu çalışmanın amacı aşırı aktif detrüsöre sahip omurilik yaralanmalı (OY) hastalarda sürekli ve aralıklı dolumla yapılan sistometrik ölçümlerin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya aşırı aktif detrüsöre sahip OY’li 20 hasta dahil edildi. Mesanedeki tüm idrar boşaltıldıktan sonra, mesane ilk önce oda sıcaklığındaki steril serum fizyolojik ile 50 ml/dk hızla sürekli olarak dolduruldu ve mesane kapasitesi belirlendi. Sürekli dolum sistometrisinden sonra mesane tekrar boşaltıldı ve 50 ml/dk dolum hızıyla 30 saniyelik dolum periyodlarını izleyen 15 saniyelik duraklamalarla aralıklı olarak dolduruldu. Sürekli ve aralıklı dolum sırasında saptanan kapasiteler Wilcoxon işaretli sıra testi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Maksimum sistometrik kapasite ortalama değerleri sürekli ve aralıklı dolumda sırasıyla 86,5±43,7 ml ve 122,7±62,2 ml idi (p<0,001). Aralıklı dolumla saptanan ortalama artış 36,2±38,1 ml idi ve bu ortalama %41,84’lük bir artışa tekabül ediyordu. Sonuç: Bu çalışmada aşırı aktif detrüsörlü OY’li hastalarda aralıklı dolum ile daha yüksek sistometrik kapasiteler gözlendi. Bu yöntem aşırı aktif detrüsörlü hastalarda mesane kapasitesinin daha doğru belirlenmesine ve uygun tedavi kararlarının verilmesine yardımcı olabilir.