Objectives: This study aims to evaluate the differences in serum levels of tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), interleukin-1 beta (IL-1β), (IL-8),and oxidized low-density lipoprotein (Ox-LDL) between female fibromyalgia (FM) patients and healthy females and also to examine a possiblerelationship between the cytokines/biomarker and the severity of pain and clinical features of FM.Patients and methods: This case-control study included 48 female patients (mean age 26.51±6.98 years; range, 18 to 50 years) who werediagnosed with FM according to the American College of Rheumatology criteria and 43 healthy female subjects (mean age 23.93±4.22 years;range, 18 to 50 years). Serum levels of TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL were measured by enzyme-linked immunosorbent assay in both groups.Fibromyalgia Impact Questionnaire, visual analog scale, symptom severity scale, and widespread pain index were carried out and also theirrelationships with TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL levels were evaluated.Results: There was no difference in levels of the serum TNF-α, IL-1β, IL-8, and Ox-LDL between FM patients and healthy controls (p>0.05). The severityof pain was significantly associated with TNF-α (r=0.338; p=0.021) and IL-8 (r=0.299; p=0.043) levels, and Ox-LDL (r=0.415; p=0.006) level was foundto be related to symptom severity of FM.Conclusion: Our results suggest that serum levels of TNF-α and IL-8 may be involved in the occurrence of pain in FM. The level of Ox-LDL may playan important role in the severity of symptoms. Future studies are needed to determine whether and how Ox-LDL plays a role in FM.
|
AYLİN REZVANİ ,
İLKNUR AKTAŞ ,
NURETTİN TAŞTEKİN , Reyhan ÇELİKER,
SELDA SARIKAYA ,
ERBİL DURSUN ,
ŞENAY ÖZDOLAP ÇOBAN ,
NİGAR DURSUN ,
COŞKUN ZATERİ ,
LALE ALTAN İNCEOĞLU , Murat BİRTANE,
KENAN AKGÜN ,
NECDET SÜT
OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the frequency of renal calculi in patients with ankylosing spondylitis(AS) and to determine its relationship with disease assessment variables.METHODS: The study was designed retrospectively, and it included a cohort of 320 patients with AS diagnosed using theModified New York Criteria. A total of 119 patients who underwent renal ultrasonography (USG), in who the erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, blood calcium, phosphorus, Vitamin D, parathormone, and urinary calcium excretion weremeasured, and who also had lateral cervical and lumbar radiography in the same time period were extracted from the cohort. Allpatients’ demographic characteristics and the results of blood and urine tests were recorded. The Ankylosing Spondylitis DiseaseActivity Index (BASDAI), Ankylosing Spondylitis Functional Index (BASFI), Ankylosing Spondylitis Mobility Index (BASMI), andModified Stoke Ankylosing Spondylitis Spinal Score (mSASSS) were evaluated in all patients.RESULTS: Thirteen of the 119 patients had renal calculi confirmed by USG data. The frequency of nephrolithiasis detectedby USG was 10.9% in patients with AS. The disease lasted significantly longer in patients with renal calculi ([nephrolithiasis(+): 18.39±8.72 years; nephrolithiasis (−): 12.02±8.43 years, p=0.01]). The BASMI total score was significantly higher inthe group of patients with renal calculi. There was not any significant difference in terms of blood samples, HLA-B27, BASDAI,BASFI, and mSASSS between groups.CONCLUSION: The frequency of renal stones is increased in patients with AS compared to healthy population. Especiallypatients who had AS for a long time and higher BASMI values are more susceptible to renal calculi. It is important to pointout that the results of this type of studies would be more reliable if the study is conducted on large patient groups and population-based prevalence
|
Amaç: Bu çalışmada yağsız vücut kitlesi (YVK) ile D vitamini ve fizik performans arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 35-50 yaş arası 100 kadın dahil edildi. Katılımcıların demografik bilgileri, boy ve kilo ölçümleri kaydedildi vevücut kitle indeksleri (VKİ) hesaplandı. Hastalardan alınan serum örneklerinde 25-hidroksi Vitamin D (25(OH)D) düzeyine bakıldı. 25(OH)Ddüzeyine göre 2 grup oluşturuldu: 25(OH)D düzeyi düşük olanlar (grup 1) ve normal olanlar (grup 2). Her iki grubun YVK Dual-Enerji X-RayAbsorbsiyometri ile, fizik performansları ise 6 Dakika Yürüme Testi (6-DYT) ile değerlendirildi.Bulgular: 25(OH)D ortalaması grup 1’de 14,026±7,10 ng/mL iken, grup 2’de 43,40±10,03 ng/mL olarak bulundu. YVK sonuçlarıdeğerlendirildiğinde grup 1’in ortalaması 35,48 (26,33-47,17) kg iken, grup 2’nin 35,14 (29,23-53,65) kg olarak bulundu. Gruplar arasındaYVK ortalaması açısından anlamlı fark saptanmadı (p=0,679). 6-DYT sonuçları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,992).Grup 1 kendi içerisinde 25(OH)D düzeyine göre 3 subgruba ayrıldı: Grup 1a: 25(OH)D<10 ng/dL, grup 1b: 0,1≤25(OH)D≤20 ng/dL ve grup1c: 20,1≤25(OH)D≤29,9 ng/dL. Grup 1’in 3 alt grubu (grup 1a, 1b ve 1c), grup 2 ile karşılaştırıldığında YVK ve 6-DYT ortalamaları arasındaistatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla p=0,975; p=0,644).Sonuç: Çalışmamızda YVK ile serum 25(OH)D düzeyi ve fizik performans arasında ilişki saptayamadık. Aynı dışlama kriterlerine sahiphastalarda, serum 25(OH)D düzeyiyle birlikte D vitamininin fonksiyonunu etkileyen genetik faktörlerin ve kas kitlesiyle birlikte kas kalitesininde değerlendirildiği çalışmaların gerekli olduğu kanısındayız.
|
LALE ALTAN İNCEOĞLU , Reyhan ÇELİKER,
İLKER ERCAN ,
MURAT BİRTANE ,
KENAN AKGÜN ,
COŞKUN ZATERİ ,
NURETTİN TAŞTEKİN ,
AYLİN REZVANİ ,
İLKNUR AKTAŞ ,
ŞENAY ÖZDOLAP ÇOBAN ,
ERBİL DURSUN ,
NİGAR DURSUN ,
SELDA SARIKAYA
Objective: The objective of this study was to test the reliability and validity of the Turkish version of theFibromyalgia Participation Questionnaire (FPQ).Methods: One hundred and eighty-four female patients with fibromyalgia syndrome were includedin the study. All patients filled out the Turkish FPQ (FPQ-T) questionnaire, which was obtained bytranslation from German according to the guideline for the process of cross-cultural adaptation Thepatients filled out the revised Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ) and reevaluated the FPQ-Ttwo hours later. Internal consistency reliability of the FPQ-T was assessed by calculating the “if itemdeleted” using Cronbach’s alpha and the “item-total correction” coefficient for each item of the ques-tionnaire. The consistency of the subscales and the correlation of the test-retest values were assessed.The test-retest values were compared using the Wilcoxon test. Criterion validity was measured usingFIQ scales by Spearman’s rank correlation coefficient.Results: For internal reliability, Cronbach’s alpha coefficient was calculated as 0.957 for nonworkingpatients and 0.958 for working patients. Cronbach’s alpha values of 0.939, 0.871, and 0.914 were ob-tained for daily, social, and work life, respectively. Correlation coefficients were 0.888 for daily life, 0.859for social life, and 0.901 overall in the nonworking group versus 0.896 the in working group. The com-parison of scores obtained from test-retest measurements showed no significant difference exceptfor Item 3. The correlation of the symptom severity score (SSS) and the FPQ-T was r=0.385 (p<0.001)and r=0.390 (p<0.001) for the nonworking and working subgroups, respectively. The evaluation ofconstruct validity showed a significant correlation between the SSS and FPQ-T.Conclusion: The results of our study showed that the FPQ-T is reliable and valid for assessing participa-tion and social functioning in fibromyalgia patients in Turkish society.
|
Objectives: This study aims to evaluate the effect of kinesiotaping implementation on pain and functional status in patellofemoral pain syndrome (PFPS).Patients and methods: Between January 2014 and July 2014, this prospective, single-center, randomized-controlled study included a total of 75 knees from 43 patients (20 males, 23 females; mean age 33.8±7.9 years; range, 20 to 50 years). All patients were divided into three treatment groups: Group 1 (25 knees) were treated with kinesiotaping and exercise, Group 2 (25 knees) were treated with sham taping + and exercise, and Group 3 (25 knees) were treated with exercise alone. The Visual Analog Scale (VAS) was used to assess the pain severity. The Kujala Patellofemoral Scale (KPS) was used to determine the effect of the knee pain on the patients' daily living activities. All three groups were given the same exercise program during six weeks. Kinesiotaping was applied twice a week, 12 times in total during the treatment period of six weeks. The VAS and KPS assessments for all patients were made at baseline, then at the end of the treatment (week 6) and at week 12 the end of the 12th week.Results: There were no statistically significant differences between the three groups in terms of age, sex, height, weight, and Body Mass Index (p>0.05, for all). A statistically significant improvement was observed in all groups in terms of the mean VAS and KPS scores before the treatment, at week 6, and at week 12 (p<0.001, for all). There was no statistically significant change in the mean changes of the VAS and KPS among the groups at week 6 and 12.Conclusion: Our study results suggest that the addition of the kinesiotaping application to the exercise treatment for PFPS seems to be ineffective on pain control and improved daily life activities.
|
Amaç: Kalça çevresi kırıklarda tespit veya kalça replasmanı kararı vermek bazen kolay olmayabilir. Tespit sonrası implant yetmezliği ihtimalini azaltmak adına femur başında tespit materyallerinin yerleştirildiği bölgelerin kemik mineral yoğunluğunun bilinmesi faydalı olabilir. Bu çalışmada rutin DEXA ölçümü ile ölçülemeyen femur başı primer kompresif trabekül bölgesinin kemik yoğunluğunu belirlemeyi ve proksimal femurun diğer bölgeleri ile olan ilişkisini belirlemeyi amaçladık. Yöntemler: Kalça kırığı nedeniyle hemiartroplasti uygulanan 29 hastadan çıkarılan femur başlarının kemik mineral yoğunlukları DEXA yöntemi ile değerlendirildi. Elde edilen ölçümler hastanın sağlam olan diğer kalça DEXA değerleri ile karşılaştırıldı. Bulgular: Ortalama femur başı primer kompresif trabekül bölgesine ait kemik mineral yoğunluğu (PK-KMY) 0.610 ± 11 (g/cm²) olarak belirlendi. Beklendiği üzere elde edilen KMD değerleri proksimal femurda rutin DEXA ölçümü ile değerlendirilen diğer bölgeler (boyun, Ward's ve toplam proksimal femur) ile uyum gözlenirken, en güçlü ilişki boyun bölgesi KMY yoğunlukları ile gözlendi. Kemik mineral yoğunluklarında cinsiyet açısından herhangi bir fark gözlenmedi. Sonuç: Beklendiği üzere primer kompresif trabekül bölgesi kemik mineral yoğunluğu ile en kuvvetlisi boyun ile olmak üzere, Ward's ve toplam proksimal femur kemik mineral yoğunluğu arasında olumlu ilişki gözlendi. Ameliyat öncesi özellikle boyun bölgesi olmak üzere, sağlam kalçanın kemik mineral yoğunluğunun ölçülmesi tespit yapılması planlanan hastalarda erken mekanik yetmezliğin önlenmesi adına faydalı olabilir.
|
Yeşim GÖKÇE KUTSAL, Serpil SAVAŞ, Fatma İNANICI, Oya ÖZDEMİR,
SEVİLAY KARAHAN , Asuman DOĞAN,
SAMİ HİZMETLİ ,
AYHAN KAMANLI , Sema ÖNCEL,
SELDA SARIKAYA , Kazım ŞENEL,
HATİCE UĞURLU , Pelin YAZGAN,
KADRİYE BANU KURAN
Amaç: Bu çalışmada postmenopozal kadınlarda osteoporoz ile ilişkilendirilen klinik risk faktörlerinin sıklığı belirlendi.Hastalar ve yöntemler: Bu kesitsel, gözlemsel, çokmerkezli çalışmada toplam 730 postmenopozal kadın osteoporozun klinik risk faktörleri açısından değerlendirildi. Değerlendirmede şu klinik risk faktörlerinin kaydedildiği standart bir sorgulama formu kullanıldı: ailesel ve kişisel kırık öyküsü, uzamış hareketsizlik, güneş maruziyeti, yaşam boyu hareketsiz yaşam biçimi, sigara kullanımı, çocukluk ve erişkinlik döneminde düşük kalsiyum alımı, aşırı kafein alımı, yüksek sodyum alımı, yetersiz protein alımı, gebelik sayısı, menopoz yaşı, prematür menopoz varlığı, primer ve sekonder amenore, tıbbi hastalıklar ve kronik reçeteli ilaç kullanımı.Bulgular: Osteoporoz açısından en sık rastlanan klinik risk faktörleri, yetersiz güneş maruziyeti (%53.3), mevcut hareketsiz yaşam biçimi (%52.9), erişkin (%45.1) ve çocukluk çağında (%41.9) düşük kalsiyum alımı ve ergenlik döneminde hareketsiz yaşam biçimi (%27.9) idi. Toplam 707 hasta (%96.5) birden fazla klinik risk faktörü tanımlarken, hastaların %74.3'ü sekonder osteoporoz açısından en az bir klinik risk faktörü bildirdi.Sonuç: Yeterli güneş maruziyeti, çocukluktan itibaren beslenmede yeterli kalsiyum alımı ve hareketli bir yaşam biçimi, postmenopozal kadınların osteoporozdan korunmasında rol oynayabilir. Buna ilave olarak, hekimler bu hasta grubundaki yüksek sekonder osteoporoz olasılığının farkında olmalıdırlar.
|
Amaç: Bu çalışmada ailesel Akdeniz ateşi (AAA) tanısı olan ve artrit/spondilit bulgusu ile takip edilen hastaların klinik özellikleri incelendi.Hastalar ve yöntemler: Kasım 2000 - Mart 2012 tarihleri arasında artrit veya inflamatuvar omurga ağrısı yakınması ile başvuran ve AAA tanısı konmuş 29 hastanın (12 erkek, 17 kadın; ort. yaş 26.1±11.2 yıl; dağılım 16-51 yıl) verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaş ve cinsiyetleri kaydedildi. Artrit/spondilit başlangıç yaşı, AAA tanı yaşı, ailede AAA öyküsü ve geçirilmiş cerrahi girişim öyküsü varlığının yanı sıra, periferik artriti bulunan hastaların tutulan eklem sayısı ve yeri de kaydedildi. Sakroiliit ve spondiliti bulunan hastalarda periferik artrit varlığı incelendi ve tedavide kullanılan ilaçlar kaydedildi. İnsan lökosit antijen (HLA)-B27 ve Akdeniz ateşi (MEFV) geni analizi yapılmış hastaların sonuçları kaydedildi.Bulgular: Artrit/spondilit başlangıç yaşı ortalama 20.4±9.1 yıl idi. Hastaların 24'ünde artrit (15'inde monoartrit, 9'unda oligoartrit) mevcuttu ve en sık etkilenen periferik eklem, ayak bileği idi (n=13). Beş hastada artritle birlikte spondilit, diğer beş hastada sadece spondilit mevcuttu. Dört hastada total kalça replasmanı, bir hastada diz debridmanı ve bir hastada apendektomi öyküsü vardı. Akdeniz ateşi geni analizi yapılan 27 hastanın 10'unda M694V homozigot mutasyonu (%37) saptandı ve total kalça replasmanı cerrahisi geçiren hastaların tümünde aynı mutasyon vardı. HLA-B27 gen incelemesi yapılan 21 hastanın ikisinde HLAB27 pozitif idi.Sonuç: Ailesel Akdeniz ateşi genç hastalarda inflamatuvar artrit ve spondilit ayırıcı tanısında mutlaka yer almalıdır. Klasik artrit atakları en sık görülen klinik tablo olsa da kronik eroziv eklem tutulumu ve spondilitin de bu hastalığın bir klinik görünümü olduğu akılda tutulmalıdır. Kolşisin tedavisi atakların ve amiloidozun önlenmesinde etkili olmakla birlikte, kronik eroziv artritlerde olduğu gibi romatolojik hastalıkların ağır formlarında kullanılan hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (DMARD) ve biyolojik ilaçlar da etkin tedavi seçenekleri olarak görülmektedir
|
