Amaç: Bu araştırmada, Manisa İlinde Mevlana üzüm çeşidi üreticilerinin sosyal ve ekonomik özellikleri, işletmelerin teknik yapısı, sorunları ve bu sorunlara çözüm önerileri getirmek amaçlanmıştır. Materyal ve Yöntem: Araştırmanın ana materyalini Mevlana üzümü yetiştiren üreticiler ile yapılan anketlerden elde edilen birincil nitelikli veriler oluşturmuştur. Manisa İlinde Mevlana üzüm çeşidini yetiştiren üretici sayılarının belirlenmesi amacıyla ziraat odaları ve ilçe tarım müdürlükleri kayıtları incelemiş ve 203 üreticinin tamamı araştırmaya dahil edilmiştir. Mevlana üzüm çeşidini yetiştiren Alaşehir İlçesinde 83, Sarıgöl İlçesinde 44 toplam 127 çiftçi anketi doldurulmuştur. Bulgular: Mevlana üzüm çeşidi yetiştirenlerin %51’i 5 dekardan daha küçük ve parçalı araziye sahip oldukları görülmektedir. Terbiye sistemlerinin dört farklı şekilde olup, toplam 193 parselin %67,36’sında yarım çardak terbiye sistemi ile tesis edilmiştir. Yetiştiricilerin karşılaştıkları en önemli teknik sorun güneş yanıklığı, en önemli ekonomik sorunun ise pazarlama olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Bağcıların eğitim düzeyinin ve kooperatifleşme eğilimlerinin düşüklüğü ve girdi maliyetlerin yüksekliği saptanmıştır.
|
Amaç: İzmir İli Bayındır ilçesi ve köylerinde yürütülen çalışmada, bölgenin süs bitkisi üretim potansiyelinin
belirlenmesi ve sektörün gelişmesine yönelik önermelerde bulunulması amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: Üreticilerin tamamından veri toplanması (tam sayım) planlanmış, ancak anketlere
yanıt vermeye istekli 253 üretici ile görüşülmüştür. Çalışmada, çiftçilerin tutum ve davranışlarının
ölçülmesinde beşli Likert Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirnov
testi, T testi, Mann-Withney U Testi, Khi kare testleri, doğrusal ve sıralı Logit regresyon yöntemleri
kullanılmıştır.
Bulgular: Üreticilerin, ortalama yaşı 43,2 ve ortalama eğitim süreleri 8,1 yıldır. Ortalama büyüklükleri
1,1 ha olan işletmeler, 1,8 parçadan oluşmaktadır. Örtü-altı alan miktarı ise ortalama beş
parçadan ve 0,13 ha alandan oluşmaktadır. Örtü-altı alanlarda, yapılarına göre en çok alçak tünel
(%50) tercih edilmiştir. İlçede en çok kullanılan üretim materyalinin mil (%33,8) olduğu, ayrıca ürün
deseninde en fazla payın çalı grubuna (%38,3) ait olduğu belirlenmiştir.
Sonuç: Bu çalışmada, üreticilerin üretim sırasında ve sonrasında karşılaştığı sorunlar tespit edilmiş,
bu sorunların çözümlerine yönelik önerilerde bulunulmuştur. Ayrıca, Bayındır için iç mekan süs bitkilerindense,
dış mekan süs bitkilerinin oluşturduğu bir üretim deseni daha uygun görülmüş, bu
doğrultuda üretim deseninde yer alması uygun olacak tür önerilerinde bulunulmuştur.
|
Amaç: Türkiye’de Ege Bölgesindeki kamu tarımsal araştırma kuruluşlarındaki inovasyon sürecinin,
kurumsal ve bireysel inovatif özelliklerin ortaya konulması ve sürecin iyileştirilmesine yönelik
önerilerin geliştirilmesi hedeflenmiştir.
Materyal ve Yöntem: Veriler karşılıklı görüşmelerle doldurulan anketlerle elde edilmiştir. Tamsayım
planlanan anket çalışmasına araştırmacıların %60.8’i (303 kişi) katılmıştır. Veriler parametrik ve
parametrik olmayan testlerle yorumlanmıştır. Çalışmada çok boyutlu ölçekleme (MDS) tekniği
kullanılarak, kuruluşların birbirlerine ve inovatif kültür açısından ideal düzeye yakınlıkları
görselleştirilmiştir.
Bulgular: İki araştırmacıdan biri doktora yaparak, alanında uzmanlaşmıştır. Mesainin %44’ü
araştırma çalışmalarına ayrılmaktadır. Araştırmalarda verim artışı ve kalite iyileştirme gibi geleneksel
hedefler önceliklidir. Finansman ağırlıklı olarak Bakanlık kaynaklarından sağlanmaktadır. Fikrin
tarlada uygulamaya dönüşümü (inovasyon süreci) için harcanan süre 11.5 yıldır. Bulguların %28
kadarı çiftçiler tarafından benimsenmektedir.
Sonuç: Kuruluşlarda inovasyon sürecini geliştirmek için dinamik yapı, kaynak yeterliliği, güven
ortamı, hedeflerin netliği; hızlı işleyiş, kurum içi iletişim ve işbirlikleri sağlanmalıdır
|
