Objectives: This study aims to evaluate the differences in serum levels of tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), interleukin-1 beta (IL-1β), (IL-8),and oxidized low-density lipoprotein (Ox-LDL) between female fibromyalgia (FM) patients and healthy females and also to examine a possiblerelationship between the cytokines/biomarker and the severity of pain and clinical features of FM.Patients and methods: This case-control study included 48 female patients (mean age 26.51±6.98 years; range, 18 to 50 years) who werediagnosed with FM according to the American College of Rheumatology criteria and 43 healthy female subjects (mean age 23.93±4.22 years;range, 18 to 50 years). Serum levels of TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL were measured by enzyme-linked immunosorbent assay in both groups.Fibromyalgia Impact Questionnaire, visual analog scale, symptom severity scale, and widespread pain index were carried out and also theirrelationships with TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL levels were evaluated.Results: There was no difference in levels of the serum TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL between FM patients and healthy controls (p>0.05). The severityof pain was significantly associated with TNF-α (r=0.338; p=0.021) and IL-8 (r=0.299; p=0.043) levels, and Ox-LDL (r=0.415; p=0.006) level was foundto be related to symptom severity of FM.Conclusion: Our results suggest that serum levels of TNF-α and IL-8 may be involved in the occurrence of pain in FM. The level of Ox-LDL may playan important role in the severity of symptoms. Future studies are needed to determine whether and how Ox-LDL plays a role in FM.
|
AYLİN REZVANİ ,
İLKNUR AKTAŞ ,
NURETTİN TAŞTEKİN , Reyhan ÇELİKER,
SELDA SARIKAYA ,
ERBİL DURSUN ,
ŞENAY ÖZDOLAP ÇOBAN ,
NİGAR DURSUN ,
COŞKUN ZATERİ ,
LALE ALTAN İNCEOĞLU , Murat BİRTANE,
KENAN AKGÜN ,
NECDET SÜT
OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the frequency of renal calculi in patients with ankylosing spondylitis(AS) and to determine its relationship with disease assessment variables.METHODS: The study was designed retrospectively, and it included a cohort of 320 patients with AS diagnosed using theModified New York Criteria. A total of 119 patients who underwent renal ultrasonography (USG), in who the erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, blood calcium, phosphorus, Vitamin D, parathormone, and urinary calcium excretion weremeasured, and who also had lateral cervical and lumbar radiography in the same time period were extracted from the cohort. Allpatients’ demographic characteristics and the results of blood and urine tests were recorded. The Ankylosing Spondylitis DiseaseActivity Index (BASDAI), Ankylosing Spondylitis Functional Index (BASFI), Ankylosing Spondylitis Mobility Index (BASMI), andModified Stoke Ankylosing Spondylitis Spinal Score (mSASSS) were evaluated in all patients.RESULTS: Thirteen of the 119 patients had renal calculi confirmed by USG data. The frequency of nephrolithiasis detectedby USG was 10.9% in patients with AS. The disease lasted significantly longer in patients with renal calculi ([nephrolithiasis(+): 18.39±8.72 years; nephrolithiasis (−): 12.02±8.43 years, p=0.01]). The BASMI total score was significantly higher inthe group of patients with renal calculi. There was not any significant difference in terms of blood samples, HLA-B27, BASDAI,BASFI, and mSASSS between groups.CONCLUSION: The frequency of renal stones is increased in patients with AS compared to healthy population. Especiallypatients who had AS for a long time and higher BASMI values are more susceptible to renal calculi. It is important to pointout that the results of this type of studies would be more reliable if the study is conducted on large patient groups and population-based prevalence
|
Amaç: Bu çalışmada yağsız vücut kitlesi (YVK) ile D vitamini ve fizik performans arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 35-50 yaş arası 100 kadın dahil edildi. Katılımcıların demografik bilgileri, boy ve kilo ölçümleri kaydedildi vevücut kitle indeksleri (VKİ) hesaplandı. Hastalardan alınan serum örneklerinde 25-hidroksi Vitamin D (25(OH)D) düzeyine bakıldı. 25(OH)Ddüzeyine göre 2 grup oluşturuldu: 25(OH)D düzeyi düşük olanlar (grup 1) ve normal olanlar (grup 2). Her iki grubun YVK Dual-Enerji X-RayAbsorbsiyometri ile, fizik performansları ise 6 Dakika Yürüme Testi (6-DYT) ile değerlendirildi.Bulgular: 25(OH)D ortalaması grup 1’de 14,026±7,10 ng/mL iken, grup 2’de 43,40±10,03 ng/mL olarak bulundu. YVK sonuçlarıdeğerlendirildiğinde grup 1’in ortalaması 35,48 (26,33-47,17) kg iken, grup 2’nin 35,14 (29,23-53,65) kg olarak bulundu. Gruplar arasındaYVK ortalaması açısından anlamlı fark saptanmadı (p=0,679). 6-DYT sonuçları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,992).Grup 1 kendi içerisinde 25(OH)D düzeyine göre 3 subgruba ayrıldı: Grup 1a: 25(OH)D<10 ng/dL, grup 1b: 0,1≤25(OH)D≤20 ng/dL ve grup1c: 20,1≤25(OH)D≤29,9 ng/dL. Grup 1’in 3 alt grubu (grup 1a, 1b ve 1c), grup 2 ile karşılaştırıldığında YVK ve 6-DYT ortalamaları arasındaistatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla p=0,975; p=0,644).Sonuç: Çalışmamızda YVK ile serum 25(OH)D düzeyi ve fizik performans arasında ilişki saptayamadık. Aynı dışlama kriterlerine sahiphastalarda, serum 25(OH)D düzeyiyle birlikte D vitamininin fonksiyonunu etkileyen genetik faktörlerin ve kas kitlesiyle birlikte kas kalitesininde değerlendirildiği çalışmaların gerekli olduğu kanısındayız.
|
LALE ALTAN İNCEOĞLU , Reyhan ÇELİKER,
İLKER ERCAN ,
MURAT BİRTANE ,
KENAN AKGÜN ,
COŞKUN ZATERİ ,
NURETTİN TAŞTEKİN ,
AYLİN REZVANİ ,
İLKNUR AKTAŞ ,
ŞENAY ÖZDOLAP ÇOBAN ,
ERBİL DURSUN ,
NİGAR DURSUN ,
SELDA SARIKAYA
Objective: The objective of this study was to test the reliability and validity of the Turkish version of theFibromyalgia Participation Questionnaire (FPQ).Methods: One hundred and eighty-four female patients with fibromyalgia syndrome were includedin the study. All patients filled out the Turkish FPQ (FPQ-T) questionnaire, which was obtained bytranslation from German according to the guideline for the process of cross-cultural adaptation Thepatients filled out the revised Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ) and reevaluated the FPQ-Ttwo hours later. Internal consistency reliability of the FPQ-T was assessed by calculating the “if itemdeleted” using Cronbach’s alpha and the “item-total correction” coefficient for each item of the ques-tionnaire. The consistency of the subscales and the correlation of the test-retest values were assessed.The test-retest values were compared using the Wilcoxon test. Criterion validity was measured usingFIQ scales by Spearman’s rank correlation coefficient.Results: For internal reliability, Cronbach’s alpha coefficient was calculated as 0.957 for nonworkingpatients and 0.958 for working patients. Cronbach’s alpha values of 0.939, 0.871, and 0.914 were ob-tained for daily, social, and work life, respectively. Correlation coefficients were 0.888 for daily life, 0.859for social life, and 0.901 overall in the nonworking group versus 0.896 the in working group. The com-parison of scores obtained from test-retest measurements showed no significant difference exceptfor Item 3. The correlation of the symptom severity score (SSS) and the FPQ-T was r=0.385 (p<0.001)and r=0.390 (p<0.001) for the nonworking and working subgroups, respectively. The evaluation ofconstruct validity showed a significant correlation between the SSS and FPQ-T.Conclusion: The results of our study showed that the FPQ-T is reliable and valid for assessing participa-tion and social functioning in fibromyalgia patients in Turkish society.
|
Familial Mediterranean fever (FMF) is a disease progressing with recurrent serositis episodes and usually accompanied by fever. Symptoms,such as myalgia and skin lesion, are less common in the clinical presentation of FMF. Herein, we present a 23-year-old female patient whowas admitted to our outpatient clinic with myalgia. She had no findings of typical episodes for FMF. However, on physical examination, shehad an unrecognized skin lesion. In conclusion, FMF should be kept in mind in patients with recurrent erysipelas-like lesions.
|
Objectives: This study aims to evaluate the effect of kinesiotaping implementation on pain and functional status in patellofemoral pain syndrome (PFPS).Patients and methods: Between January 2014 and July 2014, this prospective, single-center, randomized-controlled study included a total of 75 knees from 43 patients (20 males, 23 females; mean age 33.8±7.9 years; range, 20 to 50 years). All patients were divided into three treatment groups: Group 1 (25 knees) were treated with kinesiotaping and exercise, Group 2 (25 knees) were treated with sham taping + and exercise, and Group 3 (25 knees) were treated with exercise alone. The Visual Analog Scale (VAS) was used to assess the pain severity. The Kujala Patellofemoral Scale (KPS) was used to determine the effect of the knee pain on the patients' daily living activities. All three groups were given the same exercise program during six weeks. Kinesiotaping was applied twice a week, 12 times in total during the treatment period of six weeks. The VAS and KPS assessments for all patients were made at baseline, then at the end of the treatment (week 6) and at week 12 the end of the 12th week.Results: There were no statistically significant differences between the three groups in terms of age, sex, height, weight, and Body Mass Index (p>0.05, for all). A statistically significant improvement was observed in all groups in terms of the mean VAS and KPS scores before the treatment, at week 6, and at week 12 (p<0.001, for all). There was no statistically significant change in the mean changes of the VAS and KPS among the groups at week 6 and 12.Conclusion: Our study results suggest that the addition of the kinesiotaping application to the exercise treatment for PFPS seems to be ineffective on pain control and improved daily life activities.
|
Amaç: Bu çalışmanın amacı, kronik bel ağrısı olan hastalar ve sağlıklı bireyler arasında basınç ağrı eşiği değerleri açısından farkı belirlemek, aynı zamanda kronik bel ağrısı olan hastalarda farklı anatomik bölgelerde basınç ağrı eşiği test edilerek yaygın ağrıyı incelemektir.Gereç ve Yöntemler: Kronik bel ağrılı 70 hasta ve 62 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edildi. Basınç ağrı eşiği, her iki grupta, Amerikan Romatizma Cemiyeti tarafından belirlenen 18 fibromiyalji hassas noktası, 12 siyatik valleks noktası ve 4 lomber paravertebral nokta olmak üzere toplam 34 noktada değerlendirildi. Basınç ağrı eşiği ölçümleri, yüzey alanı 1 cm2 olan elektronik basınç algometre cihazı ile yapıldı. Bulgular: Kronik bel ağrılı hastalarda tüm noktalarda ortalama basınç ağrı eşiği, sağlıklı kontrollere göre anlamlı düzeyde düşük bulundu (p=0,001). Sonuç: Bu çalışma, kronik bel ağrılı hastalarda sağlıklı kontrollere göre tüm vücutta basınç ağrı eşiğinin düşük olduğunu gösterdi. Bu sonuç, kronik bel ağrısı olan hastaların değerlendirilmesinde yaygın ağrının göz önünde bulundurulması gerektiğini düşündürür niteliktedir.
|
Amaç: Bu çalışmada anti-siklik sitrulinli peptid (anti-CCP) antikorlar ile ekstra-artiküler tutulum (EAT) arasındaki ilişki araştırıldı.Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya Ocak 2009 - Aralık 2009 tarihleri arasında ACR (American College of Rheumatology) tanı kriterlerine göre romatoid artrit (RA) tanısı konulan 67 hasta (53 kadın, 14 erkek; ort. yaş 57.4±13.5 yıl; dağılım 26-82 yıl) dahil edildi. Tüm hastaların yaşları, cinsiyetleri, hastalık süreleri ve EAT'leri (romatoid nodül, pulmoner nodül, pulmoner fibroz, keratokonjonktivitis sikka) kaydedildi ve romatoid faktör (RF) ve anti-CCP antikor pozitifliği ve serum RF seviyeleri değerlendirildi.Bulgular: Hastaların 28'inde (%41.8) EAT saptandı. Otuz dört hastada (%50.7) anti CCP antikorlar mevcuttu. AntiCCP antikor pozitifliği EAT'li 16 hastada (%57.1) saptanırken, EAT'si bulunmayan 18 hastada (%46.2) saptandı (p>0.05). Romatoid faktör pozitifliği EAT'li 23 (%82.1) hastada mevcut iken, EAT'si olmayan 30 hastada (%76.9) mevcuttu (p>0.05). Serum RF seviyeleri EAT'li hastalarda 176.5±201.7 IU/ml iken, EAT'siz hastalarda 114.1±144.8 IU/ml idi (p>0.05). Pulmoner fibrozisi olan hastaların ortalama serum RF titreleri pulmoner fibrozisi olmayanlara göre anlamlı şekilde daha yüksek (sırasıyla 237.8±204.8 IU/ml ve 118.9±158.6 IU/ml; p=0.036) idi.Sonuç: Romatoid artritli hastalarda EAT'lerin mortaliteyi ve morbiditeyi artırdığı bilinmektedir. Bu nedenle şiddetli hastalığı olan hastaların saptanmasına yardımcı olan belirleyiciler erken agresif tedaviye karar verilmesinde önemli rol oynamaktadır. Anti-CCP antikorları ile EAT arasındaki ilişkiyi araştıran çalışmalarda çelişkili sonuçlar bulunmuştur. Bu çalışmada CCP pozitifliği ile EAT varlığı arasında herhangi bir ilişki saptanmadı. Anti-CCP antikorları ile EAT arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için daha fazla sayıda hasta içeren çalışmalara gereksinim olduğu düşüncesindeyiz
|
Bilimsel zemin: istirahatte nötral pozisyona dönmeyen, hareketsiz distonik postür olarak tanımlanan sabit distoninin ellerde görülen izole formu olan yumruk el sendromu (YES), fokal el distonisiyle karışabilir. Sabit distoniler; sekonder distonilerde (akkiz bazal ganglion hastalıklarında, kortikobazal dejenerasyonda), kompleks bölgesel ağrı sendromunda, psikojen hareket bozukluğunda karşımıza çıkabilir. Bu tip distonilerin tanı aşaması uzun, tedavisi de güç olmaktadır. AMAÇ: Yumruk el sendromlu bir olguyu sunarak, ayırıcı tanısını ve tedavisini literatür eşliğinde tartışmayı amaçladık. OLGU: Ellerini (sağı 5, solu 3 yıldır) kullanamama şikâyeti ile gelen, 42 yaşında kadın hastanın fizik muayenesinde, iki elin dorsal yüzünde gode bırakan ödem, palmar yüzünde maserasyon, fissür ve kötü bir koku, tırnaklarda trofik değişiklikler gözlendi. Nörolojik muayenede bilateral üst ekstremitelerde yumruk yapılmış el şeklinde fleksiyon postürü saptandı. Volenter ve zorlu ekstansiyona getirilemedi. Anestezi uygulandıktan sonra ellerde minimal pasif ekstansiyon sağlandı. Kranial ve spinal MR, biyokimya ve kan tetkikleri normal saptandı. EMG'de distonik aktivite gözlenmedi. Tedavide multidisipliner yaklaşım uygulandı. YORUM: Sabit distonili ve dolayısı ile yumruk el sendromlu hastalarda primer ve sekonder sebepler ekarte edildikten sonra tanıya ve tedaviye yönelik invazif yaklaşımlardan kaçınılarak, fizyoterapi, iş-uğraşı tedavisi, kognitif davranışçı tedavi, psikoterapi, botulinum toksin uygulaması, antikolinerjik, antiepileptik, benzodiazepinler gibi tedavileri içeren, nörolog, fizyoterapist, psikiyatrist, el cerrahı ve dermatoloğun katılımıyla multidisipliner bir yaklaşım gerçekleştirilmelidir.
|
Kompartman sendromu, ekstremitelerde kapalı kas fasyalarının içinde artmış perfüzyon basıncı nedeni ile meydana gelen iskemi sonucu, kas ve sinir dokularında fonksiyon kaybı ile karakterize klinik bir tablodur. Üst ekstremitede kompartman sendromuna yol açan bir çok neden vardır. Bu nedenler arasında, kemik kırıkları, kas ve yumuşak dokuda oluşan ezilme yaralanmaları, uzun süreli kompresyon, kasların avulsiyonu, yanık, böcek ısırıkları, aşırı egzersiz, enfeksiyon, kanama, intravenöz ilaç enjeksiyonu sayılabilir. Bu yazıda, vasküler, kas ve median sinir kesisi nedeniyle opere edilen hastada kompartman sendromu sonucu gelişen radial ve ulnar sinir hasarı sunulmaktadır.
|
