Pregnancy is a critical aspect of rational use of medicine (RUM) and imposes important responsibilities on the parties. This study aimed to analyze the knowledge, attitudes, and behaviors of the physicians and pharmacists regarding pharmacotherapy in pregnancy.The data were collected between April 2016-July 2017 by questionnaires and analyses of the prescriptions in Northern Cyprus. Simulated prescriptions (n=50) for pregnant women (PW) were applied at pharmacies, and pharmacists’ (n=95) and obstetricians’ (n=30) attitudes were evaluated through surveys. In addition, PW prescriptions (n=122) were collected from pharmacies and evaluated. All data were re-obtained after one year.The mean number of drugs per PW prescription was 1.48±0.73. In teratogenicity risk evaluation, 6.6% of medicines were in “D/X” and 16.7% were in “C” categories. The ratio of these three categories medicines in scripts was about eight times higher than which was considered as teratogenic based on physicians’ opinions. Serious shortcomings were found in writing the format information in prescriptions. In simulated prescription analysis, mean dispensing time was 3.3±2.3 min. Almost half of the pharmacists wereobserved to give the drug requested by simulated PW without any confirmation of the prescription. The dispensing performances of the pharmacists were mainly different than their related statements on the survey.Our study highlighted the deficiencies in physicians’ and pharmacists’ RUM knowledge, attitudes, and behaviors in pregnancy, where the gaps seem unchanged after one year. These findings underline necessity of education and counselling service interventions for healthcare providers to disseminate RUM in pregnancy.
|
COVID-19 salgını hızla ilerleyen, insan sağlığını olumsuz etkileyebilecek
ve hızlı müdahale edilmesi gereken akut halk sağlığı olayıdır.
Henüz etkin tedavisi ve aşısı olmayan ve kolay bulaşabilen böyle
bir salgını önlemek ve kontrol altına almak; salgının her evresinde
risk değerlendirmesi yapmayı, müdahalelerin gözden geçirilmesini,
zaman zaman önlemlerin güçlendirilip, gevşetilmesini gerektirmektedir.
Bu yazıda risk değerlendirilmesi kavramı ele alınmış, ardından
ülkemizde yerel düzeyde uygulamak üzere, uluslararası rehberler
gözden geçirilerek COVID-19 salgınının yükselme ve iniş dönemlerinde
kullanılabilecek risk göstergeleri ile bu riski yönetmek için
gerekli olan müdahale göstergeleri incelenmiştir. İl düzeyinde karar
vericilerin kendi durumlarını değerlendirirken dikkate alabilecekleri
değişkenler sunulmuştur. Salgının kontrolüne yönelik müdahalelere
yön vermede gerekli olan risk değerlendirmesinin yapılabilmesi
için, uzman ekiplerin oluşturulması, sektörler ve kurumlar arası
işbirliği, doğru soruların sorulması, salgınla ilgili bilgilerin erişilebilir
ve şeffaf olması, etkin bir risk iletişiminin ve toplum katılımının
gerekliliği vurgulanmıştır.
|
Dünyada en fazla zorunlu göçmene ev sahipliği yapan Türkiye’de
toplam 5,5 milyon geçici koruma altında Suriyeli, mülteci ve uluslararası
göçmen bulunmaktadır. Bu kişilerin sağlık hizmetlerine
erişimi ve sağlık hakkı hukuki statülerine göre farklılık göstermektedir.
Salgın sürecinde ise hem sağlık hizmetlerine erişimin hem de
kişilerin yaşam koşullarının değiştiği gözlemlenmektedir. Türkiye’de
10 Mart 2020 itibari ile ilk COVID-19 vakasının açıklanmasından
sonra bu grupların da sağlık hizmetlerine erişimi konusunda farklı
düzenlemeler yapılmıştır. Ancak, mültecilerle çalışan sivil toplum
kuruluşlarının tespitlerine göre hala bazı sorunların devam ettiği
görülmektedir. Mültecilerin COVID-19 konusunda gerekli bilgilendirmeye
erişemedikleri, hangi hastaneye başvurabilecekleri
konusunda bilgiye sahip olmadıkları, kayıtsız göçmenlerin kayıt
süreçlerinde sorun yaşadıkları, filyasyon sürecinde dil bariyeri ile
karşılaşıldığı belirtilmektedir. Ayrıca, mültecilerin salgın sürecinde
işlerini kaybetmeleri, barınma, beslenme ve sağlık hizmetlerine erişim
koşullarını da etkilemektedir. Bunların yanı sıra, COVID-19 dışında
herhangi bir sağlık sorunları olduğunda nereye başvurulması
gerektiği ile ilgili bilgiye sahip olmamaları da önemli bir sorundur.
Sonuç olarak, Türkiye’de farklı ülkelerden gelen mültecilere yönelik,
uluslararası kuruluşların desteği ve sivil toplum kuruluşların işbirliği
ile kamusal olarak hem sağlık hem de sosyal ve ekonomik konularda
çalışmaların yapılmasına ihtiyaç duyulmaktadır.
|
